Βρισκόμαστε και
πάλι στη Γαλλία. Το έτος 1666.
Οι
καπιταλιστές της εποχής αντιμετωπίζουν μια ανησυχητική πρόκληση που επέφερε
αναπόφευκτα στο πέρασμά του ο συνεχώς διευρυνόμενος μηχανισμός της αγοράς: την
αλλαγή.
Το ερώτημα
που ανέκυψε ήταν κατά πόσο ένας αρχιμάστορας της κλωστοϋφαντουργίας επιτρεπόταν
να δοκιμάσει μια καινοτομία στο προϊόν του.
Η
ετυμηγορία: «αν ένας κλωστοϋφαντουργός προτίθεται να επεξεργαστεί ένα κομμάτι
σύμφωνα με κάποια δική του επινόηση, δεν πρέπει να το βάζει στον αργαλειό, αλλά
θα πρέπει να παίρνει άδεια από τους δικαστές της πόλης για να χρησιμοποιήσει
τον αριθμό και το μήκος των κλωστών που επιθυμεί, αφού εξεταστεί το αίτημά του
από τέσσερις από τους παλαιότερους εμπόρους και τέσσερις από τους παλαιότερους
υφαντές της συντεχνίας». Μπορεί να φανταστεί κανείς πόσες προτάσεις για αλλαγή
υποβάλλονταν...
Λίγο μετά
απ’ αυτή τη τακτοποίηση του ζητήματος των κλωστοϋφαντουργών, είναι η σειρά της
συντεχνίας των κατασκευαστών κουμπιών να εκδηλώσει την αγανάκτησή της. Οι
ράφτες άρχισαν να φτιάχνουν κουμπιά από ύφασμα, πράγμα ανήκουστο. Η κυβέρνηση
οργισμένη γιατί αυτός ο νεοτερισμός απειλούσε μια κατεστημένη βιομηχανία, βάζει
πρόστιμο στους κατασκευαστές υφασμάτινων κουμπιών. Αλλά αυτό δε φτάνει να
ικανοποιήσει τους επόπτες της συντεχνίας κουμπιών. Απαιτούν να τους δοθεί το
δικαίωμα να ερευνούν τα σπίτια του κόσμου και τις ντουλάπες τους, και να τους
επιβάλλουν πρόστιμα, ακόμα και να τους συλλαμβάνουν στη μέση του δρόμου αν τους
δουν να φοράνε αυτά τα ανατρεπτικά προϊόντα.
Αυτός ο
φόβος της αλλαγής και του νέου δεν είναι μόνο η κωμική αντίδραση ελάχιστων
τρομοκρατημένων εμπόρων. Το κεφάλαιο μάχεται την αλλαγή με αποφασιστικότητα,
χωρίς κανένα φραγμό. Στην Αγγλία, μερικά χρόνια πριν, η επαναστατική ανακάλυψη
μιας κλωστικής μηχανής όχι μόνο δεν μπόρεσε να πάρει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας,
αλλά το ανακτοβούλιο διέταξε την κατάργηση αυτής της επικίνδυνης συσκευής. Στη
Γαλλία τώρα, η εισαγωγή φτηνών εμπριμέ υφασμάτων απειλεί να υπονομεύσει τη
βιομηχανία ενδυμάτων. Αντιμετωπίζεται με μέτρα που κοστίζουν τη ζωή σε 16.000
ανθρώπους! Στη Βαλάνς μόνο, σε μια περίπτωση 77 άτομα καταδικάστηκαν σε
απαγχονισμό, 58 θανατώθηκαν σε τροχό, 631 στάλθηκαν στα κάτεργα, κι ένας μόνο
είχε την τύχη να αθωωθεί από την κατηγορία ότι εμπορευόταν τα απαγορευμένα
εμπριμέ υφάσματα.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ROBERT L.
HEILBRONER «ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»,
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΡΙΤΙΚΗ, 2000
ROBERT L. HEILBRONER
Βραβεία: Υποτροφία Γκούγκενχαϊμ Κοινωνικών επιστημών για τις ΗΠΑ
και τον Καναδά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου