Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΚΟΣΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΘΕΩΝ

Όμως η αναζήτηση αμαρτωλών μεταξύ των κοσμικών και των αθέων κυριαρχεί στους «εκκλησιαστικούς» κύκλους και πολλοί απ’ αυτούς που  κινούνται σ’ αυτούς δείχνουν μεγάλη ηθική ευαισθησία για την ανηθικότητα των κοσμικών και των αθέων, ενώ δεν φαίνεται να παρατηρούν και ποτέ δεν σχολιάζουν τη δική τους ανηθικότητα ή την ανηθικότητα που κυριαρχεί στο άμεσο περιβάλλον τους και ιδιαίτερα στο συνάφι τους και ταυτόχρονα περιορίζουν την ανηθικότητα στις ερωτικές παρεκτροπές...

Η ΛΑΙΜΑΡΓΙΑ ΚΑΙ ΒΑΝΑΥΣΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΡΩΜΑΙΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΚΛΑΥΔΙΟΥ

Παντού και πάντοτε ήταν έτοιμος να φάει και να πιει. Όταν δίκαζε κάποτε στην Αγορά του Αυγούστου και στην μύτη του έφτασε η μυρωδιά ενός γεύματος που ετοιμαζόταν για τους Σαλίους στο ναό του Άρη [1], όχι μακριά από εκεί, εγκαταλείποντας το βήμα ανέβηκε στο μέρος που βρισκόταν οι ιερείς και κάθισε στο τραπέζι τους. Ποτέ του δεν άφηνε εύκολα την τραπεζαρία παρά μόνον αφού είχε πρώτα γεμίσει την κοιλιά του για τα καλά και είχε γίνει στουπί. Τότε πήγαινε αμέσως στο κρεβάτι του και, καθώς κοιμόταν ανάσκελα με το στόμα ανοιχτό, του έβαζαν ένα φτερό βαθιά μέσα στο λάρυγγά του, για να του ανακουφίζει το στομάχι [2]...

ΤΟ ΚΑΘΑΡΟ ΒΛΕΜΜΑ ΝΑ ΑΝΤΙΚΡΙΖΕΙΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟ

Στην ιστορία του Charles Williams συναντάμε ένα άλλο απόσπασμα, όπου το κορίτσι, που αποκαλείται Λέστερ, βρίσκεται δίπλα στον ποταμό Τάμεση. Τον βλέπει με τα άσαρκα μάτια της για πρώτη φορά! Για πρώτη φορά δεν νοιώθει απέχθεια στη θέα του. Παλιότερα, όταν κοίταζε τα νερά του ποταμού είχε πάντοτε ένα αίσθημα αηδίας: εκείνα τα μολυβένια, γλιτσιασμένα νερά, βαριά από τα απόβλητα της πόλης, της ήταν απεχθή, επειδή, λόγω της σωματικότητάς της, τα έβλεπε μονάχα μέσα από το ενδεχόμενο να τα πιει ή να πέσει μέσα τους!...

Η ΑΝΔΡΙΚΗ ΠΟΡΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΘΗΝΑ

Στην Αθήνα δεν ήταν μόνο οι οικογενειάρχες που επαγρυπνούσαν για τα ήθη των παιδιών τους. Τα προστάτευαν επίσης οι νόμοι της Πολιτείας. Την ουσία τους τη συνοψίζει ο Αισχίνης στο λόγο του «Κατά Τιμάρχου» (13 – 20):

«Αν ένας πατέρας ή αδελφός ή θείος ή επίτροπος ή γενικά κάποιος από αυτούς που έχουν εξουσία σε ελεύθερο παιδί, το παραδώσει αντί χρημάτων σε κάποιον έκφυλο για σεξουαλική απόλαυση, δεν επιτρέπεται να καταδιωχθεί το παιδί αλλά εκείνοι που για χρήματα κάναν αυτή τη συμφωνία. Ο ένας γιατί το παρέδωσε και ο άλλος γιατί το παρέλαβε, με τον παραπάνω σκοπό...

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΓΩ

Ο Charles Williams, ένας Άγγλος συγγραφέας που μου αρέσει πολύ και που με δίδαξε πολλά πράγματα, σε ένα βιβλίο του με τίτλο All Hallows Eve, δίνει δύο εικόνες, που νομίζω ότι είναι πολύ διαφωτιστικές. Η ιστορία λαμβάνει χώρα στο Λονδίνο. Μια νεαρή γυναίκα έχει σκοτωθεί σε κάποιο ατύχημα … Είναι νεκρή, αλλά η ψυχή της παραμένει ακίνητη στον τόπο της γέφυρας, όπου την βρήκε ο θάνατος … Είναι νεκρή, αλλά η ψυχή της δεν έχει ακόμα προσηλωθεί στον αόρατο κόσμο, ούτε έχει απαγκιστρωθεί από τον ορατό, διότι δεν υπάρχει τίποτα στον αόρατο κόσμο που να της είναι οικείο και στο οποίο να μπορεί να προσκολληθεί...

ΥΠΗΡΞΕ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ;

Παρά τα λεγόμενα από τους παραμυθολόγους του νεοπαγανισμού, δεν υπήρξε πραγματική σύγκρουση μεταξύ χριστιανών και φιλοσόφων. Είναι πολύ πιθανόν οι φιλόσοφοι να απόρριπταν το χριστιανισμό. Οπωσδήποτε, μεταξύ των παγανιστών φιλοσόφων είναι εύλογος ένας θαυμασμός για τους μάρτυρες: η αντίσταση στη βία της εξουσίας και η έως θανάτου επιμονή στις αρχές, ήταν για τους φιλοσόφους του ελληνορωμαϊκού κόσμου απόδειξη φιλοσοφικού πνεύματος [1].

Οι  χριστιανοί απόρριπταν τη φιλοσοφία, όχι ως disciplina αλλά επειδή απόρριπταν τη σοφίαν του κόσμου τούτου [2], δεδομένου ότι η φιλοσοφία δεν είναι σε θέση «να βρει» το Θεό, δηλαδή να κατανοήσει το Θεό και το θέλημά Του. Και πάλι όμως, οι χριστιανοί δεν διέγραψαν τη φιλοσοφία, ως άκυρη και ανίσχυρη, αλλά θεώρησαν το κατά Χριστόν ζην ως φιλοσοφία, ως την αληθή φιλοσοφία...

ΔΙΑΦΟΡΑ ΧΑΡΜΟΛΥΠΗΣ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ ΤΩΝ «ΝΗΠΤΙΚΩΝ»

Όπως είπαμε και σ’ άλλο μας βιβλίο, όταν χάνονται οι άγιοι, αναφύονται τα υποκατάστατα κι οι μαϊμούδες. Σήμερα οργώνουν τον ελλαδικό χώρο αλλά και τον αμερικανικό, διδάσκαλοι τυποποιημένης μεθόδου «νοεράς προσευχής» μαζικής παραγωγής. Έχω ακούσει τέτοιους διδασκάλους.

- Μερικές φορές η ευχή δουλεύει σαν έμβολο, μπρος – πίσω, και σου φέρνει μια ευφροσύνη, εξηγούσε ένα «ανεβασμένο πνευματικά» καλογέρι, αλλ’ ο Γέροντάς μας που είναι γνώστης όλων των νηπτικών φαινομένων, μας τονίζει: «Προσέχετε αυτό το φαινόμενο να μη φτάσει στο κάτω μέρος της καρδιάς, γιατί θα δουλέψει αρνητικά. Επίσης, πρόσεχε να μην προχωρήσει κάτω απ’ τον αφαλό, διότι μπερδεύει την νοερά εργασία»...

ΟΙ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΡΩΜΑΙΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Η στάση του στα θέματα θρησκείας πληροφορούμαστε ότι ήταν σε γενικές γραμμές η ακόλουθη: αισθανόταν κατά κάποιον τρόπο ανίσχυρος, όταν τον έπιαναν οι φόβοι του για βροντές και αστραπές, γι’ αυτό πάντοτε και παντού κουβαλούσε μαζί του ένα δέρμα φώκιας για να τον φυλάει [1]. Όταν, εξάλλου, υπήρχε και η παραμικρή έστω υποψία ότι θα ξεσπάσει μεγαλύτερη θύελλα, κατέφευγε σε έναν υπόγειο θολωτό χώρο, και τούτο γιατί είχε κάποτε τρομοκρατηθεί, όπως σας είπα και προηγουμένως, όταν, στη διάρκεια μιας νυχτερινής πορείας, μόλις που γλίτωσε από έναν κεραυνό. (Σουητώνιος, Αύγουστος XC)...

Η ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΦΥΛΗ ΤΩΝ ΓΙΑΧΟΥ, ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Μίλησα για την βασίλισσα και τον βασιλιά, τώρα περνάω στους μάγους. Είπα πως είναι τέσσερις˙ αυτός είναι ο μεγαλύτερος αριθμός που μπορεί να διανοηθεί η αριθμητική τους. Με τα δάχτυλά τους μετρούν: ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πολλά˙ το άπειρο αρχίζει από τον αντίχειρα. Με διαβεβαίωναν πως το ίδιο συμβαίνει και στις φυλές που περιφέρονται γύρω από το Μπουένος Άυρες.

Αν και το τέσσερα είναι ο τελευταίος αριθμός που διαθέτουν οι Γιαχού, οι Άραβες που εμπορεύονται μαζί τους δεν μπορούν να τους κλέψουν στις συναλλαγές, τα πάντα διαιρούνται σε ένα, σε δύο, σε τρία ή τέσσερα μερίδια που ο καθένας βάζει δίπλα του. Η διαδικασία κρατάει πολύ αλλά αποκλείει το λάθος ή την κατεργαριά...