Το σημαντικότερο πλεονέκτημα των κατεψυγμένων προϊόντων σε σχέση με τα φρέσκα

Όλα τα τρόφιμα ζωικής ή φυτικής προέλευσης έχουν από τη φύση τους μεγάλο αριθμό μικροβίων, μυκήτων και ενζύμων. Αυτοί οι μικροοργανισμοί προκαλούν αλλοιώσεις στα τρόφιμα. Ιδιαίτερα στη θερμοκρασία των 30^ο έως 40^ο C δραστηριοποιούνται πολύ έντονα οπότε έχουμε τη γρήγορη αλλοίωση των τροφίμων.

Για να συντηρηθεί ένα προϊόν και να αντέξει για μικρό ή μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να αλλοιωθεί θα πρέπει τα διάφορα μικρόβια να σκοτωθούν ή να παύσει η δράση τους. Αυτό επιτυγχάνεται είτε με την αύξηση της θερμοκρασίας του προϊόντος σε θερμοκρασίες πολύ υψηλότερες του περιβάλλοντος (θέρμανση του προϊόντος – μέθοδος της θερμικής κατεργασίας) είτε με τη δημιουργία θερμοκρασιών πολύ χαμηλότερες του περιβάλλοντος μέχρι και πολύ κάτω από του μηδενός (ψύξη – κατάψυξη)...

Η μυθομανία του Νίκου Καζαντζάκη

Το γεγονός αυτό, του προσηλυτισμού που αποπειράθηκαν οι καθολικοί, μας δίνει την ευκαιρία να σταματήσουμε σε μιαν άλλη ιδιότητα του Καζαντζάκη: τη μυθομανιακή του ιδιοσυστασία.

Πολύ λίγα πράγματα θα εμφανίσει ο Καζαντζάκης όπως είναι στη πραγματικότητα και ειδικά όταν πρόκειται για τον εαυτό του. Πολλές φορές, σ’ αυτή τη μελέτη, θα σημειώσουμε τέτοιες αυθαιρεσίες πνευματικού ναρκισσισμού ή υπερφυσικών εμποδίων που μόνος του τα εφευρίσκει για να στολίσει έτσι ασήμαντα γεγονότα και να ερμηνέψει καταστάσεις πολύ απλές ή να καλύψει άλλες τραγικές...

Μητροπολίτης για ναρκομανή νέο που αυτοκτόνησε: «Το μόνο βέβαιο είναι, ότι βρίσκεται στο πάτο της Κόλασης»!

Ξαναβρήκα, λακωνικά καταγραμμένη από τον Ζήσιμο Λορεντζάτο, μια σπαραχτική ιστορία με άκρως παραμυθητικό τέλος, γνωστή σε αρκετούς εδώ και κάμποσα χρόνια. Κρίνω αναγκαίο να την καταγράψω, προτού αφηγηθώ μιαν άλλη, εξίσου σπαραχτική:

Η απήχηση της φιλοσοφικής σκέψης στις μάζες της αρχαίας Ελλάδας

Με την καλλιέργεια της σκέψης και της φιλοσοφίας ασχολείται πάντοτε ένας περιορισμένος αριθμός ανθρώπων. Αυτοί ερευνούν προβλήματα και εκλεπτύνουν τη σκέψη. Η καλλιέργεια της σκέψης μπαίνει μέσα στον καταμερισμό της εργασίας, ασχολούνται με αυτήν ορισμένοι «ειδικοί». Γύρω απ’ αυτούς συγκεντρώνονται «μαθητές», οπαδοί, θαυμαστές κ.λ.π...

Αλή πασάς τύραννος ή αναμορφωτής; Τι είπαν για αυτόν Έλληνες και ξένοι ιστορικοί;

Παραθέτουμε για να γίνει πιο φανερή η τόσο αμφιλεγόμενη προσωπικότητα του Αλή πασά:

«Η εφημερίδα που έβγαζαν οι αδελφοί Μακρίδη Πούλιου στη Βιέννη έγραφε το 1790: Από πολλά μέρη της Ρούμελης κηρύττουν την ευτυχία των ραγιάδων υπό την ηγεμονία του ηγεμόνος πάσης Ηπείρου του πασά των Ιωαννίνων».

Αντίθετα η Ελληνική Νομαρχία του ανώνυμου Έλληνα στο κορυφαίο έργο του επαναστατικού διαφωτισμού που εκδόθηκε στην Ιταλία το 1806 λέει:

Ήταν ο Δημόκριτος υλιστής και άθεος φιλόσοφος;

Για την ατομική θεωρία του Δημόκριτου δεν μπορούμε να σχηματίσουμε μια σαφή ιδέα από τα ελάχιστα αποσπάσματα που έφτασαν ως εμάς. Σύμφωνα με πληροφορίες άλλων φιλοσόφων ή σχολιαστών, που είχαν μελετήσει τα έργα του Δημόκριτου, τα άτομα είναι άπειρα, ανομοιόσχημα και ανισομεγέθη. Όσο αφορά την κίνησή τους, άλλοι την παρουσιάζουν στροβιλιστική, άλλοι κάθετη και ανάλογη με το βάρος του κάθε ατόμου...

Όταν ο Ν. Ζαχαριάδης, Γραμματέας του ΚΚΕ, κατέδωσε στην ασφάλεια μια κοπέλα που τον αγαπούσε

Νίκος Ζαχαριάδης Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ, 1934 – 1956

Στα 1926 ο Νίκος Ζαχαριάδης είχε κιόλας δυο χρόνια στην Ελλάδα. Ο γυρισμός του απ’ τη Σοβιετική Ένωση είχε γίνει χωρίς κανένα απρόοπτο – καμιά παγίδα δεν τους περίμενε στην ακτή. Τελικά η Λουντμίλλα Μυλόβα δεν ήταν χαφιές!

Πήρε πόστο απ’ την πρώτη κιόλας χρονιά. Τον χειμώνα του 1924 ανέλαβε γραμματέας της Κομμουνιστικής Νεολαίας Θεσσαλονίκης. Στην αρχή του άρεσε αυτή η επαφή με τα νιάτα που διψούσαν για μαρξιστική σοφία. Ήταν κάτι που του θύμιζε τον καιρό που έκανε τον καθοδηγητή στους χαμάληδες της Πόλης …

Το επιτελείο του Αλή Πασά

Αμέσως μετά την εγκατάστασή του στο πασαλίκι, ο νέος πασάς σπεύδει να εξουδετερώσει, έναν, έναν όλους όσους τον είχαν καταπολεμήσει. Πρώτοι χτυπήθηκαν οι μπέηδες των Ιωαννίνων, οι οποίοι είχαν αντισταθεί ένοπλα σ’ αυτόν (όταν επιχείρησε να καταλάβει «εξ εφόδου» την πόλη). Ήταν άλλωστε οι πιο επικίνδυνοι, μια και μπορούσαν να δημιουργήσουν είτε εσωτερικές ταραχές, είτε διαβολές στο Σουλτάνο...

Η θέση των γυναικών στην αρχαία πόλη των Αθηνών

Ορίσαμε προηγουμένως την πόλη ως μια κοινότητα πολιτών, δηλαδή ανθρώπων που μοιράζονται την αρχή της λήψης αποφάσεων. Οι γυναίκες λοιπόν δεν είναι «πολίτες», με την έννοια που έδιναν στον όρο οι Έλληνες, εφόσον δεν συμμετέχουν σ’ αυτό που αποτελεί την ουσία της πολιτικής ιδιότητας. Ταυτόχρονα όμως παίζουν σημαντικό ρόλο στη μεταβίβαση αυτής της πολιτικής ιδιότητας, πράγμα που σημαίνει ότι ανήκουν στην πολιτική κοινότητα. Και πάλι θα χρησιμοποιήσουμε το παράδειγμα της Αθήνας...

Άγνωστες πτυχές από τη ζωή του Γκαίρινγκ, υπαρχηγού του Χίτλερ

Με τα χρήματα των Εβραίων απέκτησε αμέτρητα έργα τέχνης ανεκτίμητης αξίας, από όλες τις κατεχόμενες χώρες. Το περιεχόμενο έξι τουλάχιστον σιδηροδρομικών βαγονιών (περίπου 1.500 πανάκριβα έργα τέχνης) υπολογίζεται ότι κατέληξε στα υπόγεια των πολυτελών κατοικιών του, ενώ η περιουσία του εκτιμάτο σε 200 εκ. δολάρια. Η άκρατη φιλοχρηματία, επιδειξιμανία και φιλοδοξία του ήταν γνωστή σε ολόκληρο το Γ΄ Ράιχ...

Η δημοκρίτεια εικονολογία: «αγάλματα φωνήεντα»

Στην ελληνική ιστορική της απαρχή η φιλοσοφική αναζήτηση εμφανίζεται βεβαιωμένη για τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στη νοητική (λογική) δυνατότητα του ανθρώπου και στην αίσθηση της όρασης. Η όραση «εγγράφει» στον νου την «εικόνα» (μορφή) των ορωμένων πραγμάτων. Και ο νους έχει την κριτική και φανταστική δυνατότητα να αφαιρεί τα ατομικά και περιστατικά γνωρίσματα αυτών των αλλεπάλληλων «εγγραφών» και να ανάγεται στην κοινή ενική εικόνα – νόημα των ομοειδών αντικειμένων...

ΟΙ ΑΚΟΛΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΕΙΡΑΣ ΘΕΟΔΩΡΑΣ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΡΟΚΟΠΙΟ

Η πρώτη λοιπόν, η Κομιτώ, είχε ήδη κατακτήσει διακεκριμένη θέση ανάμεσα στις εταίρες του καιρού της˙ η δεύτερη η Θεοδώρα, φορώντας ένα κοντό χιτώνα με μακριά μανίκια σαν αυτούς που φοράνε οι μικρές σκλάβες, την ακολουθούσε υπηρετώντας τη σε καθετί και κουβαλώντας στους ώμους της το σκαμνί, πάνω στο οποίο εκείνη συνήθιζε να κάθεται στις δημόσιες συγκεντρώσεις...

Διόνυσος και Πρωτοελληνικά Φύλα

Τα ελληνικά ονόματα Διόνυσος, Πλούτος, Αρχέμορος, Σωσίπολις, Εριχθόνιος, μαρτυρούν πως τα Πρωτοελληνικά Φύλα υιοθετούν το Θείο Βρέφος της προελληνικής θρησκείας. Το όνομα κιόλας του θεού μας, παρουσιάζοντάς τον σαν «νύσον» ή «κούρον» του Διός, μαρτυρούν και το στάδιο, όπου Θείο Βρέφος, που έχει Μάνα μοναχά, αποχτά και Πατέρα...

Μαρτυρία για την Ορθοδοξία τον καιρό της Μικρασιατικής καταστροφής

«Ο Κυδωνιών Γρηγόριος έμεινε στην πόλη με τα γυναικόπαιδα, έκανε ό,τι του περνούσε για τη σωτηρία του ποιμνίου του, διαβήματα, εκκλήσεις προς τους Τούρκους, νομίζοντας πως ακόμα το κύρος της Εκκλησίας, τα προνόμια τα σουλτανικά, είχαν σημασία. Σε λίγες μέρες άρχισαν να φτάνουν στο λιμάνι βαπόρια με αμερικανική σημαία, να παραλάβουν τα γυναικόπαιδα.

Οι Τούρκοι είπαν στην αρχή:

“Η άδεια της αναχωρήσεως ισχύει μόνο για 24 ώρες. Όσοι δεν προλάβουν να φύγουν, θα μεταφερθούν στο εσωτερικό της Ανατολής!”...

Τα τελευταία ωμοφαγικά όργια του Διόνυσου

Ενώ πιστοί των αρχαίων θεών αναγνωρίζουν στα χαρακτηριστικά του Χριστού τα χαρακτηριστικά του Διονύσου και προσκυνούνε τον Διόνυσο – Χριστό˙ ενώ διπλόπιστοι αγωνιούν ανάμεσα στους δυο θεούς˙ ενώ πιστοί της νέας θρησκείας θυσιάζουνται στους αρχαίους και πιστοί της αρχαίας στους νέους βωμούς: άλλα πλήθη ξεμένουν ανυποψίαστα στις παλιές τους λατρείες...

Το Ινδικό και Ελληνικό Δράμα: Δύο διαφορετικοί τρόποι αντικρύσματος της ζωής

Θα συνοψίσω εδώ τα κύρια σημεία μιας ενδιαφέρουσας μελέτης, γραμμένης από τον καθηγητή του Πανεπιστημίου της Χαβάη Ντάριο Λ. Σουών, και που δημοσιεύτηκε στο αμερικανικό τετραμηνιαίο περιοδικό «Συγκριτική Δραματολογία». Η μελέτη επιγράφεται «Το ινδικό και το ελληνικό Δράμα: Δύο ορισμοί του».

Από την αντιπαράθεση των αρχών που διέπουν τη Δραματική ποίηση σε δύο της πανάρχαιες και απομακρυσμένες γεωγραφικά εκδηλώσεις, απορρέουν δύο διαφορετικοί τρόποι αντικρύσματος της ζωής. Δεν μας είτανε και πριν άγνωστοι, αξίζει όμως να τους ιδούμε έτσι παραστατικά εικονισμένους...

Διονυσιακή “Μανία” και Μαντική

H “Μανία” σχετίζεται με τη Μαντική, όπως, για μιαν άποψη, κ’ η ετυμολογική συγγένεια το μαρτυράει. Οι τύποι του σχετισμού μαντικής και μανίας, είναι δύο: ο εκστασιασμένος μεταφέρεται στον κόσμο των πνευμάτων και των νεκρών ή με το στόμα του μιλεί το πνεύμα που τον κυριεύει. Τον πρώτο τρόπο οι Έλληνες τον μαθαίνουν περαστικά˙ τον δεύτερο τον έχουνε κληρονομήσει από τους Αιγαίους...

Ο φόβος του γαμπρού απέναντι στην πεθερά, στους ιθαγενείς και τους πρωτόγονους λαούς

Αλλά ο πιο διαδεδομένος, αυστηρός και ενδιαφέρον, ακόμα και για τους πολιτισμένους λαούς, περιορισμός είναι αυτός που αναφέρεται στις σχέσεις ενός άνδρα και της πεθεράς του. Ισχύει σ’ όλη την Αυστραλία, αλλά τον συναντάμε επίσης στους μελανησιακούς και πολυνησιακούς λαούς και στις φυλές των νέγρων της Αφρικής, όπου υπάρχουν ίχνη τοτεμισμού και ομαδικής συγγένειας, αλλά προφανώς και εκεί που δεν υπάρχουν...

Ποιον επιτέλους θαυμάζουν οι άνθρωποι;

Γράψαμε αρκετά, στη στήλη τούτη, για τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη˙ δεν έχει κανένα νόημα να γυρίσουμε στο ίδιο θέμα. Αξίζει όμως, με την ευκαιρία του εορτασμού που συνεχίζεται, να θέσουμε στον εαυτό μας το ερώτημα και πάλι: Ποιον επιτέλους θαυμάζουν οι άνθρωποι; Ποιον ανθρώπινο τύπο; Και – το σημαντικότερο – τι φανερώνει για τους ίδιους, για τις θεμελιακές κλίσεις τους, ένας τέτοιος θαυμασμός;...

Ο φόβος της αιμομιξίας στους ιθαγενείς και τους πρωτόγονους λαούς

Αλλά ο φόβος της αιμομιξίας σ’ αυτούς τους λαούς δεν φαίνεται μόνο από τους θεσμούς, που έχουμε ήδη περιγράψει και που κυρίως κατευθύνονται ενάντια στην ομαδική αιμομιξία. Φαίνεται και από μια σωρεία «εθίμων», που δεν επιτρέπουν την ατομική επικοινωνία των, κατά τη δική μας έννοια, κοντινών συγγενών, που τηρούνται με θρησκευτική ευλάβεια και ο σκοπός τους είναι ευκολονόητος...

Η ωραιότητα της εικόνας, μας οδηγεί στο βάθος και την κατανόηση του νοήματος

Μια φορά και έναν καιρό, η εμπειρία που γευτήκαμε μας κάνει άλλους ανθρώπους και, με αυτή την έννοια, το κάλλος, η αρμονία η τελειότητα της δομής είναι στοιχεία που μας δίνουν ένα μήνυμα. Και αν μέσα στον ναό μάθαμε να ανοιγόμαστε σ' αυτό το μήνυμα, θα φύγουμε από την εκκλησία ανανεωμένοι, διαφορετικοί, με μία όμως προϋπόθεση:

Χριστιανισμός: Το «Βιετνάμ» της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας

Παρ’ όλα αυτά, η πολιτική καταπίεσης σε βάρος των χριστιανών έχανε κάθε δυναμισμό. Οι παγανιστές πολέμιοί τους δεν επέτυχαν να αναχαιτίσουν τη δημοτικότητα του κινήματος και οι «διώκτες» αυτοκράτορες (εκτός ίσως από τον ίδιο τον Διοκλητιανό) είχαν πέσει έξω στους υπολογισμούς τους ως προς τον αριθμό και την αποφασιστικότητα των πιστών...

Η κριτική του Έλληνα φιλοσόφου Πορφύριου (233 – 305 μ.Χ.) εναντίον του Ιησού και των Χριστιανών

Ξεκινώντας με μια εισαγωγή όπου αποκηρύσσονται οι φιλοδοξίες των χριστιανών («θέλουν πλούτη και δόξα … είναι αποστάτες που επιδιώκουν να πάρουν την εξουσία» – Αποκριτ. ΙΙ 7 κ.ε.), ο Πορφύριος συνεχίζει θέλοντας να αποδείξει την ευτέλειά τους. Αποδέχτηκαν αλλά παρεξήγησαν τους «μύθους» και τους χρησμούς των Εβραίων και εν συνεχεία έκαναν στροφή και τους τροποποίησαν έτσι ώστε να τους κάνουν ακόμη πιο χυδαίους (Harnack, απ. Ι, 52, 73)...

Η λαιμαργία, η αγριότητα και η ακολασία του Ρωμαίου αυτοκράτορα Βιτέλλιου

Κάνοντας λοιπόν μια τέτοια αρχή, οργάνωσε στη συνέχεια και το μεγαλύτερο μέρος της κρατικής εξουσίας με βάση τις συμβουλές και τα κέφια ακόμα και του πιο τιποτένιου θεατρίνου και ηνιόχου, κυρίως όμως του απελευθέρου του, Ασιατικού. Ο άνθρωπος αυτός είχε ανήθικες σχέσεις με τον Βιτέλλιο όταν ήταν νέος, τον βαρέθηκε όμως αργότερα και εξαφανίστηκε...

Ο Φρόυντ πίστευε πως η γυναίκα είναι ένας ακρωτηριασμένος – ευνουχισμένος άνθρωπος!

Για τον Φρόυντ μόνο ο αρσενικός είναι πραγματικά ολοκληρωμένο ανθρώπινο όν. Η γυναίκα είναι ακρωτηριασμένος, ευνουχισμένος άνθρωπος.  Υποφέρει από τη μοίρα της, και μπορεί να γίνει ευτυχισμένη μόνο αν ξεπεράσει το «σύμπλεγμα ευνουχισμού» με την αποδοχή ενός τέκνου και ενός συζύγου. Είναι, όμως κατώτερη και σε άλλους τομείς – λόγου χάρη, είναι περισσότερο ναρκισσιστική και κατευθύνεται λιγότερο από όσο ο άντρας από τη συνείδηση...

Γιατί μιλάμε για πατρότητα του Θεού και όχι για μητρότητα; Γιατί στην απεικόνιση του Παντοκράτορα – Χριστού δεν μπορούμε να βάλουμε μια αγία γυναίκα;

Ερώτηση: Γιατί μιλάμε για πατρότητα; Δεν θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μητρότητα;

Μίλα για μητρότητα αν θέλεις, το ίδιο κάνει. Ο Θεός είναι άφυλος, δεν έχει φύλο. Αν βλέπετε κάποιο παραλογισμό στο να αποκαλούμε τον Θεό Πατέρα, επειδή φοβάστε ότι αποδίδουμε αρσενικό φύλο στον Θεό, επιτρέψτε μου να πω ότι το ίδιο παράλογο είναι να λέμε πως ο Θεός είναι φως και να μην λέμε ότι ο Θεός είναι σκοτάδι...

Η εκκαθάριση των μητροκεντρικών γνωρισμάτων του χριστιανισμού από τον προτεσταντισμό

Ο προτεσταντισμός, από το άλλο μέρος, έχει πραγματοποιήσει το έργο της ολοκληρωτικής εκκαθάρισης των μητροκεντρικών γνωρισμάτων του χριστιανισμού. Τα υποκατάστατα της μητέρας, όπως η Παρθένος Μαρία ή η Εκκλησία, έχουν εξαφανιστεί, όπως εξαφανίστηκαν επίσης τα μητροκεντρικά γνωρίσματα στο πρόσωπο του Θεού. Στο κέντρο της θεολογίας του Λούθηρου βρίσκουμε την αμφιβολία ή την απελπισία σχετικά με το αν μπορεί να έχει ο αμαρτωλός κάποια βεβαιότητα πως μπορεί να αγαπηθεί...

Ο υπερβολικός ζήλος για τα πνευματικά πράγματα, πολλές φορές βλάπτει

Ανέβηκε κάποτε στο Σινά ένας μοναχός από μακρινή σκήτη και φιλοξενήθηκε στο ησυχαστήριο του Αββά Σιλουανού. Βλέποντας τους υποτακτικούς του να εργάζωνται εντατικά, είπε στον Γέροντα κάπως υπεροπτικά:

- Μη εργάζεσθε την απολλυμένην βρώσιν. «Μαρία γαρ την αγαθήν μερίδα εξελέξατο» Λουκάς 10:42.

- Ο Αββάς Σιλουανός δεν του έδωσε απόκρισι. Πρόσταξε τον μαθητή του Ζαχαρία να οδηγήση τον ξένο σ’ ένα αδειανό κελλί και να του δώση ένα βιβλίο να διαβάση...

Τα όρια της αρχαίας ελληνικής θρησκείας

Η αρχαία θρησκεία ήταν θεμελιακά περιορισμένη και περιοριστική. Ήταν σε όλες τις περιόδους της έκφραση της θεσμισμένης κοινότητας, και έβλεπε τον άνθρωπο μόνο στο βαθμό που αυτός ήταν μέλος της κοινότητας – του γένους ή της πόλεως. Οι προσωπικές ανάγκες του ανθρώπου, πέραν από τους κοινωνικούς του θεσμούς, δεν ελήφθησαν ποτέ υπ’ όψιν...

Η πρακτική της Σατανικής μαγείας

Ο καθορισμός του «μαγικού», όπως χρησιμοποιείται στη Σατανική Βίβλο είναι η αλλαγή στις καταστάσεις ή τα γεγονότα που είναι (ή μήπως βρίσκονται) στην θέληση κάποιου. Αυτά γίνονται σύμφωνα με τις κανονικές αποδεκτές σατανιστικές μεθόδους. Μπορεί βέβαια κανείς να υποστηρίξει ότι ορισμένες οδηγίες και διαδικασίες της μαγείας της σατανικής λατρείας δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια εφαρμοσμένη ψυχολογία ή μια επιστημολογική προσέγγιση ή ένα επιστημονικό γεγονός...

Το Ορφανοτροφείο της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Καλκούτα των Ινδιών

Ο αξιότιμος Ομοσπονδιακός Βουλευτής του Καναδικού Κοινοβουλίου κ. Δημήτρης Καρύγιαννης, κατά την διάρκεια του ταξιδιού του στην Ινδία, επισκέφθηκε την Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009 ένα Ορφανοτροφείο που λειτουργεί από «τον Φιλανθρωπικό Οργανισμό της Ορθοδόξου  Εκκλησίας», Μία μη Κυβερνητική Οργάνωση που ιδρύθηκε το 1991 από την Ορθόδοξο Ελληνική Εκκλησία της Καλκούτας με την πρωτοβουλία του Ιεραποστόλου π. Ιγνατίου Σεννή, τώρα Επισκόπου στη Μαδαγασκάρη...

Τα χειρόγραφα που ανακαλύφθηκαν μετά την Αναγέννηση

Παλίμψηστο χειρόγραφο

Στα χρόνια μετά την Αναγέννηση, η ανακάλυψη κάποιου χειρόγραφου ήταν πλέον σπάνιο γεγονός. Ωστόσο, παλίμψηστα χειρόγραφα υπήρχαν στις βιβλιοθήκες του Παρισιού, της Ρώμης, του Μιλάνου κ.λ.π., άγνωστα μέχρι το 19^ο αι. Με το διεθνή όρο «παλίμψηστα» (= πάλιν + ψάω) ονομάστηκαν τα χειρόγραφα των οποίων η αρχική μορφή έχει αποξεστεί, για να χρησιμοποιηθούν για ένα δεύτερο γράψιμο...

Unique experiences from the Zimbabwean Orthodox Mission

“Therefore go and make disciples of all nations” (Matthew 28:19). The Cypriot Metropolitan of Zimbabwe Mr. Georgios has set this gospel mandate as the life objective. With “His Reverence” I have been friendly for a few years, so I did not have much trouble accepting his invitation to go to this distant African country, in the Easter last year. I had already heard too much about Zimbabwe and, judging from the activity of the Metropolitan in Cyprus, I was sure there is a serious missionary work there. And now this unexpected invitation would give me the opportunity to put “my finger where the nails were” (John 20:25)...

Ο Κικέρων εξυμνεί τα γηρατειά!

Ο Αριστοτέλης είχε διατυπώσει δυσμενείς κρίσεις για τα γηρατειά. Για το ίδιο θέμα ο Κικέρων στο έργο του «Διάλογος περί γήρατος» εκφράζει ευμενείς και θαρραλέες κρίσεις για το ίδιο θέμα. Ο Ρωμαίος αυτός ρήτορας, πραγματικά εξυμνεί τα γηρατειά, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που να μην αποτρέπει τους ανθρώπους από αυτά.

Ο Κικέρων στα γηρατειά όχι μόνο δεν βρίσκει ελαττώματα, αλλά αντίθετα τα παρουσιάζει να υπερέχουν από τις άλλες ηλικίες σε πολλά σημεία...

Μοναδικές εμπειρίες από την Ορθόδοξη Ιεραποστολή της Ζιμπάμπουε

«Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη» (Ματθ. κη΄, 19). Την ευαγγελική αυτή εντολή έχει τάξει ως στόχο ζωής ο Κύπριος Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε Γεώργιος. Με το Σεβασμιώτατο συνδέομαι φιλικά εδώ και μερικά χρόνια κι έτσι δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα να δεχτώ την πρόσκλησί του να μεταβώ στη μακρινή αυτή χώρα της Αφρικής το Πάσχα που μας πέρασε. Είχα ήδη ακούσει πάρα πολλά για τη Ζιμπάμπουε και, κρίνοντας από τη δραστηριότητα του Μητροπολίτου στην Κύπρο, ήμουν σίγουρος ότι εκεί γίνεται σοβαρό ιεραποστολικό έργο. Και τώρα η απρόσμενη αυτή πρόσκλησι θα μου έδινε την ευκαιρία να θέσω «τον δάκτυλόν μου εις τον τύπον των ήλων» (Ιωάν. κ΄, 25)...

The history of Monasticism. Antonios the Great, “The Teacher of the Desert”. The Canon of Saint Benedict

Monasticism is the ripe fruit of the wider ascetic ideal of Christian teaching, which in the first three centuries was expressed with the Christians’ enthusiasm and the various forms of ascetic spirituality. The ascetic tendencies took the form of personal gift of certain people, as well as of collective quest for spiritual perfection. Those tendencies had the form of opposition to the tendencies for relaxation of Christians’ moral life...

The truth of the Orthodox Mission in Madagascar

We had the opportunity to contact with the Right Reverend the Lord Bishop of Madagascar, Mr. Ignatius, to inquire about his activities and thus to inform the Friends of the Orthodox Mission on this beautiful island of Africa in Madagascar.

The nostalgia of Orthodoxy

Madagascar is ecclesiastically under the jurisdiction of the Patriarchate of Alexandria and All Africa...

ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΒΑΠΤΙΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΣΤΟ ΛΙΚΟΥΛΕΖΙ ΤΟΥ ΜΑΛΑΟΥΙ

Αδελφοί μου χαίρετε εν Κυρίω. Πράγματι η χαρά μας είναι πολύ μεγάλη και η ευλογία επίσης, διότι με την ευλογία του Αρχιεπισκόπου μας κ. Ιωακείμ επισκεφθήκαμε το χωριό Λικουλέζι που απέχει 1,30 ώρα από εμάς δηλαδή από το Blantyre και όχι μόνο είδαμε πλήθος από ανθρώπους να μας περιμένουν, αλλά πολλοί ήταν και αυτοί που εδώ και 2 χρόνια κατηχούσαμε και θέλανε να βαπτιστούν. Πράγματι δύο χρόνια κράτησε η κατήχησις σε αυτή την νεοϊδρυθείσα ενορία.

Συνήθως η κατήχησις κρατάει ένα χρόνο, και γι’ αυτό μπορούμε να πούμε ότι το Λικουλέζι το είχαμε λιγάκι αδικήσει. Το καλό βέβαια είναι ότι έχουμε ήδη αγοράσει δικό μας οικόπεδο εκεί και τους έχουμε ανοίξει πηγάδι με αντλία νερού, ώστε να εξυπηρετούνται στις βασικές ανάγκες τους...

The Greek Manuscripts in western Europe

Since the fall of the Roman Empire, the Greek language stopped being used in the western part of the Empire at such extent that in the Middle Ages it was very difficult to find someone who spoke good Greek. In 9^th century A.D., when some interest for ancient Greek texts arose, those who were interested started approaching them through translations, which were increased stage by stage. At the end of 13^th century A.D., the time of humanism, those who were interested could read all the works that continue to be known to us today...

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΣΤΗ ΜΑΔΑΓΑΣΚΑΡΗ

Είχαμε την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε με τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Μαδαγασκάρης κ. Ιγνάτιο να πληροφορηθούμε για τις δραστηριότητές του και έτσι να ενημερώσουμε τους Φίλους της Ορθοδόξου Ιεραποστολής στο ωραίο αυτό νησί της Αφρικής στη Μαδαγασκάρη.

Η νοσταλγία της Ορθοδοξίας

Η Μαδαγασκάρη εκκλησιαστικώς υπάγεται στην δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής...

The Macumba religion

Like Voodoo, the Macumba movement was developed among Latin American slaves, with the blending of Christian elements and traditional religious beliefs and practices. It contains the same pantheon of idolatry, fetish, symbols of the Roman Catholic Church, ecstatic dances and sacrifices...

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΩΝ ΑΒΟΡΓΙΝΩΝ, ΤΩΝ ΙΘΑΓΕΝΩΝ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ

Η θρησκεία των ιθαγενών της Αυστραλίας είναι γνωστή ως η αρχαιότερη θρησκεία κατά φύσιν ζώντων λαών. Το θρησκευτικό της σύστημα θεμελειώνεται σε υπερφυσικές δυνάμεις που είναι ταυτόχρονα πρόγονοι (προπάτορες) και δημιουργοί. Στους πανάρχαιους χρόνους, στους «ονειρικούς χρόνους», έδωσαν στον κόσμο τη σημερινή του μορφή και τον κατοίκησαν με ζώα και φυτά.

Στη συνέχεια δίδαξαν στους ανθρώπους την κυνηγετική τέχνη και την τέχνη της συγκομιδής και τους παρέδωσαν τους νόμους της φυλής τους...

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΩΝ ΜΑΟΡΙ

Πρωτόγονος πληθυσμός της Νέας Ζηλανδίας που ζούσε κυρίως από την καλλιέργεια των αγρών και την αλιεία. Στη μυθολογία τους αναφέρεται ο χωρισμός του πρώτου ζευγαριού, Ράνγκι και Πάπα, του ουρανού και της γης, από τα παιδιά τους...

Για την ημέρα της μητέρας

Του Ταξιάρχη (Μάκη) Δημητρίου

Η  Ελληνίδα μάνα, η δική μου, υπερπροστατευτική ακόμα και τώρα που έχω βγει στη σύνταξη: «δεν ξέρεις εσύ» μου λέει, με τον ίδιο τρόπο, όπως όταν ήμουν έξι χρονών.

Πότε θα μάθω εγώ ρε μάνα; Παλιά μου έλεγες θα μάθεις όταν μεγαλώσεις. Όταν μεγάλωσα μου έλεγες θα μάθεις όταν κάνεις δικά σου παιδιά. Έκανα παιδιά, μεγάλωσαν σε λίγο θα έχω εγγόνια κι ακόμα να μάθω; Τελικά το πήρα απόφαση: Για τη μάνα μου δεν θα μάθω ποτέ...

Ο ΓΑΛΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΗΣ ΜΑΡΤΙΝΙΚΑΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ …

Παραθέτουμε κείμενο που έστειλε ο π. Λάζαρος Philogene ιερομόναχος στη νήσο Μαρτινίκα της Καραϊβικής, που εκκλησιαστικά υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολι Μεξικού. Ο π. Λάζαρος κατάγεται από το γειτονικό νησί Γουαδελούπη και είναι Κρεολός. Μεγάλωσε στη Γαλλία, όπου και γνώρισε την Ορθοδοξία, έγινε μοναχός και στη συνέχεια ιερέας. Γνωρίζει ελληνικά και αγαπά τη χώρα μας. Έχει επισκεφθεί το Άγιον Όρος, απ’ όπου αντλεί τη πνευματική τροφοδοσία για την ασκητική ζωή του.

Στη Μαρτινίκα ήρθα πριν από είκοσι επτά χρόνια και ως ιερέας είμαι δεκατρία χρόνια. Όταν ήρθα, δεν υπήρχε Ορθόδοξος Εκκλησία στο νησί, έμενα μέσα σε μια σκηνή, και μετά τις πρώτες δυσκολίες, την έλλειψι στέγης, γνωριμιών και οικονομικής στηρίξεως, αφού άφησα τον εαυτό μου στον Θεό, άρχισαν να εμφανίζωνται οι πρώτοι καρποί...

Σλα Μαχαλάς: “Η Ευρωπαϊκή έκδοση”

Του Ταξιάρχη (Μάκη) Δημητρίου

Μια περιγραφή από τα χρόνια του μεσοπολέμου

Η ΠΟΛΛΗ ΟΜΟΡΦΙΑ, του κ. ΑΠ. ΖΟΡΜΠΑ*

"…Ήταν τις καλές μέρες. Τότε που η ψυχή της γενιάς μας δεν είχε αυλακωθεί από το φαρμακερό νυστέρι του πόνου και της φρίκης, που φέρνει ο πόλεμος. Τις κουκουβάγιες του πρώτου πολέμου είχαν πια λουφάξει τ’ αηδόνια της χαρούμενης κ’ ειρηνικής ζωής . . . Είχαμε μαζευτεί μια διαλεχτή συντροφιά πάνω στο λόφο του Αη – Λουκά, την ώρα  που το ανοιξιάτικο φεγγάρι ολοστρόγγυλο ξεπρόβαλε απ΄τα  βουνά της Εύβοιας.  

Στα πόδια του λόφου η Λαμία μοσχοβολούσε απ’ τις γαρδένιες, τα τριαντάφυλλα και τα νυχτολούλουδα. Από την κεντρική πλατεία ο αέρας έφερνε το φινάλε της "Αϊντας" που έπαιζε η μπάντα του Δήμου. Πέρα στα "Γύφτικα" ξεχώριζαν σερέτικα της λατέρνας και της ρομβίας.   Το φως του φεγγαριού πλημμύρισε το περίγυρο – γη, θάλασσα, ουρανό . . .

Το τσοπανόπουλο και ο Αββάς Μακάριος

Όταν ήμουν νεώτερος, διηγείτο στους αδελφούς ο Αββάς Μακάριος, έπεσα κάποτε σε ακηδία. Βγήκα λοιπόν από την καλύβα μου και περιπλανώμουν άσκοπα στην έρημο, για να διασκεδάσω τη θλίψι μου. Επιθυμούσα να βρω κάποιον άνθρωπο να μου ειπή δύο λόγια ωφέλιμα. Ξαφνικά είδα μπροστά μου ένα μικρό τσοπανόπουλο, που έβοσκε πιο κάτω τις αγελάδες του. Μου ήλθε τότε στο λογισμό να το ρωτήσω:

Τα “ουαί” του Χριστού, ιστορημένα από τον Φώτη Κόντογλου

Το «αλλοίμονο» το είπε ο Χριστός, μονάχα στους Φαρισαίους και στον Ιούδα, μονάχα στους υποκριτές. Κι αυτός ο Αντίχριστος θέ να ’ναι υποκριτής, αφού θα υποκρίνεται τον Χριστό. Και στον αιώνα, ανάμεσα στους αμαρτωλούς που θα λυπίζουνε τον Χριστό και θα τον τυραγνάνε, εκείνοι που θα ’ναι οι πιο καταχθόνιοι γενίτσαροι θέ να ’ναι οι υποκριτές...

Σλα Μαχαλάς: Το παγωτό του Πάσχα

Του Ταξιάρχη (Μάκη) Δημητρίου

Το ότι πλησίαζε το Πάσχα το καταλάβαινα από τις ανάμεικτες μυρωδιές από ασβέστη, κουλουράκια και τσουρέκια – επιμελώς τυλιγμένα σε τριζάτο χρωματιστό σελοφάν, δεμένο με κορδέλα – μετρημένα και απρόσιτα .

Δίπλα τους, από τη Μεγάλη Πέμπτη καμάρωναν τα κόκκινα αυγά γυαλισμένα με λάδι και χαλκομανίες με την εικόνα του Χριστού και άλλα Πασχαλινά θέματα. Αυτά ήταν τοποθετημένα στην άχρηστη όλο το χρόνο ειδική πλαστική θήκη με το ποδαράκι, που υφίσταται μέχρι και σήμερα...

Σλα Μαχαλάς: Μια στάση στο Κάστρο

Του Ταξιάρχη (Μάκη) Δημητρίου

Πριν από καιρό είχαμε ξεκινήσει μια ιστορική έρευνα γύρω από το Κάστρο Λαμίας.

Διαβάζοντας διάφορα φθάσαμε και στις χρηστικές πληροφορίες όπου μεταξύ άλλων αναφέρεται :

 Μέσα μεταφοράς: 

Αστικό λεωφορείο μέχρι το κέντρο της πόλης και στη συνέχεια με Ι.Χ. ή ΤΑΞΙ

Γνωρίζοντας βέβαια ότι υπάρχει το λεωφορείο κυκλικής διαδρομής (159 Ισαδάκι – Κάστρο) για το οποίο πιστεύαμε ότι εξυπηρετεί εκτός των επισκεπτών του Κάστρου και τη δική μας γειτονιά, μας κίνησε την περιέργεια και είπαμε να το ψάξουμε λιγάκι.

Ακολουθήσαμε υπομονετικά το εν λόγω λεωφορείο και εντοπίσαμε τις στάσεις του...