ΤΑΝΓΚΟ ΚΑΙ ΜΠΑΝΤΟΝΕΟΝ

Το τάνγκο είναι πολλά και διαφορετικά πράγματα, αλλά πάνω από όλα είναι η κατεξοχήν μουσική της πόλης – δεν έχει καμιά σχέση με το φολκλόρ, με τη μουσική της υπαίθρου. Είναι η μουσική που δημιουργήθηκε από τη μαζική, τη χειμαρρώδη μετανάστευση που παρατηρήθηκε στα τέλη του 19^ου αιώνα στο Μπουένος Άιρες. Η εμφάνιση του τάνγκο – συμπίπτει όποιες και αν είναι οι ρίζες του, που είναι αμφιλεγόμενες – με την κορύφωση της μετανάστευσης προς την Αργεντινή, με τη ζωή των εκδιδόμενων γυναικών και κατόπιν με τη βαθμιαία αποδοχή του από τα σαλόνια, αλλά διατήρησε αυτόν τον χαρακτήρα του «πληβείου» μέχρι τις δεκαετίες του ’40 και του ’50. Έχει δύο σημαντικές πλευρές: πρώτα ήταν χορευτική μουσική και κατόπιν έγινε τραγούδι. Σήμερα θα έλεγα ότι στη πόλη του Μπουένος Άιρες υπάρχουν περίπου εβδομήντα μέρη που αποκαλούνται μιλόνγκας, στα οποία χορεύουν τάνγκο. Έχω γράψει ένα ολόκληρο βιβλίο για τις μιλόνγκας...

Το ακορντεόν δεν έχει καμία σχέση με το μπαντονεόν.  Το μπαντονεόν είναι ένα όργανο που παράγει έναν πιο δραματικό ήχο ενώ το ακορντεόν είναι ένα όργανο χαρούμενο, ένα όργανο που ακούγεται όταν ο κόσμος συγκεντρώνεται για να γιορτάσει, για να περάσει καλά και να παίξει μουσική. Το μπαντονεόν έχει την ικανότητα να βγάζει έναν ήχο πολύ πιο βαθύ, πιο σπαρακτικό, και είναι το όργανο που έχουν χρησιμοποιήσει παραδοσιακά οι καλύτεροι μουσικοί του τάνγκο.

Οι καλύτεροι μουσικοί του τάνγκο ήταν σχεδόν όλοι μετανάστες ή παιδιά μεταναστών ιταλικής καταγωγής, ενώ αργότερα υπήρξε και μια πολύ σημαντική εβραϊκή συνιστώσα. Το μπαντονεόν έχει γερμανική καταγωγή. Το όνομά του προέρχεται από τον Χέρμαν Μπαντ, που ήταν δημιουργός του. Ήταν όμως ένα όργανο που δεν είχε καμία επιτυχία στη Γερμανία. Κι επειδή δεν μπορούσαν να τα πουλήσουν εκεί, κάποιος σκέφτηκε να τα εισαγάγει στην Αργεντινή. Τα παράτησαν λοιπόν εδώ, και άρχισαν να τα χρησιμοποιούν – αρχικά το τάνγκο παιζόταν με βιολί, κιθάρα και πιάνο. Έτσι μετατράπηκε σε σύμβολο του τάνγκο επειδή η δραματική, η σπαρακτική χροιά του είναι αυτή που δίνει συγκινησιακό βάθος.

Σ.Σ. Αφήγηση του Αργεντινού συγγραφέα Εδγάρδο Κοζαρίνσκι  

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΑΝΤΑΙΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΔΗ «ΟΙ ΚΕΡΑΙΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΟΥ ΙΙ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ», 2013