Βασίλης, 5 μηνών στη φυλακή!

Του Γιάννη Στεφ. Τσεκούρα

 

Οι φυλακές Αγρινίου στις οποίες ήταν “κρατούμενος” ο 5 μηνών Βασίλης. Πηγή εικόνας: https://www.agriniopress.gr/

Στα τέλη του 1947 ο Βασίλης Καρανίκας έρχεται στον κόσμο· ένα κόσμο από τον οποίο ήταν απών ο πατέρας του από το σπίτι, αφού ήταν ήδη κρατούμενος στις φυλακές της Γυάρου, κατά τη διάρκεια του έτους που ο Βασίλης ερχόταν στον κόσμο (1947)· ο δε θείος του Λουκάς Καρανίκας την ίδια ακριβώς περίοδο (1947) φυλακιζόταν κι αυτός στη Μακρόνησο. Δεν έμελλε να περάσει και πολύς καιρός, και τον Μάιο του 1948 όντας ο Βασίλης πέντε μηνών βρέφος, ακολουθούσε τη μητέρα του στις γυναικείες φυλακές του Αγρινίου, μη μπορώντας να κάνει τίποτα άλλο, λόγω ηλικίας.

Ίσως να ήταν ο μικρότερος σε ηλικία φυλακισμένος για τα ελληνικά σωφρονιστικά χρονικά...

Η εκτέλεση του δοσίλογου συνεργάτη των Γερμανών Βαφειάδη

Του Γιάννη Στέφ. Τσεκούρα

Ήταν το 1975 όταν συνάντησα τον Ντίνο Παρδάλη – μέλος της Ο.Π.Λ.Α.* στην περίοδο της Ναζιστικής Κατοχής – στον χώρο που εργαζόμουν, και μου περιέγραψε με λεπτομέρειες την επιχείρηση που ανέλαβε η Οργάνωση στην οποία ανήκε, δηλαδή να βγάλουν από τη μέση τον γνωστό τότε δοσίλογο που άκουγε στο όνομα Βαφειάδης.

Ήταν ένα μουντό πρωινό του Νοέμβρη, μια εργάσιμη μέρα, και οι υπάλληλοι της υπηρεσίας του Γενικού Λογιστηρίου βρίσκονταν όλοι στις θέσεις τους. Συχνά άνθρωποι που κάναν δουλειές του ποδαριού ερχόντουσαν να πουλήσουν την πραμάτεια τους δηλαδή προϊόντα ρουχισμού και είδη πρώτης ανάγκης, παράνομο αλλά και σύνηθες για την ελληνική αγορά...

Η “σουπιά” κυρά – Πολυξένη

 

Του Γιάννη Στεφ. Τσεκούρα

 

Ο κυρ – Θανάσης ήταν έμπειρος άνθρωπος, ήταν οικογενειάρχης και διέθετε κάποιο κύρος απέναντι στους συγγενείς αλλά και στους συγχωριανούς του.

Γι’ αυτό και η κυρά – Πολυξένη, όταν ο άνδρας τής κόρης της βρέθηκε σε πολύ δύσκολη οικονομική θέση κάποια στιγμή, δηλαδή κινδύνευε να χάσει το σπίτι του από χρέη προς την Τράπεζα, απευθύνθηκε το δίχως άλλο στον κυρ – Θανάση.

Πράγματι έτσι ήταν, αλλά οι καιροί ήταν δύσκολοι, λεφτά δεν υπήρχαν, οι δουλειές σπάνιζαν και η τύχη είχε γυρίσει την πλάτη της για μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Η Ελλάδα της δεκαετίας του ’60 υπέφερε, το μεροκάματο φτηνό και δύσκολο να το βρεις, κι άμα δεν είχες κάνει καλά το κουμάντο σου περνούσες συμπληγάδες· και μέσα σ’ όλα αυτά, να και ο δικαστικός κλητήρας – έτσι έλεγαν τότε το δικαστικό επιμελητή – να σου επιδίδει το εξώδικο...

Ο Αραμπέλος

ο τσαγκάρης που άκουγε Μότσαρτ και άριες

Του Γιάννη Στέφ. Τσεκούρα

 

Κάπου εκεί στα χίλια εννιακόσια ογδόντα τρία, στα μέσα περίπου του μήνα Ιούνιου, είχα πάει να πάρω από τον τσαγκάρη τα πέδιλα τής κόρης μου· ήταν μια μικροεπισκευή. Το τσαγκάρικο ήταν στην αρχή τής οδού Οδυσσέα Ανδρούτσου, στο σημείο που τέμνει την Ροζάκη – Αγγελή, αμφότερες οδοί που βρίσκονται στο κέντρο τής πόλης τής Λαμίας. Τα λίγα μαγαζιά που βρίσκονταν σ’ αυτό το δρομάκι ήταν παλιές κατασκευές, οι οποίες βέβαια στο πέρασμα του χρόνου είχαν χάσει την ταυτότητά τους και το αρχικό τους ύφος λόγω ανανέωσης κάποιας πόρτας ή και προσθήκης άλλων υλικών μεταγενέστερων· όλα αυτά προσέδιδαν στην εικόνα τους ένα κιτς χαρακτήρα και θύμιζαν παραγκουπόλεις του Ρίο ντε Τζανέιρο, τις γνωστές “φαβέλες”...

Ιστορίες από την Εθνική Αντίσταση

 ανέκδοτα επεισόδια από τη δράση του Ιωσήφ Μπλέχιγκερ (Ηλία Κόκκινου)

Του Γιάννη Στεφ. Τσεκούρα

 

Πηγή εικόνας, http://hkoinoniamas.blogspot.com/2017/10/blog-post_27.html

 

Επιστρατευμένος από τα στρατεύματα κατοχής του Χίτλερ, ο Αυστριακός στην καταγωγή Ιωσήφ Μπλέχιγκερ, την περίοδο του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου, βρέθηκε να υπηρετεί στην Ελλάδα στις υπηρεσίες των σιδηροδρόμων.

Από τις αρχές τού πολέμου μετέτρεψε τις αντιρρήσεις του κατά του φασιστικού καθεστώτος, σε υπηρεσίες αρωγής προς τους υπόδουλους Έλληνες.

Αρκετά χρόνια αργότερα από τη λήξη αυτού του πολέμου και συγκεκριμένα την περίοδο της πρώιμης μεταπολίτευσης, όταν οι άνθρωποι άρχισαν να απελευθερώνονται από τους φόβους τής κατοχής, του εμφυλίου και της δικτατορίας τών συνταγματαρχών, ξεσκέπαζαν δειλά – δειλά τις μέχρι τότε σκοτεινές μνήμες σε κάθε ευκαιρία που παρουσιαζόταν...

Πως εξηγείται η μεγάλη επιτυχία του Καζαντζάκη έξω από τα ελληνικά σύνορα

Υπάρχει βέβαια ένα αναπάντητο ερώτημα: Και η επιτυχία του Καζαντζάκη έξω απ’ τα ελληνικά σύνορα πως εξηγιέται;

Και είμαστε τάχα εμείς περισσότερο σε θέση να κρίνουμε και να τοποθετήσουμε έναν συγγραφέα, παρά ολόκληρη η Δύση, με την αναμφισβήτητη πνευματική της παράδοση;

Θα πρέπει, για να σταθμίσουμε την επιτυχία του έργου του Καζαντζάκη έξω από τα ελληνικά σύνορα, να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας τη μεταβατική περίοδο, που δημιουργήσανε οι αλλεπάλληλοι παγκόσμιοι πόλεμοι και που δεν αξιώθηκε ακόμα να παραχωρήσει τη θέση της σε μιαν αποκρυσταλλωμένη μορφή, ούτε στην πολιτική ούτε κατά συνέπεια και στην τέχνη...

Η μυθομανία του Νίκου Καζαντζάκη

Το γεγονός αυτό, του προσηλυτισμού που αποπειράθηκαν οι καθολικοί, μας δίνει την ευκαιρία να σταματήσουμε σε μιαν άλλη ιδιότητα του Καζαντζάκη: τη μυθομανιακή του ιδιοσυστασία.

Πολύ λίγα πράγματα θα εμφανίσει ο Καζαντζάκης όπως είναι στη πραγματικότητα και ειδικά όταν πρόκειται για τον εαυτό του. Πολλές φορές, σ’ αυτή τη μελέτη, θα σημειώσουμε τέτοιες αυθαιρεσίες πνευματικού ναρκισσισμού ή υπερφυσικών εμποδίων που μόνος του τα εφευρίσκει για να στολίσει έτσι ασήμαντα γεγονότα και να ερμηνέψει καταστάσεις πολύ απλές ή να καλύψει άλλες τραγικές...

Ήταν ο Δημόκριτος υλιστής και άθεος φιλόσοφος;

Για την ατομική θεωρία του Δημόκριτου δεν μπορούμε να σχηματίσουμε μια σαφή ιδέα από τα ελάχιστα αποσπάσματα που έφτασαν ως εμάς. Σύμφωνα με πληροφορίες άλλων φιλοσόφων ή σχολιαστών, που είχαν μελετήσει τα έργα του Δημόκριτου, τα άτομα είναι άπειρα, ανομοιόσχημα και ανισομεγέθη. Όσο αφορά την κίνησή τους, άλλοι την παρουσιάζουν στροβιλιστική, άλλοι κάθετη και ανάλογη με το βάρος του κάθε ατόμου...

Όταν ο Ν. Ζαχαριάδης, Γραμματέας του ΚΚΕ, κατέδωσε στην ασφάλεια μια κοπέλα που τον αγαπούσε

Νίκος Ζαχαριάδης Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ, 1934 – 1956

Στα 1926 ο Νίκος Ζαχαριάδης είχε κιόλας δυο χρόνια στην Ελλάδα. Ο γυρισμός του απ’ τη Σοβιετική Ένωση είχε γίνει χωρίς κανένα απρόοπτο – καμιά παγίδα δεν τους περίμενε στην ακτή. Τελικά η Λουντμίλλα Μυλόβα δεν ήταν χαφιές!

Πήρε πόστο απ’ την πρώτη κιόλας χρονιά. Τον χειμώνα του 1924 ανέλαβε γραμματέας της Κομμουνιστικής Νεολαίας Θεσσαλονίκης. Στην αρχή του άρεσε αυτή η επαφή με τα νιάτα που διψούσαν για μαρξιστική σοφία. Ήταν κάτι που του θύμιζε τον καιρό που έκανε τον καθοδηγητή στους χαμάληδες της Πόλης …

Άγνωστες πτυχές από τη ζωή του Γκαίρινγκ, υπαρχηγού του Χίτλερ

Με τα χρήματα των Εβραίων απέκτησε αμέτρητα έργα τέχνης ανεκτίμητης αξίας, από όλες τις κατεχόμενες χώρες. Το περιεχόμενο έξι τουλάχιστον σιδηροδρομικών βαγονιών (περίπου 1.500 πανάκριβα έργα τέχνης) υπολογίζεται ότι κατέληξε στα υπόγεια των πολυτελών κατοικιών του, ενώ η περιουσία του εκτιμάτο σε 200 εκ. δολάρια. Η άκρατη φιλοχρηματία, επιδειξιμανία και φιλοδοξία του ήταν γνωστή σε ολόκληρο το Γ΄ Ράιχ...

ΟΙ ΤΕΡΑΤΟΛΟΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΙΟ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΤΟΥ ΤΥΑΝΕΑ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟ ΤΟΝ ΤΥΡΙΟ

Διαβάσαμε το βιβλίο του Φιλόστρατου του Τύριου [1], «Εις τον Βίον του Απολλωνίου του Τυανέα», Λόγοι οκτώ. Ο τρόπος έκφρασής του είναι σαφής, με πολλή χάρη και επιγραμματικός, αναβλύζει γλυκύτητα και φιλοδοξεί να εκφράζεται με αρχαιοπρεπή τρόπο και νεοφανείς συντάξεις.

Διηγείται ότι ο Απολλώνιος μετέβη και στους Ινδούς, τους οποίους ονομάζει και Βραχμάνες, από τους οποίους έμαθε πάμπολλα από τις περί Θεού αντιλήψεις τους, αλλά και στους σοφούς των Αιθιόπων, που τους ονομάζει Γυμνούς, επειδή όλη τη ζωή τους την περνούν γυμνοί, χωρίς ούτε κρύο να τους ενοχλεί ώστε να ντυθούν. Γράφει ότι υπερέχουν πολύ οι σοφοί των Ινδών από τους των Αιθιόπων, και ότι κατοικώντας, λέγει, σε χώρο κοντύτερα στην επίδραση του ήλιου έχουν οξύ και καθαρό μυαλό, και επειδή είναι και αρχαιότεροι...

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΡΩΜΑΙΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΟΡΑΤΙΟΥ, ΥΠΟ ΣΟΥΗΤΩΝΙΟΥ

Ο Κόιντος Οράτιος Φλάκκος από τη Βενουσία είχε, όπως γράφει ο ίδιος, πατέρα απελεύθερο, ο οποίος ήταν εισπράκτορας χρημάτων στις δημοπρασίες (επικρατεί όμως η γνώμη ότι εμπορευόταν παστά, γι’ αυτό και κάποιος είχε χλευάσει τον Οράτιο σε μια λογομαχία λέγοντάς του: «Πόσες φορές δεν έχω δει τον πατέρα σου να σκουπίζει τη μύτη του με το μπράτσο!»). Στη μάχη των Φιλίππων ο Οράτιος υπηρέτησε ως χιλίαρχος με τη παρότρυνση του στρατηγού Μάρκου Βρούτου...

ΦΙΛΩΝ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΥΣ: ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΣΤΟΧΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

Ο Φίλων είναι ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές και συγγραφείς της ανθρωπότητας και ο επιφανέστερος του πρώτου χριστιανικού αιώνα. Γεννήθηκε από Ιουδαίους γονείς περί το 20 – 15 π.Χ., σπούδασε στην Αλεξάνδρεια, όπου μυήθηκε στην ελληνική σκέψη, γνώρισε τις μυστηριακές και εθνικές θρησκείες και κυρίως έδρασε στους χρόνους του Κυρίου. Ο Φίλων αποτελεί πνευματικό μέγεθος χωρίς προηγούμενο και επόμενο, κάτι που δυσχεραίνει πολύ την κατανόησή του και κάνει αδύνατη την κατάταξή του σε μία σχολή, από τις πολλές που υπήρχαν και γνώρισε...

ΠΛΩΤΙΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ: ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Τον ίδιο καιρό που ο Πλωτίνος αποκάλυπτε τη σοφία του Πλάτωνα στην έπαυλη ενός συγκλητικού έξω από τη Ρώμη (από το 244 έως το 270), πολύ μακριά, στην πατρίδα του την Αίγυπτο, ο γιος μιας ευκατάστατης οικογένειας χωρικών προσευχόταν στην εκκλησία του χωριού του. Αυτός ο νεαρός, ο Αντώνιος, θεώρησε πως τα λόγια του Χριστού «Ύπαγε πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς … και δεύρο ακολούθει μοι» ήταν μια εντολή προς αυτόν προσωπικά. Άρχισε να ζει ως ερημίτης γύρω στο 269. Σταδιακά, απομακρύνθηκε από τα περίχωρα του χωριού του και προχωρούσε όλο και βαθύτερα στην έρημο από το 285...

Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΑΜΜΙΑΝΟΣ ΜΑΡΚΕΛΙΝΟΣ, ΤΟ «ΤΕΡΑΣ» ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑΣ

Ο ιστορικός συγγραφέας Αμμιανός Μαρκελίνος (330 – 391 μ.Χ.) υπήρξε σύγχρονος του Ιουλιανού και συνομήλικός του – έζησε βέβαια πολύ περισσότερο· αρκετά ώστε να θάψει άλλους τρεις αυτοκράτορες.

Αν και Έλληνας, Αντιοχέας για την ακρίβεια, έγραψε στα Λατινικά, πράγμα σπάνιο για την εποχή εκείνη. Το έργο του κάλυψε τρεις αιώνες: την περίοδο από το 96 μ.Χ. μέχρι το θάνατό του αυτοκράτορα Ουάλη, που σκοτώθηκε από τους Γότθους στην Αδριανούπολη, το 378. Αποτελούνταν από 31 βιβλία. Τα 13 πρώτα έχουν χαθεί· τα υπόλοιπα που σώζονται καλύπτουν μόνο την 25ετία 353 – 378.

Ολόκληρο το έργο του διαπνέεται από ένα ψυχρό ρεύμα άτεγκτης φιλαλήθειας: δεν υπήρχε περίπτωση να αποσιωπήσει μια διασταυρωμένη πληροφορία ή ένα γεγονός που είχε ζήσει ο ίδιος (και είχε ζήσει πολλά· και ως πολεμιστής ο ίδιος και ως στρατιωτικός ακόλουθος). Δεν υπέκυψε ποτέ στον πειρασμό – αν υποθέσουμε πως υπήρξε ποτέ γι’ αυτόν τέτοιος πειρασμός – της εσκεμμένης παραποίησης ή του εμπαθούς σχολίου...