ΟΙ ΣΦΑΓΕΣ ΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ TOY BYZANTIOY

Οι ίδιοι οι δραπέτες (ασχέτως με τι τρόπο διέφυγαν) γύρισαν στην Κωνσταντινούπολη και παρουσιάστηκαν ανέλπιστα στη Σύγκλητο και τον αυτοκράτορα και σ’ όλο τον κόσμο. Ύστερα από αυτό, μεγάλωσε το μίσος που έτρεφε η αυτοκράτειρα (ενν. την Ευδοξία) για τον Ιωάννη (ενν. τον Χρυσόστομο), τον επίσκοπο των Χριστιανών. Ήδη από πριν ήταν εξοργισμένη μαζί του επειδή συνήθιζε να την διακωμωδεί στους λόγους που εκφωνούσε στα συγκεντρωμένα πλήθη˙ αλλά τώρα, με την επιστροφή του Ιωάννη και των υπολοίπων, εκδήλωνε πλέον ανοιχτά την έχθρα της, και εκμεταλλευόμενη της εξουσία της παρότρυνε όλους τους επισκόπους να τον καθαιρέσουν. Πρώτος και κορυφαίος μεταξύ των επισκόπων που κινήθηκαν εναντίον του Ιωάννη ήταν ο Θεόφιλος Αλεξανδρείας της Αιγύπτου, εκείνος που είχε πρωτοστατήσει στον πόλεμο εναντίον των ναών και της πατρογονικής θρησκείας...

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΝΗΣΤΕΥΕΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ!

Ο Σιντάρτα πήγε στον έμπορο Καμασβάρι˙ τον δέχτηκε σ’ ένα πλούσιο σπίτι, υπηρέτες τον οδήγησαν ανάμεσα από ακριβά χαλιά σ’ ένα δωμάτιο όπου περίμενε ο οικοδεσπότης.

Ο Καμασβάρι μπήκε στο δωμάτιο˙ ήταν ένας ευκίνητος , λεπτός άνδρας, με μαλλιά που είχαν αρχίσει να ασπρίζουν αρκετά, με πανέξυπνα, προσεκτικά μάτια, με φιλήδονο στόμα. Ο κύριος κι ο επισκέπτης αντάλλαξαν φιλικό χαιρετισμό.

«Μου είπαν», άρχισε ο έμπορος, «πως είσαι βραχμάνος, ένας μορφωμένος, και ότι ζητάς να μπεις στην υπηρεσία ενός εμπόρου. Θα βρίσκεσαι ασφαλώς σε κατάσταση ανάγκης βραχμάνε, για να ζητάς εργασία»...

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΤΥΡΑΝΝΟΥ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΙΠΠΑΡΧΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΜΟΔΙΟ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΟΓΕΙΤΟΝΑ, ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΝΤΙΖΗΛΙΑ!

Ο Αρμόδιος και ο Αριστογείτων δολοφονούν τον Ίππαρχο

Οι καβγάδες, οι ρήξεις, καθώς και τα γλυκά συμφιλιώματα, δεν ήταν κάτι το σπάνιο ανάμεσα στον εραστή και στον αγαπημένο, γιατί “ακόμα και οι φιλονικίες και τα κακιώματα έχουν μια εξαιρετική γοητεία και απόλαυση” (Ξενοφών Ιέρων, 1. 35).

Η παιδεραστία έχει προκαλέσει αναρίθμητα ερωτικά εγκλήματα. Μερικά απ’ αυτά μεταποιήθηκαν σε ηρωικές πράξεις, γιατί, συχνά, τύραννοι πέσαν θύματα νέων που τους είχαν ρυπάνει και που μετά, οι νέοι αυτοί, ένιωσαν γι’ αυτούς αποστροφή.

Παραδείγματα: Ο βασιλιάς τής Μακεδονίας Αρχέλαος δολοφονήθηκε από τον Κρατέα, που τον είχε «μινιόν» του. Ο Αλέξανδρος των Φερών σκοτώθηκε από τον Πυθόλαο, – και ο Περίανδρος της Αμβρακίας, που ρωτούσε τον «ερωμένο» του αν δεν είχε αρχίσει ακόμη να εγκυμονεί, “αυτός, κινημένος από παράφορο θυμό, τον σκότωσε” (Πλούταρχος, “Ερωτικός”, 768)...

ΤΟ ΙΔΑΝΙΚΟ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΡΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ: ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Ζούμε σ’ έναν πολιτισμό που κυριαρχείται από δύο μεγάλες δυνάμεις: την τεχνική και την πολιτική. Κάθε μέλος τής μοντέρνας κοινωνίας έχει δύο κύρια ιδανικά: τη βιοτική ευημερία και την ατομική ελευθερία. Μια κοινωνία ονομάζεται «πολιτισμένη», «ανεπτυγμένη», «εξευρωπαϊσμένη» και εκσυγχρονισμένη μόνο αν έχει (και μάλιστα στο βαθμό που έχει) πραγματώσει αυτό το δίδυμο ίνδαλμα τού μοντέρνου ανθρώπου: ευημερία και ελευθερία...

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑΪΣΜΟΥ ΣΤΗ ΜΕΤΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΕΠΟΧΗ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

Μετά την καταστροφή τής Ιερουσαλήμ από τον Τίτο το 70 μ.Χ. και την καταστολή από τον Αδριανό της επανάστασης του Μπαρ Κοχμπά το 132 μ.Χ., μεγάλο μέρος από όσους διασώθηκαν κατέφυγε σε χώρες τής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Στις χώρες αυτές ζούσαν σε χωριστές κοινότητες τρεφόμενοι από τη μεσσιανική ελπίδα τής επιστροφής σε ένα αποκαταστημένο έθνος. Στους αιώνες που ακολούθησαν με διάφορες αφορμές μεγάλος αριθμός τους εκδιώχθηκε από τη δυτική Ευρώπη και κατέφυγε σε χώρες τής ανατολικής Ευρώπης και αλλού. Όσοι παρέμειναν αναγκάστηκαν να ζουν σε κλειστά περιβάλλοντα, τα ονομαζόμενα γκέτο...

ΘΕΟΛΟΓΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ: Ή ΘΑΥΜΑΣΙΟΙ Ή ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ

Το ένα είναι το θλιβερό φαινόμενο των «επαγγελματιών» τού χώρου, που καρκινοβατούν στο λειτούργημα τους, φυτοζωούν στην κοινωνία και υποσιτίζονται στη ζωή τους. Ο κόσμος είναι γεμάτος από αξιολύπητες μετριότητες θεολόγων εκπαιδευτικών λειτουργών ή από απαράδεκτες ασημαντότητες στο κάθε λογής καλλιτεχνικό στερέωμα. Όσο χαίρεσαι τον δεξιοτέχνη, τόσο λυπάσαι τον αδέξιο καλλιτέχνη. Το ίδιο ισχύει για το θεολόγο...

Η ΤΡΙΑΔΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΘΑΙΡΕΤΟ ΠΕΙΣΜΑ ΤΗΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ

Υπάρχουν δύο έννοιες που αντιστοιχούν στην «εικόνα», μια ελληνική και μια εβραϊκή. Η πρώτη είναι αναλογική και συμβολική (είκω, έοικα, βλ. ΠΛΑΤΩΝΟΣ Φίληβος, ΙΙ 39 bc και Τίμαιος, IV 29 b), η δεύτερη πραγματική και οντολογική. Οι Εβδομήκοντα, δηλαδή, μεταφραστές τής Παλαιάς Διαθήκης απέδωσαν με την ελληνική λέξη «εικόνα» το εβραϊκό τσελέμ, που σημαίνει «εμφάνιση», «αντιπροσώπευση», «υποκατάστατο», «ισοτιμία». Υπάρχουν και χωρία τόσο τής Παλαιάς Διαθήκης όσο και τής Καινής Διαθήκης, όπου το εβραϊκό τσελέμ ελοχείμ ταυτίζεται με το Καβόντ Γιαχβέ, το οποίο ερμηνεύεται ελληνικά ως «δόξα Θεού», αλλά στα εβραϊκά σημαίνει εμφάνιση και φανέρωση τού Θεού...

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΟ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Αδικούμε το σώμα τού ανθρώπου όταν υποστηρίζουμε πως ο πολιτισμός (culture) είναι έργο τού πνεύματος. Θα κυριολεκτούσαμε, αν λέγαμε πως είναι και του σώματος και του πνεύματος άθλος. Γιατί το πνεύμα δεν υπάρχει αποσυσχετισμένο από το σώμα. Αντίθετα, υπάρχει επειδή υπάρχει το σώμα. Δεν έρχεται το πνεύμα αυτόνομο και δεν εμφανίζεται αυτοτελές μέσα στον κόσμο. Έρχεται κι εμφανίζεται αποκλειστικά διά του σώματος...

Ο ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΟΣ ΘΕΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΕΥΧΩΝ

Προσευχές στο Δέλτα, προσευχές στα Υψίπεδα, προσευχές στα καταφύγια τών πεζοναυτών στο «μέτωπο», και για κάθε προσευχή υπήρχε μια αντί – προσευχή, ήταν δύσκολο να καταλάβεις ποιος είχε πλεονέκτημα. Στο Νταλάτ η μητέρα τού αυτοκράτορα σκόρπιζε ρύζι στα μαλλιά της έτσι που τα πουλιά να πετούν γύρω της  και να τρώνε όσο αυτή έλεγε τις πρωινές της προσευχές. Σε καλυμμένα με ξύλο, κλιματιζόμενα παρεκκλήσια στη Σαϊγκόν, ιερείς του ΔΣΒΒ θα πέταγαν κι από καμιά για να γλυκάνουν το μυώδη Ιησού, ευλογώντας αποθήκες πυρομαχικών και κανόνια και λέσχες αξιωματικών...