ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΤΙΚΗΣ ΑΚΟΛΑΣΙΑΣ

Οι Ιησούς και Παύλος είχαν γνωρίσει, όσο ζούσαν, ότι αρκετοί μάντεις και προφήτες έκαναν χρήση στην εποχή τους ορισμένων ουσιών, που τότε τις ονόμαζαν «μαγικές», αλλά στην πραγματικότητα ήταν παραισθησιογόνες (χασίς κ.λ.π.). Αυτού του είδους τα ναρκωτικά ήταν γνωστά από την εποχή του Φαραώ της Αιγύπτου Ραμσή Β΄. Οι αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι το αφιόνι το ονόμαζαν μήκων. Οι επίδοξοι, λοιπόν, μάντεις και προφήτες έκαναν χρήση των ναρκωτικών της εποχής εκείνης για να έχουν ακουστικές κι οπτικές ψευδαισθήσεις και έτσι έπειθαν τους αφελείς ότι «επικοινωνούσαν» με θεούς και δαίμονες...

Αυτά τα παραισθησιογόνα σε μικρές δόσεις προκαλούσαν στους άντρες «σεξουαλική ατονία» και στις γυναίκες «ασυγκράτητη σεξουαλική επιθυμία». Σε μεγάλες δόσεις έφερναν «σεξουαλική ατονία» και στους άντρες και στις γυναίκες. Ο Ρομπέρ Αμπελέν υποστηρίζει ότι τη  «σεξουαλική ατονία» την επιδίωκαν τότε αρκετές χριστιανικές αιρέσεις, αφήνοντας να εννοηθεί ότι σ’ αυτό έπαιζαν το ρόλο τους και τα παραισθησιογόνα. Γράφει σχετικά:

«Αυτή η σεξουαλική ατονία, μπορεί να χαρακτηριστεί σαν η βάση των θεωριών πολλών χριστιανικών αιρέσεων, που χαρακτηρίζονται με τη γενική ονομασία σαν αιρέσεις της εγκράτειας. Οι Τατιανιστές, οι Σεβηριανοί, οι Αποτακτικοί, οι Εγκρατιστικοί, οι Σακκοφόροι, όλες αυτές οι αιρέσεις χαρακτηρίζονται απ’ την απέχθειά τους προς το γάμο και την τεκνοποίηση. Οι θεωρίες τους αποτελούν ένα διθύραμβο της εγκράτειας, της σεξουαλικής αποχής και του ευνουχισμού. Οι οπαδοί τους, δεν έμεναν μόνο στο θεωρητικό πλαίσιο, αλλά εφάρμοζαν και στην πράξη τις δοξασίες τους» («Ιησούς», σελ. 348).

Κατά τον Γάλλο μελετητή, υπήρχαν επίσης και χριστιανικές αιρέσεις την εποχή εκείνη, που τις αποκαλούσαν «αιρέσεις της γνωστικιστικής ακολασίας»:

«Αντίθετα, υπήρχαν άλλες αιρέσεις, επίσης χριστιανικές που χαρακτηρίσθηκαν με το γενικό όνομα, σαν αιρέσεις της γνωστικιστικής ακολασίας. Τέτοιες ήσαν των Καρποκρατικών, οι Νικολαΐτες, οι Βαρβελίτες κ.ά. Αυτοί χαρακτηρίζονται από μια σεξουαλική ασυδοσία, μια οργιαστική ακολασία και μια σκανδαλώδη συμπεριφορά που προκαλούσε τις αντιδράσεις, όχι μόνο των εκκλησιαστικών πατέρων, αλλά και ειδωλολατρών λατίνων συγγραφέων. Όπως ήταν φυσικό, οι ακόλαστες θεωρίες και πρακτικές διαδόθηκαν γρήγορα και σε μεγάλη έκταση», («Ιησούς», σελ. 348 – 349).

Τα συμπόσια, μετά τα μεθοκόπια και το αναποδογύρισμα των λυχνοστατών, κατέληγαν μέσα στο πηχτό σκοτάδι σε σκανδαλώδη αγκαλιάσματα και σεξουαλικά συμπλέγματα. Ο Παύλος καταδίκαζε απερίφραστα τις «ειδικές αγάπες», δηλαδή αυτά τα σεξουαλικά ομαδικά όργια στην πρώτη Επιστολή του προς τους Κορινθίους. Ο θεολόγος Τερτυλλιανός έλεγε ότι οι ερωτικοί δεσμοί των νεαρών με τις χριστιανές οδηγούσαν τις τελευταίες στην αμβλώτρια. Μάστιγα είχε καταντήσει τότε κι ο σοδομισμός, δηλαδή ο «παρά φύση» έρωτας ανάμεσα σε άντρα και γυναίκα. Στις Επιστολές του ο Άγιος Κυπριανός αναφέρει σ’ ένα σημείο ότι:

«Ανάμεσα σ’ αυτές τις αδελφές, δεν υπάρχει καμμιά που να μπορεί ν’ αποδείξει την παρθενία της, γιατί ακόμα κι αν φαίνεται πως είν’ έτσι στα γνωστά μέρη της γυναίκας, έχει αμαρτήσει σε άλλα μέρη του σώματός της», («Ιησούς», Ρ. Αμπελέν, σελ. 349).

Ο Γάλλος μελετητής αναφέρει, επίσης, λίγο πιο κάτω, ότι «ο Ωριγένης ο Ακάθαρτος (που δε θα πρέπει να συγχέεται με τον Ωριγένη τον Αδαμαντέα ή Μέγα Ωριγένη) και οι οπαδοί του, διεκήρυσσαν τη “θρησκευτική” νομιμότητα του σοδομισμού ανάμεσα στους συζύγους γιατί έτσι αποφεύγεται η τεκνοποίηση και η ψυχή δεν κλείνεται μέσα στην ύλη». Ο Άγιος Ιερώνυμος εξόρκιζε τις νεαρές παρθένες να μην απομακρύνονται από τις μητέρες τους, ενώ συνάμα κατηγορούσε τους ιερείς: «Η σπουδαιότερη ασχολία ορισμένων κληρικών είναι να μαθαίνουν τις διευθύνσεις των πλουσίων γυναικών». Στις Επιστολές του προς την Ευανθία, ο Άγιος Ιερώνυμος διηγείται:

«Σύζυγοι χωρίς γάμο, πόρνες χωρίς καμιά θρησκεία, παλλακίδες της ηδονής, που ψάχνουν για αδελφούς της ακολασίας, και που περνιούνται για αφιερωμένες και παρθένες, μετά από ένα πλούσιο γεύμα ονειρεύονται τους αποστόλους (ΧΧΙΙ). Μερικοί κληρικοί και ορισμένες “παρθένες αφιερωμένες στον Κύριο” συζούσαν σαν “αγαπητοί”. Οι “αγαπητοί” μένουν συνήθως στην ίδια κατοικία και πολύ συχνά στο ίδιο δωμάτιο και στο ίδιο κρεβάτι (XVIII). Συνέβαινε πολύ συχνά στις “ αφιερωμένες αυτές παρθένες ” να μείνουν έγκυοι. Κοιτάξτε τες, και μετρήστε τα βήματά τους! Θαυμάστε το απλό και ταπεινό τους ένδυμα! Αλλ’ η εγκυμοσύνη προδίδει την ακολασία της ψυχής τους. Άλλες καταφεύγουν στα φάρμακα για να γίνουν στείρες κι άλλες σκοτώνουν το προϊόν της αμαρτίας τους, πριν απ’ τη γέννησή του, ΧΧΙΙ» («Ιησούς», Ρ. Αμπελέν, σελ. 350).

Οι Ευχίτες, χριστιανοί αιρετικοί του τέταρτου μ. Χ. αιώνα, που έδρασαν στη Συρία, επιδίδονταν συχνά σε σεξουαλικά όργια και μαγεία, αναφέρουν οι μελετητές.  

ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΛΙΒΕΛΑΚΗ «ΕΡΩΤΕΣ ΑΓΙΩΝ» ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ, Β΄ ΕΚΔΟΣΗ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΛΙΒΕΛΑΚΗΣ

Ο Δημήτρης Χολιβελάκης είναι δημοσιογράφος και λογοτέχνης. Είναι μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ), της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ) και της International Federation of Journalists. Διετέλεσε και μέλος του προεδρείου της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.

Δημοσιογραφεί απ' το 1956. Εργάστηκε για χρόνια στις αθηναϊκές εφημερίδες "Ακρόπολις", "Απογευματινή", "Η Βραδυνή", "Εξόρμηση", "Η Αυγή", "Ριζοσπάστης" κ.ά. Εργάστηκε στην "Τηλεόραση 902", στον "902 Αριστερά στα FM" και στο τηλεοπτικό "Κανάλι 54-Τηλεφώς". Διετέλεσε καθηγητής δημοσιογραφίας και σύμβουλος σε θέματα Τύπου σε Υπουργεία και ΔΕΚΟ. Διετέλεσε μέλος διοικητικών οργάνων της Ένωσης Συντακτών Αθηναϊκού Τύπου και της ΕΣΗΕΑ.

Από το 1973 άρχισε να δημοσιεύει διηγήματά του και νουβέλες σε εφημερίδες και περιοδικά. Το 1986 από τις εκδόσεις "Ιδεολογία" κυκλοφόρησε το βιβλίο του "Έρωτες Αγίων-Η σεξουαλική ζωή των Αβραάμ, Μωυσή, Ιησού, Παύλου, Μωάμεθ, Βούδα, Κομφούκιου κ.ά." σε δύο εκδόσεις, το 2003 κυκλοφόρησε σε 3η έκδοση κατάλληλα εμπλουτισμένη και επίκειται 4η έκδοση. Το 1987 κυκλοφόρησε το βιβλίο του "Άγγελοι και Διάβολοι, με το ψευδώνυμο Δανιήλ Βαρνάβας" (εκδόσεις 'Ίω. Φλώρου"). Το 1992 εκδόθηκε το βιβλίο του "Η Εξομολόγηση ενός δημοσιογράφου" (από τον Μορφωτικό Πνευματικό Σύλλογο των Εργαζομένων στα Ελληνικά Ταχυδρομεία). Τον Οκτώβρη του 1999 κυκλοφόρησε το βιβλίο του "Αιρέσεις και δόγματα" σε λεξικογραφημένη μορφή, με 6.000 λήμματα και 4.000 τίτλους ελληνικής και ξένης βιβλιογραφίας (εκδ. "Ιω. Φλώρου").

Διετέλεσε διευθυντής σύνταξης κι αρθρογράφος στο περιοδικό "Επικοινωνία Λογοτεχνών", δημοσιογραφικό όργανο της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών. Από τον Ιούλη του 2002 έως και σήμερα είναι επιφυλλιδογράφος στην αθηναϊκή ημερησία απογευματινή εφημερίδα, στο ανά Σάββατο ένθετο "Φιλολογική Βραδυνή" με τίτλο "Πνευματικές Τομές".

Για το λογοτεχνικό και δημοσιογραφικό του έργο ο Δημήτρης Χαλιβελάκης τιμήθηκε και βραβεύθηκε:

Στις 12-12-2000 στο ξενοδοχείο "Χίλτον", το "Κοινωφελές Ίδρυμα Προαγωγής Δημοσιογραφίας Αθανασίου Βασ. Μπότση", τον βράβευσε, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κωστή Στεφανόπουλου, "για το πολύχρονο δημοσιογραφικό του έργο και τη συμβολή του στη δημοσιογραφική εκπαίδευση".

Στις 29 Νοέμβρη 2001 το διήγημά του "Τα περάσματα..." απέσπασε το 1ο Βραβείο του 1ου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αντιστασιακών οργανώσεων.