Ξαναβρήκα,
λακωνικά καταγραμμένη από τον Ζήσιμο Λορεντζάτο, μια σπαραχτική ιστορία με
άκρως παραμυθητικό τέλος, γνωστή σε αρκετούς εδώ και κάμποσα χρόνια. Κρίνω
αναγκαίο να την καταγράψω, προτού αφηγηθώ μιαν άλλη, εξίσου σπαραχτική:
Τα
παπαδιαμαντικά σύνορα «μεταξύ της θείας και της ανθρωπίνης δικαιοσύνης» τα
προσδιόρισε, μια για πάντα, με την πνευματική φρονιμάδα του, ο Αγιορείτης
ασκητής Παΐσιος, όταν του ζητήθηκε, από τους ενδιαφερόμενους, η γνώμη του για
την απόφαση ενός παπά, σε κάποιο χωριό της Μακεδονίας, να μη διαβάσει τη
νεκρώσιμη ακολουθία σε ένα κοριτσάκι που κρεμάστηκε από ένα δέντρο, επειδή
σκοινιάστηκε η γίδα τους – εκεί που τη βόσκαγε τη βρήκε πνιγμένη – και την είχε
φοβερίσει από το πρωί ο πατέρας της πως, αν δεν πρόσεχε και πάθαινε τίποτα το
ζωντανό, θα την κρεμούσε: – «Καλά έκανε ο παπάς», είπε ο πάτερ Παΐσιος, «που
δεν το διάβασε (το κοριτσάκι)˙ καλά έκανε και ο Θεός που το πήρε στον
Παράδεισο!»
Η βεβαιότητα
του Γέροντα για το που βρίσκεται το αυτοκτόνο κοριτσάκι εδράζεται στο
ανείκαστον έλεος του Πλάστη για τα ταλαίπωρα πλάσματά Του. Στην άλλη όμως
ιστορία την απερίγραπτη αγάπη
του Θεού τολμά να την μηδενίσει η δικανική θρασύτητα. Λοιπόν:
Σε κάποια
ραδιοφωνική ή τηλεοπτική εκπομπή ο λόγος ήταν για τον Παράδεισο και την Κόλαση.
(Χριστέ μου! Πως γίνεται να φληναφούμε για τα έσχατα από τους ερτζιανούς ή γυάλινους σκουπιδοτενεκέδες;)
Εξήρχε του εσχατολογούντος χορού Μητροπολίτης αγοραφοβικός και ουσιαστικά
τιτουλάριος, που σημαίνει έξω από τους καημούς και τα βάσανα του ποιμνίου. Μια
μάνα που ο γιος της – μπορεί και μονογενής, όπως εκείνος της Ναΐν –, έκδοτος
στα ναρκωτικά, είχε δώσει τέλος στη ζωή του, συντετριμμένη τηλεφώνησε ρωτώντας
αν μπορεί να ελπίζει ότι το σπλάχνο της δε χάθηκε.
«Το μόνο βέβαιο είναι», αποφάνθηκε ο
αδέκαστος Μητροπολίτης υπερακοντίζοντας τον Δάντη, «ότι βρίσκεται στο πάτο της
Κόλασης»!
Λέω: Δόξα
σοι ο Θεός, που δεν έτυχε να ακούσει ο γιος μου την αποκρουστική απόκριση – δεν
πάνε πολλές μέρες που βεβαίωνε τη μητέρα του ότι θα ένιωθε άβολα στους κόλπους
του Αβραάμ, αν έβλεπε τα βάσανα των κολασμένων.
Ξαναλέω:
Δόξα σοι Χριστέ μου, που η μητέρα του παιδιού πρόλαβε να βεβαιώσει: «Εγώ όμως
πιστεύω ότι ο Θεός είναι πιο σπλαχνικός από σας!»
ΤΟ ΠΑΡΟΝ
ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Ν. Μ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΣΥΝΑΞΗ», ΤΕΥΧΟΣ 112, ΜΕ ΤΙΤΛΟ "ΣΤΟΝ ΠΑΤΟ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου