Η ΙΔΑΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ

Στα δύο πρώτα βιβλία των Πολιτικών, ο Αριστοτέλης εκθέτει το πρόγραμμα που αφορά στην ιδανική πολιτεία όπως τη φαντάζεται ο ίδιος. Η επιλογή της γεωγραφικής θέσης, η έκταση των εδαφών και ο αριθμός του πληθυσμού είναι τα πρώτα ερωτήματα που αντιμετωπίζει. Όσον αφορά τους πολίτες, ο φιλόσοφος πιστεύει ότι ο αριθμός τους πρέπει να είναι περιορισμένος, αλλά χωρίς υπερβολές: «Αν μια πόλη αποτελείται από υπερβολικά λίγους ανθρώπους, δεν μπορεί να είναι αυτάρκης … Αντίθετα, αν αποτελείται από υπερβολικά πολλούς, είναι αυτάρκης ως προς τα αναγκαία, αλλά βρίσκεται σε κατάσταση έθνους και όχι πολιτείας: γιατί στην περίπτωση αυτή δεν είναι εύκολο να υπάρξουν πολιτικοί θεσμοί» (VII, 1326 b 1 – 5)...

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΣΟΝΙΚΗΣ ΣΤΟΑΣ

Η Τεκτονική Στοά αποτελεί τον «πυρήνα» της οργάνωσης του Ελευθεροτεκτονισμού. Κάθε νέα Στοά πρέπει να υπόκειται σε μια κανονική Μεγάλη Στοά ή Μεγάλη Ανατολή. Η Στοά είναι υποχρεωμένη να ακολουθεί τις οδηγίες της Μεγάλης Στοάς στην οποία υπόκειται όσον αφορά την εφαρμογή των Συνταγμάτων, όμως κατά τα άλλα είναι ανεξάρτητη διοικητική μονάδα. Μία Στοά πρέπει να έχει Τακτικές και προγραμματισμένες συνεδριάσεις, όπου θα λαμβάνουν χώρα οι τεκτονικές εργασίες των μελών της, και πρέπει να συνέρχεται μόνο στην έδρα της, (εκτός εκτάκτων περιπτώσεων)...

ΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΑΡΑΓΕ ΟΙ ΘΕΑΤΕΣ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΑΡΧΑΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ;

Τι ακριβώς «καταλαβαίνουν» από την ποιητική ουσία του αρχαίου δράματος οι θαυμαστές του; Καταλαβαίνω ένα έργο Τέχνης σημαίνει ότι το συσχετίζω με τις εμπειρίες και τις σκέψεις μου, τους καημούς και τις λαχτάρες μου και, επειδή ανακαλύπτω μέσα στα σύμβολα του μια δική μου «οικειότητα» μαζί του, αισθάνομαι ικανοποίηση που επικοινωνώ με το νόημά του και μπορώ να διατυπώσω με την τέλεια «γλώσσα» του ό,τι δεν είχα κατορθώσει ως τώρα να εκφράσω με τα ψελλίσματά μου – έναν οραματισμό και μιαν ελπίδα, ένα πρόβλημα που πάει να διαβρώσει την ψυχή μου ή μια λύση που αρχίζει να σχηματίζεται μέσα στο σκοτάδι και να φωτίζει τη ζωή μου. Φέρνουν άραγε τόσο κοντά τους οι άνθρωποι της εποχής μας την αρχαία τραγωδία, ή πηγαίνουν τόσο κοντά της, ώστε να μπορεί να ειπωθεί για όσους λέγουν ότι την «αγαπούν» (ή δραματικότερα, ότι τη «χρειάζονται») πως πραγματικά την καταλαβαίνουν;...

Ο «ΞΥΝΟΣ» ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΥ

Ο Ηράκλειτος μιλά για κάποιον «λόγον» που είναι κοινός. Κοινός δεν σημαίνει βέβαια έμφυτος σ’ όλους τους ανθρώπους, αλλά διάχυτος σ’ όλο τον κόσμο και γι’ αυτό αναγνωρίσιμος. Ωστόσο, αν και ο λόγος είναι κοινός και θα ’πρεπε να αντανακλά στη σκέψη όλων, οι πολλοί ζουν σαν να είχε ο καθένας τη δική του λογική (Του λόγου δ’ εόντος ξυνού ζώουσιν οι πολλοί ως ιδίαν έχοντες φρόνησιν)...

ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ

Από το 1986 σε μεγάλες πόλεις της Γερμανίας κυκλοφορεί ένα Συμβόλαιο με το Διάβολο. Σ’ αυτό περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων και οδηγίες για κάθε δόκιμο, όπως:

– να γράψει  το κείμενο με το αίμα του και να κλείσει συμβόλαιο ενός μάγου σαν εκπροσώπου του Σατανά, για να εισέλθει στην υπηρεσία του Διαβόλου, ο οποίος σαν αντάλλαγμα του υπόσχεται κάθε τιμή, την ικανοποίηση κάθε επιθυμίας, προ παντός απεριόριστο πλούτο και αισθησιακές ηδονές...

ΟΙ «ΕΥΣΕΒΕΙΣ» ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΕΞ

Την ίδια επιβητορική αντίληψη για τον έρωτα μεταδίδουν στα παιδιά τους, αν και με άλλο τρόπο και οι «ευσεβείς» γονείς, αφ’ ενός με την καταφανή απουσία οιασδήποτε εκφράσεως τρυφερότητας ή σωματικής προσεγγίσεως, αφ’ ετέρου με την κραυγαλέα ταύτιση του έρωτα με την γενετήσια λειτουργία. Μόνο που αυτοί δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στη «νομιμότητα» και θεωρούν ως απαραίτητη απόδειξη της επιβητορικής δεινότητας την τεκνογονία...

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΤΟΥ ΥΠΑΡΚΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ ΥΠΕΚΥΨΑΝ ΣΤΑ ΜΠΛΟΥΤΖΗΝ, ΤΑ ΚΑΛΛΥΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΕΣ ΜΟΔΕΣ

Ο «ψυχρός» πόλεμος των δύο αντίπαλων οικονομιών βιοπρακτικής του Ιστορικού Υλισμού είχε και παρενθέσεις «θερμών» αναμετρήσεων σε τοπικούς πολέμους, όμως η συνολική αντιμαχία ήταν a priori άνιση: Ο καπιταλισμός είχε με το μέρος του έναν ακαταγώνιστο ανθρωπολογικό παράγοντα: τη δυναμική των ενστικτωδών ενορμήσεων καταναλωτικής βουλιμίας – την πιο εκχυδαϊσμένη, έμπρακτη εφαρμογή του Ιστορικού Υλισμού, τον απολυτοποιημένο καταναλωτισμό. Οι κοινωνίες που συγκροτούσαν το στρατόπεδο του «υπαρκτού σοσιαλισμού» υπέκυψαν όχι στη γοητεία των ιδεών του Adam Smith, του Ricardo, του Malthus, του Bentham, αλλά στην ακαταγώνιστη έλξη που τους ασκούσε η πραγματικότητα της ανεμπόδιστης πρόσβασης στα μπλουτζήν, στα καλλυντικά, στις εναλλασσόμενες μόδες, στην πορνογραφική πλησμονή των καταναλωτικών κοινωνιών...

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥ

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη έμπνευση ή επιστημοσύνη για να ανιχνεύσει κανείς την ενδεικνυόμενη ποιμαντική αντιμετώπιση ενός προσώπου με ομοφυλόφιλη τάση ή έκφραση, το οποίο με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αποζητά την εκκλησιαστική καθοδήγηση ή συναντά την εκκλησιαστική ποιμαντική. Αυτό που είναι απαραίτητο είναι να πιστεύει κανείς στις βασικές ευαγγελικές αρχές και να έχει διάθεση να σταθεί με κατανόηση και προβληματισμό απέναντι στην περιπέτεια του κάθε ανθρώπου...

ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΜΟΡΦΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗΣ

Αν και η απόκτηση κάποιων πρακτικών γνώσεων σχετικών με τη γενετήσια λειτουργία φαίνεται χρήσιμη ακόμη και απαραίτητη για την αντιμετώπιση πρακτικών ζητημάτων, ωστόσο είναι μια διανοητική και απρόσωπη αντιμετώπιση συμπτωμάτων που επειδή ακριβώς επικεντρώνεται στα πρακτικά και τα οργανικά ενισχύει την επιβητορική αντίληψη για τον έρωτα, που είναι η αιτία των συμπτωμάτων τα οποία επιδιώκει να απαλείψη...