ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΕΥΣΕΒΙΣΜΟΥ

Υπάρχουν κάποιες προτεσταντικές αιρέσεις, που δεν χρησιμοποιούν κρασί για το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, αλλά σταφυλοχυμό, από τον οποίο έχει αφαιρεθεί κάθε ίχνος οινοπνεύματος. Γι’ αυτούς είναι βλασφημία η χρησιμοποίηση ενός τόσο κακού πράγματος, όπως το κρασί, για κάτι τόσο ιερό, όπως η Θεία Ευχαριστία. Αυτή η αντίληψη οδήγησε στην ποτοαπαγόρευση τις Ηνωμένες Πολιτείες, που εκπαίδευσε και εκπαιδεύει εκατομμύρια ανθρώπους να βλέπουν και να χρησιμοποιούν το οινόπνευμα σαν όργανο αμαρτίας...

Όταν ήλθαν μ’ αυτή την αντίληψη στον τόπο μας οι προτεστάντες μισσιονάροι κι είδαν τους μοναχούς να πίνουν κρασί και να κερνούν ρακί τους προσκυνητές στα μοναστήρια και τους πανηγυριστές να πίνουν κρασί στο περίβολο του ναού την ημέρα της γιορτής του Αγίου, σκανδαλίστηκαν, φρίκιασαν και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι Ορθόδοξοι βρίσκονταν σε ηθική κατάπτωση, απ’ την οποία αισθάνθηκαν το ιερό καθήκον να τους ανασύρουν.

Έκτοτε οι μισσιονάροι έφυγαν από τον τόπο μας, αν πραγματικά έφυγαν, αλλά άφησαν άξιους συνεχιστές του έργου τους. Γιατί, εν τω μεταξύ, οι διδασκαλίες τους πέρασαν την Κερκόπορτα της εκκλησιαστικής μας ζωής και την άλωσαν εκ των έσω. Έτσι που τώρα να διδάσκουν και να επιβάλλουν τις απόψεις των μισσιοναρίων οι «ορθόδοξοι».

Πίσω από τις αντιδράσεις και τις αντιλήψεις αυτές, όμως, κρύβονται οι πιο δαιμονικές διαστροφές της χριστιανικής διδασκαλίας, γιατί οι αντιδράσεις αυτές εκφράζουν την πεποίθηση ότι υπάρχουν δύο κόσμοι, ένας καλός και ένας κακός, και ότι σαν συνέπεια μερικά πράγματα είναι κακά αυτά καθ’ εαυτά, ανεξάρτητα από την ανθρώπινη προαίρεση. Η δαιμονική και ολέθρια για τον άνθρωπο αυτή διαστροφή της χριστιανικής διδασκαλίας έχει πάρει πολλά ονόματα μέσα από τους αιώνες, όπως Γνωστικισμός, Μεσσαλιανισμός, Βογομιλισμός, Ευχαϊτισμός κ.ά., αλλά ποτέ δεν ήταν τόσο επικίνδυνη όσο σήμερα, που φοράει ορθόδοξο ένδυμα.

Η γνήσια χριστιανική παράδοση βλέπει όλα τα δημιουργήματα ως καλά λίαν και βλέπει το κακό μόνο στην ανθρώπινη προαίρεση που χρησιμοποιεί κακά τα καλά έργα του Θεού. Δεν βλέπει τα έργα του Θεού σαν όργανα της αμαρτίας. Συχνά αναφέρεται η συμβουλή του Κοσμά του Αιτωλού: «Και αν τύχη και απεράσης από ένα σοκάκι και εις το ένα μέρος είναι η γυναίκα και εις το άλλον είναι ο Διάβολος, να μην απεράσης εκείθε όπου είναι η γυναίκα, μόνον εκεί που είναι ο Διάβολος», αλλά παραλείπονται οι δυο γραμμές που προηγούνται και που λένε: «Και όχι πάλιν να μισάς την γυναίκα, διότι είναι πλάσμα του Θεού, αλλά δια τα πάθη όπου ακολουθούν οι άνθρωποι».

Ο άνθρωπος μπορεί να κάνει τα πάντα όργανα της αμαρτίας και τα έργα του Θεού και τα έργα του ανθρώπου. Μπορεί και τον άνθρωπο ακόμη, αντί να τον βλέπει σαν εικόνα του Θεού να τον δει σαν όργανο της αμαρτίας. Εκείνοι που έχουν αποδεχθεί την άποψη του Γνωστικισμού, συχνά ανεπίγνωστα, προσπαθούν να προφυλάξουν τον άνθρωπο από την αμαρτία, εμποδίζοντάς τον να έλθει σε επαφή με ό,τι θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει σαν όργανο της αμαρτίας. Έτσι, τελικά, τον αποκλείουν σχεδόν απ’ όλο τον κόσμο με μερικές αυθαίρετες εξαιρέσεις πραγματικοτήτων, που θέλουν να πιστεύουν ότι μπορούν να παραμένουν καλές, ανεξάρτητα από την ανθρώπινη προαίρεση. Τέτοιες όμως πραγματικότητες δεν υπάρχουν. Ο άνθρωπος, όπως λέει ο Παύλος, μπορεί και αυτή ακόμη τη Θεία Ευχαριστία να την κάνει όργανο αρρώστιας και θανάτου.

Ενώ, όταν η ανθρώπινη προαίρεση είναι ευλογημένη, ευλογημένη είναι και η χρήση κάθε πράγματος. Έτσι διαβάζουμε στο Ευαγγέλιο ότι, αντίθετα με τον Ιωάννη τον Βαπτιστή «ελήλυθεν ο υιός του ανθρώπου εσθίων και πίνων» (Λουκ. 7,34), και ότι έκανε κρασί το νερό για τους διασκεδαστές του γάμου της Κανά, όταν εκείνοι είχαν ήδη μεθύσει, ενώ ο Παύλος συμβουλεύει συχνά τους χριστιανούς να μην πολύ κρασί, αλλά να πίνουν λίγο για το στομάχι (Α΄ Τιμ. 5,23). Έτσι ακόμη βλέπουμε στα τυπικά της νηστείας να επιτρέπεται η κατάλυση του οίνου, όταν επιτρέπεται μόνο η κατάλυση του ελαίου.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ π. ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΦΑΡΟΥ «ΗΘΟΣ ΑΗΘΕΣ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΑΚΡΙΤΑΣ», Β΄ ΕΚΔΟΣΗ