Η ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΩΣ ΜΕΘΟΔΟΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΩΣ ΨΩΡΑΣ!

Μπορούμε να πούμε ότι το σύμπαν αποτελείται από μια ουσία, και αυτή την ουσία θα την αποκαλούμε άτομα ή άλλως μονάδες. Ο Δημόκριτος την αποκάλεσε άτομα. Ο Λάιμπνιτς την αποκάλεσε μονάδες. Ευτυχώς, οι δυο άντρες ουδέποτε συναντήθηκαν, για’ θα μπλέκανε σε πολύ βαρετή λογομαχία. Αυτά τα μόρια τέθηκαν σε κίνηση από κάποια αιτία ή από κάποια υποκειμενική πηγή, ή ίσως να ’πεσε κάτι κάπου. Το γεγονός είναι ότ’ είναι πολύ αργά πια να κάνουμε οποιαδήποτε ενέργεια σχετικά, εκτός ίσως απ’ το να τρώμε μεγάλες ποσότητες ψάρι ωμό. Αυτό, βέβαια, δεν εξηγεί γιατί η ψυχή είναι αθάνατη. Ούτε λέει τίποτα για κάποιου είδους μετά θάνατον ζωή, ή για την έμμονη ιδέα του θείου μου Σέντερ ότι τον παρακολουθούν Αλβανοί...

Η αιτιώδης σχέση ανάμεσα στην πρωταρχική πηγή (i.e. Θεός, ή κάνας δυνατός αέρας) και οποιαδήποτε τελεολογική έννοια του είναι (Είναι), είναι, σύμφωνα με τον Πασκάλ, τόσο παράλογη που δεν είναι καν γελοία (Γελοία). Ο Σοπενχάουερ την απεκάλεσε Βούληση, αλλά ο παθολόγος του τη διέγνωσε ως υψηλό πυρετό. Τα επόμενα χρόνια της ζωής του αυτή τα δηλητηρίασε, ή , πιθανότερον, η διαρκώς αυξανόμενη υποψία του ότι δεν ήταν ο Μότσαρτ.

Το Σύμπαν Με Πέντε Δολάρια Τη Μέρα

Τι είναι συνεπώς, το ωραίον; Η ένωση της αρμονίας με το δίκαιο, ή η ένωση της αρμονίας με κάτι που απλώς ακούγεται σαν το δίκαιο; Πιθανώς η αρμονίας θα ’πρεπε να ’χε αναμιχθεί με τ’ απ’ έξω και γι’ αυτό ταλαιπωρούμεθα τώρα. Η αλήθεια είναι, αναμφισβήτητα, η ομορφιά – ή το αναγκαίον. Δηλαδή, εκείνο που είναι καλό ή κέκτηται τα χαρακτηριστικά του καλού καταλήγει στην αλήθεια. Αν όχι, όπως σας βλέπω και με βλέπετε, το πράμα δεν είναι ωραίο, αν και μπορεί παρ’ όλ’ αυτά να ’ναι αδιάβροχο. Αρχίζω να σκέφτομαι ότ’ είχα δίκαιο στην πρώτη μου θέση ότι καθετί πρέπει να αναμιχθεί με τ’ απ’ έξω. Τι τα θες.

Δύο Παραβολές

Ένας άνθρωπος πλησιάζει σ’ ένα παλάτι. Η μοναδική πύλη του παλατιού φρουρείται από μια ομάδα αγρίων Ούννων που αφήνουν να περνάνε μόνο άντρες ονόματι Τζούλιους. Ο άνθρωπος επιχειρεί να δωροδοκήσει τους φρουρούς προσφέροντάς τους προμήθεια ενός έτους διαφόρων ειδών κοκορέτσι. Εκείνοι ούτε απορρίπτουν την προσφορά του, ούτε και τη δέχονται, απλώς πιάνουν τη μύτη του και τη στρίβουν μέχρι που γίνεται σα μέγα ούπατ. Ο άντρας λέει ότι είν’ επείγον να μπει στο παλάτι γιατί μεταφέρει αλλαξιά εσωρούχων για τον αυτοκράτορα. Όταν οι φρουροί, επιμένουν στην άρνησή τους, ο άντρας αρχίζει να χορεύει τσάρλεστον. Στην αρχή φαίνονται να διασκεδάζουν με τις χορευτικές του ικανότητες, αλλά μετά χάνουν το κέφι τους αναθυμούμενοι τη μεταχείριση των ινδιάνων από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Λαχανιάζει μέχρι αηδίας ο άνθρωπος και καταρρέει. Πεθαίνει, χωρίς να ’χει δει ποτέ τον αυτοκράτορα και χρωστώντας στην εταιρία Στάινγουαιη εξήντα δολάρια για ένα πιάνο που ’χε νοικιάσει τον Αύγουστο.

*

Μου εγχειρίζεται ένα μήνυμα να το μεταφέρω σ’ ένα στρατηγό. Καλπάζω και καλπάζω, αλλά το στρατηγείο του στρατηγού λες κι απομακρύνεται συνέχεια. Τέλος, ένας γιγάντιος μαύρος πάνθηρας με καπακώνει και καταβροχθίζει το μυαλό και την καρδιά μου. Αυτό προσθέτει ένα υπέροχο εμπόδιο στη βραδιά. Όσο και να προσπαθήσω δε μπορώ να τσακώσω τον στρατηγό, τον οποίο βλέπω να τρέχει στο βάθος με τα σώβρακα και ψιθυρίζοντας τη λέξη μοσχοκάρυον στους εχθρούς του.

Αφορισμοί

Είναι αδύνατο να ζήσει κανείς τον ίδιο του το θάνατο αντικειμενικά και να συνεχίσει να σιγοσφυρίζει μια μελωδία

*

Το σύμπαν είναι απλώς μια φευγαλέα ιδέα στο νου του Θεού – μια αρκετά οδυνηρή σκέψη, ειδικά αν έχεις μόλις καπαρώσει κάνα σπίτι.

*

Η αιώνια ανυπαρξία είναι οκέι, αν είσαι ντυμένος κατάλληλα.

*

Αν ζούσε ο Διόνυσος! Που θα ’τρωγε;

*

Όχι μόνο δεν υπάρχει Θεός, αλλά σας θέλω να ψάχνετε υδραυλικό το Σαββατοκύριακο.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΓΟΥΝΤΥ ΑΛΛΕΝ «ΠΑΤΣΙ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΔΥΣΣΕΑΣ», 1982