Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Ποια είναι η στάση του σημερινού Ορθόδοξου κόσμου πάνω στο καυτό θέμα της χειροτονίας των γυναικών; Η Ορθοδοξία βεβαίως δέχεται πως οι γυναίκες μπορούν να χειροτονηθούν στον πρώτο από τους ανώτερους βαθμούς, σ’ αυτόν του Διακόνου. Στην αρχαία Εκκλησία γυναίκες υπηρετούσαν ως διακόνισσες και, παρόλο που στη Δύση αυτές οι διακόνισσες φαίνεται πως συνήθως θεωρούνταν ως «λαϊκό» παρά ως «χειροτονημένο» υπούργημα, στην Χριστιανική Ανατολή χειροτονούνταν με τις ίδιες ευχές και σύμφωνα ακριβώς με το ίδιο τυπικό που χειροτονούνταν οι διάκονοι, έτσι ώστε υπάρχουν ισχυροί λόγοι που τις τοποθετούν στο ίδιο μυστηριακό επίπεδο με τους άρρενες διακόνους...

Ο ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ, ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ, ΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

Η πορεία που θα περιγράψουμε είναι ιδιαίτερα αξιοπρόσεχτη στη φιλολογία, ειδικά μάλιστα στο σύγχρονο μυθιστόρημα. Αν επιχειρήσουμε να εξετάσουμε δύο από τους μεγαλύτερους σύγχρονους Γάλλους συγγραφείς, τον Proust και τον Andre Gide θα παρατηρήσουμε ότι στα έργα τους ο άνθρωπος παρουσιάζεται διασπασμένος και τα μόνα που διατηρούνται είναι τα διανοητικά και τα εγκεφαλικά του στοιχεία. Βλέπουμε πρώτα απ’ όλα να εξαφανίζεται η καρδιά ως κεντρικό και τέλειο όργανο της ανθρώπινης ύπαρξης, ως φορέας του αισθήματος. Θρηνεί ο άνθρωπος κι είναι απελπισμένος μπροστά σ’ αυτή τη διάσπαση, αλλά αδυνατεί να την εμποδίσει. Κάπου – κάπου, αντίθετα, χαίρεται γι’ αυτόν τον αφανισμό...

Η ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΩΣ ΜΕΘΟΔΟΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΩΣ ΨΩΡΑΣ!

Μπορούμε να πούμε ότι το σύμπαν αποτελείται από μια ουσία, και αυτή την ουσία θα την αποκαλούμε άτομα ή άλλως μονάδες. Ο Δημόκριτος την αποκάλεσε άτομα. Ο Λάιμπνιτς την αποκάλεσε μονάδες. Ευτυχώς, οι δυο άντρες ουδέποτε συναντήθηκαν, για’ θα μπλέκανε σε πολύ βαρετή λογομαχία. Αυτά τα μόρια τέθηκαν σε κίνηση από κάποια αιτία ή από κάποια υποκειμενική πηγή, ή ίσως να ’πεσε κάτι κάπου. Το γεγονός είναι ότ’ είναι πολύ αργά πια να κάνουμε οποιαδήποτε ενέργεια σχετικά, εκτός ίσως απ’ το να τρώμε μεγάλες ποσότητες ψάρι ωμό. Αυτό, βέβαια, δεν εξηγεί γιατί η ψυχή είναι αθάνατη. Ούτε λέει τίποτα για κάποιου είδους μετά θάνατον ζωή, ή για την έμμονη ιδέα του θείου μου Σέντερ ότι τον παρακολουθούν Αλβανοί...

Η ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΦΥΛΗ ΤΩΝ ΓΙΑΧΟΥ, ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Στην περιοχή που την λυμαίνονται οι πιθηκάνθρωποι κατοικούν οι Μλλς, που θα τους ονομάσω Γιαχού, για να μην ξεχάσουν οι αναγνώστες μου τη ζωώδη φύση τους και διότι μια πιστή απόδοση είναι σχεδόν αδύνατη μια και δεν υπάρχουν φωνήεντα στη σκληρή γλώσσα τους. Τα μέλη της φυλής νομίζω πως δεν ξεπερνούν τους εφτακόσιους, μαζί με τους Νρ, που κατοικούν πιο νότια μες στα χαμόδεντρα...

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΓΟΥΝΤΥ ΑΛΛΕΝ (WOODY ALLEN)

Η διαμόρφωση της φιλοσοφίας μου είχε την ακόλουθη πορεία: Η γυναίκα μου, φωνάζοντάς με να δοκιμάσω το πρώτο σουφλέ της ζωής της, έριξε κατά λάθος μια κουταλιά του πάνω στο πόδι μου, σπάζοντάς μου μερικά μικρά κόκαλα. Με είδανε γιατροί, έβγαλα ακτινογραφίες, τις εξέτασαν, και διετάχθην να οικουρήσω ένα μήνα. Στη διάρκεια της ανάρρωσης αυτής, μελέτησα τα έργα μερικών απ’ τους πιο θαυμάσιους διανοητές της Δυτικής κοινωνίας – μια στοίβα βιβλία που ’χα βάλει στην πάντα για ένα τέτοιο ακριβώς ενδεχόμενο. Αδιαφορώντας για τη χρονολογική σειρά, άρχισα με Κίρκεγκωρ και Σαρτρ, μετά στράφηκα γρήγορα στο Σπινόζα, στο Χιουμ, στον Κάφκα, και στον Καμύ...

ΑΝΙΜΙΣΜΟΣ, ΜΑΓΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΙΑ ΤΩΝ ΣΚΕΨΕΩΝ

Ένα αναπόφευκτο ελάττωμα των εργασιών, που αντιμετωπίζουν τις πνευματικές επιστήμες από τη σκοπιά της ψυχανάλυσης, είναι ότι προσφέρουν και για τους δυο τομείς πολύ λίγα πράγματα στον αναγνώστη. Έτσι καταντούν να υποβάλλουν απλώς ιδέες, που οι ειδικοί οφείλουν να τις εκμεταλλευτούν για τις εργασίες τους. Το ελάττωμα αυτό θα γίνει ιδιαίτερα αισθητό στη μελέτη που ασχολείται με το απέραντο πεδίο του ανιμισμού.

Με τη στενότερη έννοια ανιμισμός ονομάζεται το δόγμα, που δέχεται την ύπαρξη ψυχικών παραστάσεων, και με την ευρύτερη την ύπαρξη των πνευματικών όντων γενικά. Σημειώνουμε επίσης τον ανιματισμό, το δόγμα για την ζωή που έχουν τα αντικείμενα, που θεωρούνται άψυχα, καθώς και τον ανιμαλισμό και μανισμό, που ανήκουν σ’ αυτή τη συνάρτηση. Ο όρος ανιμισμός, που αρχικά χρησιμοποιήθηκε για να χαρακτηρίσει ένα ορισμένο φιλοσοφικό σύστημα, φαίνεται ότι οφείλει τη σημερινή του σημασία στον E.B. Tylor...

ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΕΥΣΕΒΙΣΜΟΥ

Υπάρχουν κάποιες προτεσταντικές αιρέσεις, που δεν χρησιμοποιούν κρασί για το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, αλλά σταφυλοχυμό, από τον οποίο έχει αφαιρεθεί κάθε ίχνος οινοπνεύματος. Γι’ αυτούς είναι βλασφημία η χρησιμοποίηση ενός τόσο κακού πράγματος, όπως το κρασί, για κάτι τόσο ιερό, όπως η Θεία Ευχαριστία. Αυτή η αντίληψη οδήγησε στην ποτοαπαγόρευση τις Ηνωμένες Πολιτείες, που εκπαίδευσε και εκπαιδεύει εκατομμύρια ανθρώπους να βλέπουν και να χρησιμοποιούν το οινόπνευμα σαν όργανο αμαρτίας...

ΤΑΥΤΟΤΙΚΑ ΚΑΙ ΦΟΒΙΚΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΜΕΝΑ ΣΕ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Η σύγχυση που εξετάζουμε τώρα δίνει λαβή στα εξής ενδεικτικά ερωτήματα;

- Η αυτονομία των αποφάσεων του ζευγαριού και ο σεβασμός της ελευθερίας τους από τους γονείς τους αποτελούν νεωτερικό υποπροϊόν ή συνιστούν αίτημα της ορθόδοξης ανθρωπολογίας; Αν ισχύει το δεύτερο (όπως υποστηρίζω), πως θα μπορούσαν αυτά τα ζητούμενα να ενταχθούν στην εν γένει ποιμαντική της ελευθερίας και να την επηρεάσουν μάλιστα περαιτέρω προς αυτή την κατεύθυνση;

- Πως θα επιτευχθεί ο στόχος να μην μεταμφιέζεται πλέον η παιδοκεντρικότητα σε ευλάβεια προς τις ‘παραδόσεις’ και σε καθαγιασμό της ‘καθ’ ημάς Ανατολής’; Με ποιους τρόπους θα μπορούσε και ο εκκλησιαστικός χώρος να συμβάλλει σε αυτή την επανορθωτική και ιαματική πρωτοβουλία;...

Η ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΡΙΟΥΣ ΛΑΟΥΣ

Έχουμε συνηθίσει να πιστεύουμε ότι οι άγριοι και μισάγριοι λαοί συμπεριφέρονται στους εχθρούς τους με υπερβολική και ασυγκράτητη βαναυσότητα, γι’ αυτό και θα πληροφορηθούμε με έντονο ενδιαφέρον ότι ακόμα και σ’ αυτούς τους λαούς η διάπραξη ενός φόνου υπόκειται σε ορισμένους κανόνες, που είναι ενταγμένοι στα έθιμα – ταμπού. Αυτοί οι κανόνες μπορούν με ευχέρεια να χωριστούν σε τέσσερις κατηγορίες: Αφορούν 1. τη συμφιλίωση με τον νεκρό εχθρό, 2. περιορισμούς, 3. πράξεις εξιλέωσης και κάθαρσης του φονιά και 4. ορισμένες τελετουργικές διαδικασίες.

Αν αυτά τα έθιμα – ταμπού ήταν γενικά ή απλώς μεμονωμένα φαινόμενα σε αυτούς τους λαούς, δεν μπορούμε να το πούμε με βεβαιότητα εξαιτίας των ανεπαρκών πληροφοριών μας˙ άλλωστε δεν μας ενδιαφέρει και πολύ. Πάντως γι’ αυτά που συζητάμε εδώ, επιτρέπεται να πάρουμε σαν δεδομένο ότι πρόκειται για ευρύτατα διαδεδομένα έθιμα και όχι για μεμονωμένες εξαιρέσεις...

Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΓΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΝΙΚΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΔΥΝΑΜΗ

Σε μια μακρινή εποχή δεν είχε εκδηλωθεί ακόμα η εικόνα του ανθρώπου, η πραγματική του ανθρώπινη φύση. Ο άνθρωπος βρισκόταν σε μια μέση κατάσταση. Αυτό συνέβαινε στο παρελθόν. Σήμερα όμως αντιμετωπίζουμε κάτι ολότελα διαφορετικό. Κλονίζεται η εικόνα του ανθρώπου, γιατί μετά τη φανέρωσή της χτυπήθηκε από τη φθορά. Το φαινόμενο αυτό είναι δυνατό να διαπιστωθεί σ’ όλες τις σφαίρες. Ο απανθρωπισμός πέρασε σε κάθε περιοχή της ανθρώπινης δημιουργίας. Είναι φανερό ότι ο ίδιος ο άνθρωπος οδηγεί τον πολιτισμό σ’ αυτή την κατάσταση. Αυτή είναι βέβαια η αποτυχία της ανθρωπιστικής προόδου. Το πεπρωμένο του ανθρώπου είναι πολύ περίπλοκο απ’ όσο πίστευαν τον δέκατο ένατο αιώνα...

ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ

Πρόκειται για ένα σημαντικό απόσπασμα του Ευαγγελίου, το οποίο βρέθηκε το 1886 από τη Γαλλική Αρχαιολογική Αποστολή στον τάφο ενός μοναχού στα ερείπια ενός μοναστηριού, της κοιλάδας του Άνω Νείλου. Στην περιοχή αυτή βρίσκεται η μυστηριώδης πόλη Ακχμίμ, η αρχαία Πανόπολις, που ήταν πρωτεύουσα της ευρύτερης περιοχής.

Η ύπαρξη ενός τέτοιου Ευαγγελίου μνημονεύεται από τον Σεραπίωνα, επίσκοπο Αντιοχείας (190 μ.Χ.), από τον Ωριγένη (253 μ.Χ.), από τον Ευσέβιο, επίσκοπο Καισαρείας και άλλους πατέρες της Εκκλησίας.

«…Από τους Ιουδαίους όμως κανένας δεν έπλυνε τα χέρια του, ούτε ο Ηρώδης ούτε κανείς από τους κριτές του. Και αφού αρνήθηκαν να το κάνουν αυτό, ο Πιλάτος σηκώθηκε. Και τότε ο Ηρώδης πρόσταξε να πάρουν τον Κύριο λέγοντας, “Οτιδήποτε σας προστάξω αυτό και να του κάνετε”...

ΣΤΡΕΒΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΘΕΩΡΟΥΜΕΝΗΣ ΩΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

Όλοι οι χριστιανοί υπερθεματίζουν για τη σημασία της χριστιανικής οικογένειας. Οι κληρικοί την εξυμνούν, οι πιστοί νέοι την ονειρεύονται, οι πιστοί γονείς την επιδιώκουν. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Είμαστε βέβαιοι ότι αντιλαμβανόμαστε το περιεχόμενό της;

Αιώνες πολιτισμικής ηρεμίας προσέδωσαν σταθερότητα στην οικογένεια. Οι άνθρωποι πεθαίνοντας άφηναν τον κόσμο που τους περιέβαλλε περίπου στην ίδια κατάσταση που τον είχαν βρει γεννώμενοι. Όσοι ήταν πιστοί – και τότε ήταν σχεδόν όλοι – δεν χρειάζονταν ιδιαίτερο κόπο για να εμφυσήσουν το ιδεώδες της χριστιανικής οικογένειας στα παιδιά τους. Άθεοι δεν υπήρχαν στην παραδοσιακή κοινωνία. Μόνο τα διαχρονικά πάθη των ανθρώπων διέθεταν τη δύναμη να εμποδίσουν την οικογένεια από το να είναι εν τοις πράγμασι χριστιανική...

ΤΑ ΣΑΤΑΝΙΚΑ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΑ

Η «Εκκλησία του Σατανά» έχει το δικό της «σατανιστικό τελετουργικό», το οποίο γράφτηκε από τον ίδιο LaVey το 1972. Η κάθε τελετή τους αρχίζει με την επίκληση: «In Nomine dei Nostri Satanas» Στη συνέχεια πραγματοποιείται μια δέηση στην οποία αναφέρονται τα 77 ονόματα του Σατανά. Ακολούθως αναφέρομαι μερικά από αυτά, πρώτα τα παραδοσιακά, όπως Ασταρώθ ή Βέελζεβούλ, μερικά ανατολικών θεοτήτων με διαβολική ερμηνεία και έννοια, όπως Σίβα, Κάλι, Πλούτων, Μολώχ. Ακόμη και ορισμένα που προέρχονται από ιστορίες, όπως Δράκουλας, Μεφιστοφελής.

Έπειτα από όσα εκθέσαμε αναφέρουμε τις σατανιστικές τους τελετουργικές ακολουθίες...

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΗΘΙΚΙΣΤΗΣ; ΜΙΑ ΚΑΜΗΛΑ ΦΟΡΤΩΜΕΝΗ!

Ένα αξιοπερίεργο στην όλη υπόθεση είναι το ότι όσα απ’ αυτά τα παιδιά κουράστηκαν απ’ την πνικτική «νηπτική» καταπίεση κι έφυγαν αντιδρώντας σ’ αυτήν, δεν μπορούν ν’ απαλλαγούν τελικά κι απ’ την «νηπτική» παράδοση που έλαβαν.

«Νηπτικός» μοναχός που αποφάσισε να φύγει απ’ το Μοναστήρι του, ήρθε να με βρει στα Χανιά. Μετά απ’ τις χαιρετούρες και τα τυπικά, σηκώθηκε ανήσυχος και μου είπε:

– Μιχαήλ, σε ποιο δωμάτιο θα με βάλεις; Με το ταξίδι τρεις μέρες τώρα, χρωστάω ένα σωρό. Πρέπει ν’ αρχίσω αμέσως.

– Μα καλά, έκανα ξαφνιασμένος, εσύ δεν τα παράτησες ολ’ αυτά γιατί κουράστηκες;

– Ναι, ναι! Άστα τώρα αυτά! Ξέφυγε γελώντας.

Το πρόβλημα τίθεται ως εξής: Ένας Κνίτης γίνεται ποτέ φυσιολογικός, όταν φεύγει απ’ τον χώρο του; Για να ξέρουμε, αν υπάρχει ελπίδα και γι’ αυτά τα παιδιά...

ΛΕΚΑΝΟΡΑ Η ΕΔΩΔΙΜΟΣ: ΤΟ «ΜΑΝΑ ΕΞ ΟΥΡΑΝΟΥ» ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ;

Μια αρκετά παράξενη συμβίωση είναι οι λειχήνες. Δεν πρόκειται για ένα οργανισμό, αλλά για αρμονική και πετυχημένη συμβίωση, αφού με ταυτόχρονη προσφορά συμβιώνουν φύκια και μύκητες. Τα μεν φύκια, σ’ αυτή την ιδιόμορφη συμβίωση, συμβάλλουν με την προσφορά ενέργειας (φωτοσυνθέτουν), οι δε μύκητες προσφέρουν νερό και άλατα.

Επιπλέον οι λειχήνες, φαίνεται πως σε μια τέτοια συμβίωση, ελαχιστοποιούν τις ανάγκες τους σε οργανικά συστατικά και γι’ αυτό θα τις βρίσκουμε παντού, ακόμα και σε βράχους πάνω, γι’ αυτό και αποτελούν και τους πρώτους εποικιστές σε εδάφη, που καταστράφηκαν. Χαρακτηριστική είναι επίσης η ευαισθησία που παρουσιάζουν οι λειχήνες στη μόλυνση του περιβάλλοντος, έτσι ώστε να χρησιμοποιούνται σαν αξιόπιστοι δείκτες μόλυνσης...

ΤΙ ΕΝΝΟΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΟΤΑΝ ΛΕΜΕ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ;»

Κατ’ αρχάς, σημαίνει κάποιον που είναι βαφτισμένος και κατ’ επέκταση μέλος της Εκκλησίας. Αν ζούσαμε στην εποχή των πρώτων Χριστιανών, θα είχε ιδιαίτερη βαρύτητα. Ωστόσο η συσσώρευση μέχρι σήμερα πολλών γεγονότων και καταστάσεων φορτίζει τον όρο «Χριστιανός» με μια ποικιλία εκφράσεων, οι οποίες επιδέχονται πολλές περιγραφές ως προς τον τύπο του ανθρώπου με τον οποίο αντιστοιχούν.

α) Ένας βαφτισμένος Χριστιανός είναι ένας εντελώς κοσμικός [1] άνθρωπος. Το μόνος στοιχείο που τον συνδέει με την Εκκλησία είναι η βάπτισή του στο πλαίσιο μιας παράδοσης, η οποία έχει σχέση περισσότερο με την «νομιμοποίηση» του ονόματος που πήρε. Εκείνο που τον συνδέει ως ενήλικα με την Εκκλησία είναι η συμμετοχή του σε θρησκευτικές γιορτές δύο ή τρεις φορές τον χρόνο από συνήθεια και επειδή αυτό ανανεώνει τις αναμνήσεις των παιδικών του χρόνων. Θα έλεγε κανείς πως του υπενθυμίζει ότι στη ζωή του υπάρχει και η πλευρά της θρησκευτικής πίστης, την οποία μπορεί και να απορρίπτει επί της ουσίας...

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΟΥ

Ο «Ύμνος του Μαργαριταριού», που μερικές φορές τιτλοφορείται και σαν «Ύμνος της Ψυχής», αποτελεί μια αλληγορία για τη Λύτρωση, που δίνεται μέσα από την ποιητική εξιστόρηση μιας περιπετειώδους αναζήτησης ενός μαργαριταριού.

Υπάρχει σε αρχαίο Συριακό κείμενο και σε μια μεταγενέστερη ελληνική απόδοση και ανήκει στις Απόκρυφες Πράξεις του Θωμά. Κατά πάσα πιθανότητα είναι προχριστιανικό και προ – Γνωστικό κείμενο, στο οποίο αφθονούν οι συμβολισμοί και το οποίο αποτελεί μια θαυμάσια αλληγορική αναφορά στην πτώση της ψυχής, στον εγκλωβισμό της στην ύλη και στην επακόλουθη επιστροφή της στον οίκο του Πατρός.

«Όταν ήμουν μικρό παιδί και ζούσα στο βασίλειό μου, στο σπίτι του Πατέρα μου, ευτυχισμένος μέσα στα μεγαλεία και τα πλούτη της φαμίλιας που με μεγάλωνε, οι γονείς μου, μου έδωσαν προμήθειες και με έστειλαν στην ανατολή. Από θησαυροφυλάκιο τους έφτιαξαν ένα δέμα για μένα. Ήταν αρκετά ελαφρύ ώστε να μπορώ να το κουβαλώ μόνος μου...

ΠΩΣ ΧΩΡΙΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ ΤΗΣ ΝΕΚΡΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

Τα Χειρόγραφα της Νεκρής Θάλασσας μπορούν να χωριστούν σε δύο κατηγορίες: στα βιβλικά κείμενα και, στα εξωβιβλικά κείμενα. Κάθε βιβλίο της εβραϊκής Βίβλου εκπροσωπείται τουλάχιστον από ένα απόσπασμα, με μόνη εξαίρεση το βιβλίο της Εσθήρ. Αν αυτό είναι τυχαίο ή όχι δεν γνωρίζουμε. Πάντως η Εσθήρ είναι το μοναδικό βιβλίο της εβραϊκής Βίβλου που δεν αναφέρει το όνομα του Θεού.

Τα βιβλικά κείμενα είναι ευκολότερα για τους ειδικούς μελετητές από τα μη βιβλικά κείμενα, έστω κι αν έχουν διασωθεί μονάχα αποσπάσματα από κάποιο βιβλίο. Το βιβλικό κείμενο είναι γνωστό από μεταγενέστερα αντίγραφα που μας δίνουν ένα συγκεκριμένο πλαίσιο πάνω στο οποίο να συναρμολογηθούν τα αποσπάσματα του Κουμράν. Αυτό ισχύει και για κάποια μη βιβλικά κείμενα, όπως το βιβλίο του Ενώχ και τα Ιωβηλαία που μας ήταν γνωστά από παλαιότερα...

ΟΙ ΒΑΣΙΛΙΚΕΣ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ

Είναι φυσικόν εις την Παλαιστίνην να ιδρύθησαν εξ αρχής σπουδαίαι βασιλικαί λόγω της κεφαλαιώδους σημασίας αυτής, ως κοιτίδος του Χριστιανισμού. Ο Μ. Κωνσταντίνος και η Αγία Ελένη έδωσαν ήδη το παράδειγμα. Αι πρώται όμως αύται βασιλικαί κατεστράφησαν και ή επανεκτίσθησαν αργότερον εις ρυθμόν βυζαντινόν τρουλλαίον ή διεσώθη η παράδοσις αυτών μόνον εις τα έργα των εκκλ. συγγραφέων...

ΟΙ ΜΑΓΟΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ

Ο Βαλεντιανός είχε ένα μικρότερο αδελφό, το Βάλη (Valens), τον οποίο διόρισε συναυτοκράτορα στην Ανατολή (364 – 78). Ο Βάλης, στρατιωτικός, «λίγο χωριάτης» (subrusticus˙ δεν ήξερε ελληνικά) και Αρειανιστής, απολάμβανε τη διαμονή του στη μεγάλη και ωραία πόλη της Αντιόχειας. Επιπλέον, ήταν ανεκτικός – υπερβολικά ανεκτικός για τα γούστα του ευσεβούς Θεοδώρητου, Ορθόδοξου επισκόπου της γειτονικής Κύρρου:

και γαρ τας Ελληνικάς τελετάς επετέλουν οι τη πλάνη δεδουλωμένοι … και τα Διάσια και τα Διονύσια και τα της Δήμητρος όργια ουκ εν παραβύστω επλήρουν ως εν ευσεβεί βασιλεία, αλλά δια μέσης της αγοράς βακχεύοντες έτρεχον. [όχι στα κρυφά, όπως θα περίμενε κανείς σε μία ευσεβή αυτοκρατορία, αλλά στη μέση της αγοράς].

ΓΡΑΦΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΔΗΜΙΕΣ

Προ 40 χρόνων και πλέον είχε επισημανθεί, από τον Άγγελο Τερζάκη, σε μια από τις βαρυσήμαντες επιφυλλίδες του στον ημερήσιο Τύπο, το σύνδρομο της αθρόας συγγραφής και εκδόσεως λογοτεχνικών βιβλίων, και δη ποιητικών. Το εύλογο ερώτημα «γιατί γράφουν τόσοι πολλοί;» είχε εγείρει ενστάσεις και είχε προκαλέσει συζητήσεις, χωρίς, βέβαια, να δοθεί κάποια πειστική απάντηση, κυρίως από τους ενιστάμενους. Η στερεότυπη και αφόρητα αόριστη ερμηνεία σχετικά με «την ανάγκη για έκφραση» του καθενός, δεν φώτιζε το θέμα ενός κόσμου που ως πληθυσμιακή ποσόστωση ήταν (και παραμένει) υπέρογκος εάν συγκριθεί με τον αριθμό συγγραφέων άλλων χωρών...

Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΣΤΩΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΥΝΙΚΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

Η θεωρία των στωικών για τον έρωτα δίνει την εντύπωση μιας επιστροφής στον πλατωνισμό. Για τους φιλοσόφους της Στοάς, ο έρωτας, μακριά από του να είναι μια σαρκική όρεξη μόνο, είναι δεμένος με τη λατρεία της ομορφιάς, τόσο βαθιά ριζωμένης στην ελληνική ψυχή, και για τελικό προορισμό έχει, όχι τη σεξουαλική ένωση, αλλά τη φιλία των πνευμάτων.

Για τους στωικούς, η φυσική ομορφιά είναι ένας άγγελος βεβαιωμένος για την ηθική ομορφιά. Ο Χρύσιππος, στην πραγματεία του «Περί Έρωτος», βεβαιώνει πως ο «έρωτας είναι ένα μέρος της φιλίας και δεν είναι καθόλου αξιοκατάκριτος, γιατί η ομορφιά είναι το “πάθος της αρετής”». Ο στωικός Αρίστων ο Χίος έφτασε να γράψει: «Η ευγενική και ενάρετη ψυχή διαφαίνεται μέσα από τη δροσεράδα και τη χάρη ενός κορμιού, όπως μια καλοφτιαγμένη υπόδυση φανερώνει την ομορφιά του ποδιού». Ο έρωτας που τον διαγείρει η φυσική ομορφιά, θεωρημένος σαν αλάθευτο σημάδι της ηθικής ομορφιάς, «πρέπει να οδηγήσει στην αρετή από το δρόμο της φιλίας»...

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ: ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ Ή ΚΙΒΩΤΟΣ ΑΛΗΘΕΙΩΝ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΚΗΣ ΠΙΣΤΗΣ;

Απαραίτητη προϋπόθεση για τη σωστή κατανόηση των βιβλικών κειμένων είναι η γνώση όλων αυτών των αντιλήψεων και δεδομένων της εποχής του βιβλικού Ισραήλ. Ένα λάθος που γίνεται συχνά και που οφείλεται στο σύγχρονο τρόπο σκέψης είναι να θεωρείται αληθινό μόνον ό,τι μπορεί να αποδειχθεί αληθινό με τις μεθόδους της επιστήμης της Ιστορίας. Έτσι, μπροστά στο φόβο της αμφισβήτησης της αλήθειας της Βίβλου πολλοί ερμηνευτές αγωνίζονται να αποδείξουν την ιστορικότητα όλων των αφηγήσεων...

ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΧΡΙΣΤΟΥ

Οι ταυτισμοί του Διονύσου με το Χριστό δεν λύνουν τα προβλήματα για όλους. Είναι οι πιστοί των αρχαίων θεών από τη μία και του νέου θεού από την άλλη. Είναι ακόμη ανάμεσα και στους δύο οι φανατικοί, θύτες ή θύματα ή και τα δύο, κ’ οι διπλόπιστοι τέλος. Αγιογραφικές πηγές παραδίνουν τη μνήμη Χριστιανών αθλητών που μαρτυρεύουν στους βωμούς του Διονύσου. Πρώτος έρχεται ο συνοδός του Παύλου Τιμόθεος που σκοτώνεται στα διονυσιακά «Καταγώγια» της Εφέσου. Από τα άλλα παραδείγματα ξεχωρίζει, με τα διονυσιακά θαύματα που τη συνοδεύουνε, η άθληση της αγίας μάρτυρος Τρυφαίνης, θυγατέρας συγκλητικού και χριστιανής από την Κύζικο, κέντρο λατρείας του Ταυρόμορφου Διονύσου...

ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΟΙ ΚΡΙΣΕΙΣ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ; Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Από την εμφάνιση της οικονομικής κρίσης και ύστερα πολλές φορές, σε συζητήσεις διαφορετικών κοινωνικών ομάδων, ακούγεται η φράση ότι ακόμη και αν δεν είχε υπάρξει η κρίση θα έπρεπε να την εφεύρουμε. Πολλές φορές ακούμε ότι η κρίση είναι μια μορφή για να αλλάξουμε προς το καλύτερο ως λαός, ως άνθρωποι, ως άτομα. Το να χαρακτηρίσει κανείς, μόνο, ως κοινοτοπία μια τέτοια άποψη, δεν είναι τίποτα άλλο από το να προσθέσει άλλη μία.

Η ΙΕΡΑ ΠΟΡΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

Με τον όρο «Ιερά Πορνεία» εννοούμε την πορνεία που ασκούνταν στους ναούς της Μεγάλης Μητέρας Θεάς της Γονιμότητας και του Έρωτα στην αρχαιότητα στην Εγγύς Ανατολή και σε μέρη της λεκάνης της Μεσογείου. Την Ιερά Πορνεία θα πρέπει να την ξεχωρίσουμε σε δύο βασικές μορφές που διακρίνονται η μία από την άλλη αφ’ ενός από τα πρόσωπα που την ασκούσαν και αφ’ ετέρου από τη χρονική διάρκεια που παρέμεναν ως «ιερόδουλες» ή «ιερόδουλοι» στο ναό...

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΓΕΛΙΟ

Κάποτε ένας συγγραφέας αναρωτήθηκε πως θα ήταν ο κόσμος εάν δεν υπήρχε ο θάνατος. Η απάντησή του: οι ιστορίες δεν θα είχαν τέλος. Χωρίς αυτόν που πεθαίνει δεν θα συλλαμβάναμε την ιδέα του τέλους. Έτσι θα υπήρχαν μόνο ατέλειωτες και εξαιρετικά βαρετές ιστορίες. Άρα, δεν θα υπήρχαν ιστορίες... Θα πρόσθετα – και το λέω αυτό γιατί μ’ ενδιαφέρει προσωπικά – ότι εάν δεν υπήρχε ο θάνατος, αυτοί που γράφουν θρίλερ θα ήταν άνεργοι.

Όμως γιατί γράφουμε και διαβάζουμε ιστορίες όπου πεθαίνουν άνθρωποι; Δεν θα έπρεπε να αποφεύγουμε κι αυτήν ακόμα την ιδέα του θανάτου; Ή, τουλάχιστον, δεν θα έπρεπε να τον φοβόμαστε; Ίσως μας ενδιαφέρει εκείνος των άλλων για να ξεχάσουμε τον δικό μας. Όμως η απορία παραμένει. Κατά βάθος αιωρείται η κρίσιμη ερώτηση της ύπαρξης: τι υπάρχει πίσω από τη γκρίζα αυλαία;

ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΠΑΙΔΕΜΑΤΑ

Πέρασαν επτά ακριβώς χρόνια από το αφιέρωμα της Σύναξης στο μάθημα των Θρησκευτικών˙ ήταν Μάρτιος του 1998. Έχει έκτοτε μεσολαβήσει πληθύς εξελίξεων, παλινδρομήσεων και αναστοχασμών, αλλαγών και βαλτωμάτων σε κάθε επίπεδο (πολιτικό, εκκλησιαστικό κ.λ.π.)

Ο τίτλος του προηγούμενου αφιερώματος εξέφραζε μιαν έγνοια κεντρική: «Μάθημα των Θρησκευτικών: αίτημα παιδείας ή συντεχνίας;» Η έγνοια αυτή μας έκανε να συνεχίσουμε τον προβληματισμό με μεμονωμένα κείμενα στα κατοπινά τεύχη, επιζητώντας έναν διάλογο που (όπως συχνά συμβαίνει περί τα ουσιώδη) δεν κάρπιζε πάντα...

ΟΤΑΝ ΟΙ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΤΟ «ΠΑΙΖΟΥΝ» ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΘΝΑΡΧΕΣ, ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΤΡΑΓΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Η καταστροφή της Σμύρνης

Η συμμετοχή των κληρικών με οποιοδήποτε τρόπο σε οποιεσδήποτε πολεμικές επιχειρήσεις είναι αδιανόητη στο Βυζάντιο. Είναι χαρακτηριστικά τα όσα γράφει η Άννα Κομνηνή στην Αλεξιάδα της, συγκρίνοντας το σχετικό ήθος της Ανατολικής Εκκλησίας με εκείνο της Δυτικής.

«Η αλήθεια είναι πως εμείς και οι Λατίνοι δεν αντιλαμβανόμεθα με τον ίδιο τρόπο τον ρόλο των ιερωμένων: Για μας ισχύουν οι κανόνες και οι νόμοι και το ευαγγελικό δόγμα “Μη θίξης, μη γρύξης, μη άψης˙ ιερωμένος γαρ ει” (Κολ. 2:21). Αλλά ο βάρβαρος Λατίνος μπορεί την ίδια στιγμή που τελεί τα άγια μυστήρια να σφίγγη την ασπίδα στο αριστερό του χέρι και να αδράχνη με το δεξιό το δόρυ˙ να μεταλαμβάνη του σώματος και του αίματος του Κυρίου και συγχρόνως να γίνεται θεατής αιματοχυσίας και ο ίδιος να αποβαίνη “αιμάτων ανήρ” κατά τον ψαλμό του Δαυίδ (Ψαλμ. 25:9). Έτσι είναι το γένος των βαρβάρων˙ αφοσιωμένο τόσο στη θρησκεία όσο και στον πόλεμο» [1]...

ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ: ΑΠΟ ΤΗ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ ΣΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ

΄

Δεν ξέρω πότε ακριβώς έγινε το πήδημα απ’ την οιονεί παρανομία στη κοινωνική καθιέρωση. Ξέρω μόνο ότι μια εποχή το να τραγουδάς ρεμπέτικα έκανε πολλά φρύδια να ορθώνονται, το χωροφύλακα να σε βλέπει με μισό μάτι, διόλου περίεργο αφού και συ ο ίδιος ένιωθες λιγάκι «εκτός Νόμου». Η στρατιωτική περίπολος περνούσε από τα μπουζουκτσίδικα και μάζευε ναύτες και φαντάρους που χόρευαν ζεϊμπέκικο ή τσιφτετέλι.

Ένα βράδι, ανθυπολοχαγός κι εγώ τότε, ζήτησα το λόγο απ’ τον επικεφαλής αξιωματικό. Όχι, είπε, δεν απαγορευόταν ο χορός για τους φαντάρους, αλλά χάθηκαν οι ελληνικοί χοροί να χορέψουν – τα τανγκό και τα βαλς;...

ΤΑΝΓΚΟ ΚΑΙ ΜΠΑΝΤΟΝΕΟΝ

Το τάνγκο είναι πολλά και διαφορετικά πράγματα, αλλά πάνω από όλα είναι η κατεξοχήν μουσική της πόλης – δεν έχει καμιά σχέση με το φολκλόρ, με τη μουσική της υπαίθρου. Είναι η μουσική που δημιουργήθηκε από τη μαζική, τη χειμαρρώδη μετανάστευση που παρατηρήθηκε στα τέλη του 19^ου αιώνα στο Μπουένος Άιρες. Η εμφάνιση του τάνγκο – συμπίπτει όποιες και αν είναι οι ρίζες του, που είναι αμφιλεγόμενες – με την κορύφωση της μετανάστευσης προς την Αργεντινή, με τη ζωή των εκδιδόμενων γυναικών και κατόπιν με τη βαθμιαία αποδοχή του από τα σαλόνια, αλλά διατήρησε αυτόν τον χαρακτήρα του «πληβείου» μέχρι τις δεκαετίες του ’40 και του ’50. Έχει δύο σημαντικές πλευρές: πρώτα ήταν χορευτική μουσική και κατόπιν έγινε τραγούδι. Σήμερα θα έλεγα ότι στη πόλη του Μπουένος Άιρες υπάρχουν περίπου εβδομήντα μέρη που αποκαλούνται μιλόνγκας, στα οποία χορεύουν τάνγκο. Έχω γράψει ένα ολόκληρο βιβλίο για τις μιλόνγκας...

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΗΤΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΧΑΦΙΕΣ ΤΗΣ ΜΥΣΤΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ!

Σ.Σ. Πρόκειται για αληθινή ιστορία και αφορά τον Ούγγρο συγγραφέα Πέτερ Εστερχάζι

Τον Σεπτέμβριο του 1999, κι ενώ έχει «σχεδόν» έτοιμη την Ουράνια αρμονία, ο Πέτερ Εστερχάζι αποφασίζει να ζητήσει από τον φίλο του Κ. να παρέμβει στα αρχεία του Ιστορικού Ινστιτούτου και να εντοπίσει, αν υπήρχαν, στοιχεία της μυστικής αστυνομίας που να αφορούσαν τον εαυτό του. Ο Εστερχάζι δεν πίστευε ότι θα υπήρχε κάτι σημαντικό, αλλά θεωρούσε ότι, ως πολίτης μιας δημοκρατικής πλέον χώρας, είχε την υποχρέωση να ψάξει στο παρελθόν, να μάθει τι σκεφτόταν το προηγούμενο καθεστώς (σ.σ. εννοεί το κομμουνιστικό) γι’ αυτόν και την οικογένειά του. Στο βάθος του μυαλού του υπήρχε και η ελπίδα ότι, ποιο ξέρει, μπορεί όλη αυτή η ιστορία να του έδινε θέμα για το επόμενο βιβλίο του...

ΟΙ ΑΠΟΣΤΑΤΕΣ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ

Σύμφωνα με το Άρθρο 18 της Παγκόσμιας Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, «Όλοι έχουν δικαίωμα στην ελευθερία σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας. Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία αλλαγής θρησκείας ή πίστης, και την ελευθερία, είτε ατομικά σε μια κοινωνία με άλλους ανθρώπους είτε δημόσια είτε ιδιωτικά, να εκδηλώνουν τη θρησκεία ή την πίστη αυτή, στη διδασκαλία, την εξάσκηση, την λατρεία και την τήρηση». Ο Ισλαμικός νόμος Shari’a, ενώ ανταμείβει τους λαούς άλλων θρησκειών οι οποίοι προσηλυτίζονται στο Ισλάμ, τιμωρεί τους Μουσουλμάνους οι οποίοι προσηλυτίζονται σε άλλες ιδεολογίες ή θρησκείες. Ένας άνδρας Μουσουλμάνος ο οποίος εγκαταλείπει το Ισλάμ προς χάριν κάποιας άλλης θρησκείας ή ιδεολογίας καλείται «αποστάτης» από τον Ισλαμικό νόμο.

Η τιμωρία που ορίζει ο Ισλαμικός νόμος Shari’a (hadd) γι’ αυτό το «αδίκημα» είναι ο θάνατος. Μια γυναίκα Μουσουλμάνα η οποία διαπράττει αποστασία εξαναγκάζεται, με φυλάκιση ή ξυλοδαρμό, να επιστρέψει στο Ισλάμ...

ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ Ο ΕΝΑΣ, ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ!

Ο πραγματικός χριστιανός, και πιο συγκεκριμένα ο κληρικός, δεν μπορεί να εξαντλείται σ’ έναν αγώνα για την αντικατάσταση ενός αριστερού καθεστώτος με ένα δεξιό και αντίστροφα, μπορεί όμως, κάτω από οποιοδήποτε καθεστώς, να γίνεται φορέας της αγάπης του Χριστού προς όλους, και εκείνους που υποφέρουν σαν θύτες.

Ο Μίσσιος αναφέρει δύο αντίθετα παραδείγματα κληρικών˙ ενός που δεν έγινε καθόλου φορέας της αγάπης του Χριστού σε ανθρώπους που υπέφεραν φρικτά στη δίνη των πολιτικών συγκρούσεων και ενός που ακτινοβολούσε αυτή την αγάπη, χωρίς όμως να γίνει όργανο μιας κοσμικής σωτηριολογίας στον αγώνα της εναντίον μιας άλλης κοσμικής σωτηριολογίας...

ΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ «ΠΑΡΝΑΣΣΙΣΜΟΥ»

Έλληνες Παρνασσικοί ποιητές Παλαμάς, Προβελλέγγιος κ. ά.

Ο «Παρνασσισμός» είναι ένα λογοτεχνικό κίνημα που εμφανίζεται στη Γαλλία γύρω στα μέσα του 19^ου αιώνα, ως αντίδραση προς το ρομαντισμό, ο οποίος εκείνη την εποχή βρίσκεται ήδη στη φάση της παρακμής. Το νέο λογοτεχνικό κίνημα θα διατηρήσει τη σημασία του για τρεις περίπου δεκαετίες (1850 – 1880) και σιγά – σιγά θα εξαπλωθεί σε μερικές ακόμη χώρες, μεταξύ των οποίων και στη δική μας.

Η ονομασία «Παρνασσισμός» οφείλεται σε μια ποιητική ανθολογία που εκδόθηκε στη Γαλλία με τον τίτλο «Σύγχρονος Παρνασσισμός», και περιλάμβανε ποιήματα της δεκαετίας 1866 – 1876 με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Με βάση αυτή την ανθολογία αλλά και τις δημοσιεύσεις των αμέσως επόμενων ετών, μπορούμε να πούμε ότι στη Γαλλία, τη χώρα της γέννησης του, ο παρνασσισμός εκπροσωπείται από ποιητές όπως οι Leconte de Lisle, Theophile Gautier, Francois Coppee, Theodore de Banville, Sully Prudhomme, ενώ κάποια παρνασσικά στοιχεία μπορούμε να εντοπίσουμε και σε ορισμένους πολύ σημαντικούς ποιητές του 19^ου αιώνα, όπως στο Charles Baudelaire, Stephane Mallarme, Lautreamont κ. ά...

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΝΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥ ΣΕ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ

Ειρήνη να ’χουν όλοι όσοι έχουν διεστραμμένη θέληση! Ας δοθεί πια ένα τέλος στην εκδίκηση και σε κάθε απαίτηση για τιμωρία και ανταπόδοση … Τα εγκλήματα ξεπέρασαν κάθε όριο, κάθε μέτρο, που μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους. Οι μάρτυρες είναι τόσο πολλοί …

Όμως μη λογαριάσεις τα μαρτύριά τους στη ζυγαριά της δικαιοσύνης Σου, Κύριε. Μην καταλογίσεις τα παθήματά τους και μην τα επιρρίψεις στους ώμους των βασανιστών τους και έτσι απαιτήσεις απ’ αυτούς να δώσουν λόγο για όλα αυτά τα απάνθρωπα που διέπραξαν.

Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΚΑΙ Η ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙΣΑΡΑ

Σύμφωνα με την παράδοση, είχε ψηλό ανάστημα, ανοιχτά χρώματα, κομψά μέλη, μάλλον γεμάτο πρόσωπο, μαύρα ζωηρά μάτια και καλή υγεία, αν βέβαια εξαιρέσουμε το γεγονός ότι κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του υπέφερε από ξαφνικές λιποθυμίες και συχνά τον τάραζαν εφιάλτες στον ύπνο του. Δυο φορές επίσης τον είχε πιάσει επιληψία κατά τη διάρκεια των πολεμικών του επιχειρήσεων...

Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΟΥ

Ο Γκλεμπ και η Νάντια Νερζίν δεν είχαν ζήσει μαζί παρά ένα χρόνο, στις παραμονές του πολέμου, μέσα στη δίνη των διπλωματικών τους εξετάσεων. Στη διάρκεια του πολέμου, με την ευκαιρία μιας περιόδου ηρεμίας στο μέτωπο του Δνείπερου, η Νάντια, με πλαστά χαρτιά, κατορθώνει να συναντήσει τον Γκλεμπ, και να ζήσουν οι δυο τους «τις σύντομες ημέρες μιας κλεμμένης ευτυχίας»...

Ο ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟΣ ΣΗΜΕΡΑ

Ο καθεδρικός ναός της πόλης Worms της Γερμανίας, γενέτειρας του Λουθήρου και της Μεταρρύθμισης

α. Πολυφωνία και διάσπαση

Με τον όρο «Προτεσταντισμός» εννοούμε το σύνολο των Ομολογιών που δημιουργήθηκαν στηριγμένες στις αρχές της Μεταρρύθμισης. Οι προτεσταντικές Εκκλησίες δημιουργήθηκαν πρώτα στην Ευρώπη και έπειτα στην Β. Αμερική από Ευρωπαίους που μετανάστευσαν εκεί.

Χαρακτηριστικό στοιχείο του προτεσταντικού χώρου, σε αντίθεση με το συγκεντρωτισμό της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, είναι η πολυδιάσπαση σε πολλές ομάδες και Εκκλησίες...

ΟΙ ΔΙΑΣΤΡΟΦΕΣ ΤΟΥ ΡΩΜΑΙΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΤΙΒΕΡΙΟΥ

Όταν αποσύρθηκε στις Καπρεές, επινόησε μια αίθουσα με δίφρους, που έγινε η έδρα των απόκρυφων οργίων του και όπου συγκέντρωνε από κάθε γωνιά ομάδες κοριτσιών και έκφυλων αγοριών καθώς και επινοητές ανώμαλων ερωτικών πράξεων, που τους ονόμαζε «σπίντριες» (= κίναιδους). Αυτοί, μπαίνοντας σε τριπλή παράταξη, επιδίδονταν με τη σειρά σε ερωτικές πράξεις μπροστά στα μάτια του, ώστε να διεγείρεται με το θέαμα ο εξασθενημένος ανδρισμός του...

ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ: Η ΠΟΙΗΣΗ ΣΑΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Αγαπητοί φίλοι της Σύναξης,

Σας ευχαριστώ που μου στείλατε το ερωτηματολόγιο σας θεωρώντας με χριστιανό. Είναι αλήθεια ότι παλαιότερα δεν πίστευα ότι μπορούσα να λέγομαι χριστιανός, εφόσον «πίστις άνευ έργων νεκρά εστί». Για να μην σκανδαλίζω όμως τους φίλους με τέτοιες ακρότητες, δέχτηκα να λέω ότι κινούμαι στα περίχωρα του χριστιανισμού. Το πιο σωστό θα ήταν να παραδεχτώ ότι οι χριστιανικές εμπειρίες της νεότητός μου με στηρίζουν ακόμη και σήμερα και με ανανεώνουν πνευματικά...

Η ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΟΠΑΠΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΥΣΕΒΙΟ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ

Ο Ευσέβιος υπήρξε ο πρώτος χριστιανός συγγραφέας, ο οποίος αποτίμησε το μέγα γεγονός, ότι ο πανίσχυρος ρωμαίος αυτοκράτορας από διώκτης γίνεται προστάτης των χριστιανών. Η ευφορία και ο ενθουσιασμός για το φαινόμενο αυτό τον οδήγησαν σε μια υπεραισιόδοξη και αφελή θεώρηση της αποστολής του Μ. Κωνσταντίνου και της σημασίας της μονοκρατορίας του, την οποία έβλεπε σχεδόν ως πραγμάτωση της βασιλείας του Θεού στον κόσμο...

ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΧΕΣ ΕΠΙΜΕΙΝΕΙ!

Συναντιούνται τυχαία βγαίνοντας από το θέατρο. Έχουν βαρύνει κατά τριάντα χρόνια και κατά πενήντα κιλά αλλά είναι αρκετά κομψοί ώστε να προσποιηθούν πως δεν τους εντυπωσιάζει η παρακμή τους. Από την εποχή που ζούσαν μαζί διατηρούν ακόμη τη φωνή και το βλέμμα, και ανακτούν αμέσως την επιθυμία να μάθουν πράγματα ο ένας για τον άλλο, αντιπαρερχόμενοι την ένταση εκείνης της εποχής, τότε που, μετά από μια ευτυχισμένη περίοδο που όμοιά της δεν ξανάζησαν, χώρισαν...

ΑΝΩΦΕΛΑ ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ

Θα ’θελα να ερχόσουν κοντά μου ένα χειμωνιάτικο βράδυ και, πλάι – πλάι ο ένας στον άλλον, πίσω από τα παράθυρα, να κοιτάζαμε τους χειμώνες των παραμυθιών όπου ζήσαμε μαζί χωρίς να το ξέρουμε. Από τα ίδια μαγεμένα μονοπάτια περάσαμε εσύ κι εγώ, με βήματα δειλά διασχίσαμε τα γεμάτα από λύκους δάση και ενώ φτερούγιζαν τα κοράκια, τα ίδια ξωτικά μάς στόχευαν από τους πύργους με τις τούφες των βρύων...

ΦΙΛΩΝ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΥΣ: ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΣΤΟΧΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

Ο Φίλων είναι ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές και συγγραφείς της ανθρωπότητας και ο επιφανέστερος του πρώτου χριστιανικού αιώνα. Γεννήθηκε από Ιουδαίους γονείς περί το 20 – 15 π.Χ., σπούδασε στην Αλεξάνδρεια, όπου μυήθηκε στην ελληνική σκέψη, γνώρισε τις μυστηριακές και εθνικές θρησκείες και κυρίως έδρασε στους χρόνους του Κυρίου. Ο Φίλων αποτελεί πνευματικό μέγεθος χωρίς προηγούμενο και επόμενο, κάτι που δυσχεραίνει πολύ την κατανόησή του και κάνει αδύνατη την κατάταξή του σε μία σχολή, από τις πολλές που υπήρχαν και γνώρισε...

ΠΕΡΙ ΜΟΝΑΧΙΚΩΝ ΑΝΔΡΩΝ

Δεν υπάρχουν πιο ρομαντικοί από εκείνους που δεν έχουν κανέναν για να του δείξουν τον ρομαντισμό. Όταν βρισκόμαστε στα ερέβη της μοναξιάς, χωρίς τους περισπασμούς της δουλειάς ή των φίλων, τότε μονάχα είμαστε σε θέση να συλλάβουμε τη φύση και την αναγκαιότητα της αγάπης. Μετά από ένα Σαββατοκύριακο που το τηλέφωνο δεν χτύπησε ούτε μια φορά, που όλα τα γεύματά μας βγήκαν από κονσέρβα και καταναλώθηκαν με τη διόλου παρηγορητική παρουσία κάποιου εκφωνητή του BBC (που περιγράφει με τραχιά φωνή τους χαρακτηριστικούς τρόπους ζευγαρώματος της αντιλόπης της Κένυα) τότε μπορούμε να αντιληφθούμε γιατί ο Πλάτων είχε διακηρύξει στο Συμπόσιον, γραμμένο στο 416 π.Χ., ότι ο άνθρωπος χωρίς έρωτα είναι σαν ένα πλάσμα με τα μισά του μέλη...

Η ΨΕΥΤΟ – ΠΟΥΡΙΤΑΝΙΚΗ ΗΘΙΚΗ ΤΩΝ ΑΣΤΩΝ

Η Πιέρα μένει σ’ ένα καινούργιο σπίτι, έχει ένα διαμερισματάκι με μεγάλο μπαλκόνι, αρκετά καλόγουστα έπιπλα, μια μεγάλη ντουλάπα γεμάτη ρούχα. Ο Αντόνιο όμως δεν έχει περιέργεια να κοιτάξει, ο κόσμος όλος στροβιλίζεται μέσα του!

«Άντε κάθισε, έχεις κάτι μούτρα … Αισθανόσουν να σου λείπει ο αέρας όταν σου μιλούσα για την αγάπη σου; Ναι, εγώ είμαι κακιά, το ξέρεις ότι είμαι κακιά;»

«Όχι δεν έχεις φάτσα κακιάς».

«Μαζί σου όμως πρέπει να είμαι κακιά, τώρα καταλαβαίνω πολλά πράγματα, εγώ στη θέση της Λάιντε θα σου έκανα χειρότερα».

«Γιατί;»

«Γιατί παρ’ όλη την εξυπνάδα σου είσαι ο πιο κουτός άνθρωπος που συνάντησα ποτέ. Κι όπως πίστευες όλες αυτές τις ιστορίες που σου έλεγε η Λάιντε, έτσι τώρα πιστεύεις αυτά που σου λέω εγώ …»...

ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΕΛΙΚΑ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ Ή ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ;

Το αεροπλάνο είχε είκοσι λεπτά καθυστέρηση.

Σήμερα είναι μια παγωμένη ξαστεριά. Πρώτη φορά δε φοβάμαι καθόλου την πτήση. Πίνω μονορούφι τον καυτό καφέ και διαβάζω τις οδηγίες για την περίπτωση προσθαλάσσωσης. Το έντυπο δείχνει έναν άντρα σε μια σωσίβια βάρκα να φορά το δικό του σωσίβιο στο λαιμό, να χαμογελά και με το ένα χέρι να κρατά κάποιο ποτήρι με ποτό που δείχνει να απολαμβάνει.

Το αεροπλάνο ανεβοκατεβαίνει. Υπάρχουν κενά, λες και περνάμε αγροτικό δρόμο με λακκούβες, σε λίγο ηρεμεί...

Η ΤΟΤΕΜΙΚΗ ΜΕΤΑΛΗΨΗ

Ανάμεσα στα τοτεμικά γένη μιας ασαμικής φυλής ένα είχε τοτέμ του τη βδέλλα. Τα μέλη του τιμούσανε το είδος του και δεν το τρώγαν ούτε το σκοτώναν. Σ’ ορισμένες ωστόσο ιερουργίες τους είταν υποχρεωμένοι (κι όπως φαίνεται για μια στη ζωή τους φορά) να το μασήσουν ανακατωμένο με κάποιο χόρτο. Άλλο τοτεμικό γένος της ίδιας φυλής, με φυτικό τοτέμ, είταν υποχρεωμένο, σε μεγάλες θρησκευτικές τελετές, να το δοκιμάσει. Ανάμεσα στους βορειοαμερικανούς Omaha, τα μέλη του τοτεμικού γένους «Ερπετό» είταν υποχρεωμένα να μη γεύονται ερπετό κανενός είδους...

ΣΙΛΒΙΑ, ΕΝΑΣ ΟΛΑΚΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ!

Η πρώτη και η τελευταία, λέει το θαυμάσιο ποίημα του Ζεράρ ντε Νερβάλ για την Άρτεμη … “Et c’ est toujours la seule – ou c’ est le seul moment …” Αν όλες οι γυναίκες που αγάπησα συνοψίζονται σε μία μόνο, η μοναδική γυναίκα που αγάπησα για πάντα συμπεριλαμβάνει όλες τις άλλες. Εκείνες είναι τα αστέρια. Η Σίλβια είναι ο ίδιος ο γαλαξίας. Ενέχει τα πάντα. Το κάλλος...