Η ΠΛΗΞΗ, Ο ΦΟΒΟΣ ΚΙ Ο ΘΥΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΣΥΝΤΟΜΗ

Ο Ιωνάθαν Γλάρος πέρασε τις υπόλοιπες του μέρες μόνος, αλλά πέταξε μακριά, πιο μακριά απ’ τους Πέρα Βράχους. Ήταν θλιμμένος, όχι από μοναξιά, αλλά γιατί οι γλάροι αρνήθηκαν να πιστέψουν στο μεγαλείο της πτήσης που τους περίμενε. Αρνήθηκαν ν’ ανοίξουν τα μάτια τους και να δουν.

Κάθε μέρα μάθαινε περισσότερα. Έμαθε πως μία βουτιά μπορούσε να τον βοηθήσει ν’ ανακαλύψει τα σπάνια και νόστιμα ψάρια που κολυμπούσαν κοπαδιαστά δέκα πόδια κάτω από την επιφάνεια του ωκεανού: δε χρειαζόταν πια ψαρόβαρκες και μπαγιάτικο ψωμί για να επιζήσει...

Η ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΕΝΗ ΑΓΙΟΤΗΤΑ

Αν ρωτήσει κανείς τυχαία τους ανθρώπους στον δρόμο τι αποτελεί κατά τη γνώμη τους “αγιότητα”, η απάντηση που θα λάβει κατά κανόνα είναι περίπου η εξής: άγιος είναι εκείνος που δεν κάνει αμαρτίες, που τηρεί τον νόμο του Θεού, είναι ηθικός από κάθε άποψη, με μια φράση: “δεν αμαρτάνει”. Σε ορισμένες περιπτώσεις στην έννοια της αγιότητας προστίθεται ένα στοιχείο και μια χροιά μυστικισμού, σύμφωνα με την οποία άγιος είναι εκείνος που έχει εσωτερικά βιώματα, επικοινωνεί με το “θείον”, περιέρχεται σε έκσταση και βλέπει πράγματα που δεν τα βλέπουν οι άλλοι άνθρωποι, με λίγα λόγια ζει υπερφυσικές καταστάσεις και ενεργεί υπερφυσικές πράξεις...

ΤΟ ΜΑΚΑΒΡΙΟ ΑΤΥΧΗΜΑ

Μόλις σκότωσα τον άντρα μου, είπε μέσα σε λυγμούς η Σύνθια Φρημ. Στεκότανε πάνω από το πτώμα του ρωμαλέου άντρα, μες στο χιόνι.

Πως έγινε; ρώτησε ο επιθεωρητής Φορντ, χωρίς περιστροφές.

Κυνηγούσαμε. Ο Κουίνσυ λάτρευε το κυνήγι όπως κι εγώ. Χωριστήκαμε προς στιγμήν. Οι θάμνοι ήταν πολύ ψηλοί. Μάλλον τον πήρα για σκίουρο. Του την άναψα. Ήταν πια αργά. Την ώρα που τον έγδερνα, συνειδητοποίησα πως ήμασταν παντρεμένοι.

Χμμ, συλλογίστηκε ο επιθεωρητής Φορντ, ρίχνοντας μια ματιά στα ίχνη πάνω στο χιόνι. Πρέπει να ’χετε πολύ σταθερό χέρι. Φροντίσατε να του τη φυτέψετε ακριβώς στο δοξαπατρί...

ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΖΕΣΤΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ!

“Αλλά γιατί βάζετε στο στόχαστρο ειδικά τους Εβραίους;”

“Μα επειδή στην Ρωσία υπάρχουν Εβραίοι. Αν ήμουν στην Τουρκία, θα έβαζα στο στόχαστρο τους Αρμένιους”.

“Επομένως, θέλετε ν’ αφανιστούν οι Εβραίοι, όπως – ίσως να τον γνωρίζετε – ο Οσμάν Μπέης”.

“Ο Οσμάν Μπέης είναι ένας φανατικός και, επιπλέον, είναι και ο ίδιος Εβραίος. Καλύτερα να κρατηθείτε μακριά του. Εγώ δεν θέλω να καταστρέψω τους Εβραίους, τολμώ να πω ότι οι Εβραίοι είναι οι καλύτεροί μου σύμμαχοι. Εγώ ενδιαφέρομαι για την ηθική του ρωσικού λαού και δεν επιθυμώ (ή μάλλον τα πρόσωπα που θέλω να εξυπηρετήσω δεν επιθυμούν) αυτός ο λαός να κατευθύνει τη δυσαρέσκειά του εναντίον του Τσάρου. Συνεπώς χρειάζεται ένας εχθρός...

ΚΑΤΑ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ: ΒΕΓΓΟΥ ΚΑΙ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ ΣΥΓΧΟΡΔΙΑ

Για δείτε! Ο Θανάσης Βέγγος έφυγε τη χρονιά η οποία είχε ανακηρυχθεί “έτος Παπαδιαμάντη” (2011)! Υπό μίαν έννοια, αμφότεροι υπήρξαν φευγάτοι, παρόλο που ήταν εντελώς καθημερινοί. Καθόσον, φευγάτοι είναι όσοι νοιάζονται για την καθημερινότητα, τη διεμβολίζουν με ένα όραμα, κι έτσι τη μπολιάζουν δίχως να ρουφηχτούν απ’ αυτήν. Είναι η αρετή τού να ζεις εδώ, μα να δύνασαι να κρίνεις την ενθαδικότητά σου με πόνο και με έγνοια. Και το ονομάζω αρετή αυτό, για να το αντιδιαστείλω από τη σαρωτική σήμερα κριτική που ασκείται δίχως πόνο και δίχως έγνοια, κακιασμένη και ανηλεής, κυοφορώντας μονάχα τη διαιώνιση της καθημερινής κακίας...

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΑΔΥΝΑΤΗ

Όποιοι και αν είναι οι λόγοι που προκάλεσαν το θάνατο του Θεού στην εμπειρία του σύγχρονου ανθρώπου ο θάνατος του Θεού έχει δύο τραγικές συνέπειες για τον άνθρωπο. Έχει προκαλέσει την απώλεια του νοήματος της ζωής και έχει κάνει την αγάπη ανέφικτη˙ και χωρίς την αγάπη η ζωή του ανθρώπου γίνεται ανυπόφορη, όσες και αν είναι οι υλικές ανέσεις, όποια και αν είναι τα επιτεύγματα της επιστήμης...

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΑΜΗΧΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΥΣΗΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΚΑΛΕΙ Η ΓΥΜΝΙΑ ΜΑΣ

Όταν ονειρευόμαστε πως είμαστε γυμνοί ή όχι όσο πρέπει ντυμένοι μπροστά σε ξένους, το όνειρο αυτό δε συνοδεύεται συνήθως από κανένα συναίσθημα ντροπής. Επιβάλλεται όμως να ασχοληθούμε με ένα τέτοιο όνειρο μόνο στις περιπτώσεις που υπάρχει σ’ αυτό το συναίσθημα ντροπής και αμηχανίας, όταν θέλουμε να φύγουμε και να κρυφτούμε και όταν νιώθουμε πως είναι αδύνατο να κινηθούμε από τη θέση που βρισκόμαστε και είμαστε ολοκληρωτικά ανίσχυροι να μεταβάλουμε τη στενόχωρη αυτή κατάσταση...

Ο ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΥΤΑΠΑΤΗΣ

Ήταν, καθώς θυμάσαι ίσως – συνέχισε η Ξένια – πρώιμος σ’ όλα για την ηλικία του και φυσικά για μένα που μόλις έβγαινα στον κόσμο, ό,τι έλεγε ασκούσε πάνω μου μιαν απέραντη γοητεία. Αλλά και τώρα μπορώ να πω, ύστερ’ από τόσα χρόνια, όταν θυμάμαι τις συζητήσεις που είχαμε μαζί, αισθάνομαι συχνά το ίδιο ρίγος και μια περίεργη έκπληξη γιατί πολλά απ’ αυτά που έλεγε τότε σαν μια παράξενη Κασσάνδρα συνέβηκαν κατά τον πιο απίθανο τρόπο...