ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΤΩΝ ΠΙΝΑΚΙΔΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΔΡΙΚΗ ΙΕΡΑ ΠΟΡΝΕΙΑ ΣΤΗ ΒΑΒΥΛΩΝΑ

Οι επιγραφές μας δίνουν πολλές πληροφορίες για τις πόρνες, τις εταίρες, τις ιερόδουλες, αλλά και για τους παθητικούς ιερόδουλους. Θα πρέπει λοιπόν να επισημάνουμε, κλείνοντας το κεφάλαιο για την Ιερά Πορνεία και την Ιεροδουλεία στη Βαβυλώνα, ότι στους ναούς ασκήθηκε και η ανδρική Ιερά Πορνεία. Το θέμα αυτό το εξέτασε εκτεταμένα και τεκμηριωμένα ο γνωστός Ασσυριολόγος Jean Bottero στο εμπεριστατωμένο άρθρο του Homosexualitat, το οποίο παρά τον γερμανικό τίτλο του είναι γραμμένο στα γαλλικά και δημοσιεύτηκε στο 4^ο τόμο του Reallexikon der Assyriologie (Βερολίνο, Le Gruyter, 1972 – 1975, σ. 459 – 468)...

Οι επαγγελματίες παθητικοί ομοφυλόφιλοι είναι διαφόρων κατηγοριών και τους συναντούμε με διάφορες ονομασίες, όπως assinu (αυτοί είναι και οι περισσότερο γνωστοί), Kulu’u, Kurgarru, οι οποίοι απαντώνται συχνότερα στα κείμενα. Λιγότερα συχνά συναντούμε τους Gala/Kalu, κι ακόμα πιο σπάνια διαβάζουμε για τους Galatur/Kalaturru, Galaturru τους οποίους συναντούμε στο περίφημο κείμενο της καθόδου της Ιστάρ στον Κάτω Κόσμο. Υπάρχουν ακόμη και οι Apillu, οι Araru, οι Pilpilu και Pilpilana, οι Parru και Para’ura καθώς και οι Sinnisana.

Πολλοί από αυτούς μεταμφιέζονταν, ντύνονταν γυναικεία, κρατούσαν εμβλήματα, όπως π.χ., το pilaqqu, δηλαδή το αδράχτι, που ήταν το κατεξοχήν σύμβολο των γυναικείων απασχολήσεων και έμβλημα της γυναικείας ζωής. Ιδιαίτερα οι Kurgarru αλλά και οι assinu είχαν ως έμβλημα το pilaqqu όπως προκύπτει από μια πινακίδα στην οποία αποκαλούνται nas pilaqqu, δηλ. «αδραχτοφόροι». Έπαιζαν μουσική, χόρευαν ή έπαιρναν μέρος σε παντομίμες, ήταν μ’ άλλα λόγια μουσικοί, χορευτές ή ηθοποιοί. Πιο συχνά έπαιρναν μέρος σε τελετουργίες προς τιμήν της Ιστάρ ως λειτουργοί της με την οποία ήταν στενότατα συνδεδεμένοι.

Με αυτή την έννοια και έχοντας υπόψη ότι ο χαρακτήρας της Θεάς Ιστάρ, η λατρεία και οι τελετουργίες της είναι έντονα σεξουαλικές, για λόγους γονιμικούς, καταλαβαίνουμε ότι «επάνδρωσαν» τους ναούς της όπου ασκούνταν Ιερά Πορνεία ως παθητικοί και παρενδυτικοί (τραβεστί) ιερόδουλοι. Απ’ αυτή την άποψη, σημειώνει ο Bottero, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι τους βρίσκουμε συνδεδεμένους πολύ συχνά με τις λεγεώνες των εταιρών όλων των κατηγοριών: με τις harimtu, τις samhatu, τις Kezertu, τις qadistu, τις sekertu, που ασκούσαν την ναϊκή Ιερά Πορνεία.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι μερικοί, εκτός από το ότι ήταν παρενδυτικοί (τραβεστί), χρησιμοποιούσαν και γυναικείο όνομα όπως είναι η περίπτωση δύο Kulu’u που αναφέρει ο Bottero. Υπήρχαν συντεχνίες πορνών που τις ονομασίες τους ανάφερα πιο πριν και σ’ αυτές συναντούμε και άτομα του άλλου φύλλου. Οι assinu είναι το «ανδρικό» παράλληλο των harimtu, ίσως δε μερικοί να ήταν και εκτομίες (ευνουχισμένοι). Μάλιστα η λέξη Kulu’u, όπως προκύπτει και από ένα κείμενο, σημαίνει ότι «δεν είναι άντρας»(zikaru), ενώ ο sinnisanu είναι «μισός άντρας», μ’ άλλα λόγια ένας άνδρας ελλιπής, που του λείπει κάτι. Η λέξη sinnisanu σημαίνει τον γυναικοειδή και είναι συνώνυμο του UR, SAL, assinu.

Κλείνοντας αξίζει να σημειώσουμε ότι συχνά, όπως γράφει ο Bottero, για να χαρακτηρίσουν τους assinu πρόσθεταν μπροστά από το όνομα τη λέξη σκύλος, «κύων»( UR) που μας παραπέμπει ευθέως στη γνωστή περικοπή του Δευτερονομίου 23.18 -19 όπου ο Ιαβέ απαγορεύει στους υιούς του Ισραήλ να εκπορνεύονται και τους προστάζει να μην προσκομίσουν στο ναό το μίσθωμα της πόρνης «ουδέ άλλαγμα κυνός», το μίσθωμα του σοδομίτη Ιερόδουλου.  

ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΛΕΝΤΑΚΗ «ΙΕΡΑ ΠΟΡΝΕΙΑ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΩΡΙΚΟΣ,  ΑΘΗΝΑ 1990

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΝΤΑΚΗΣ

Έλληνας πολιτικός και συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Αιθιοπία και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα για σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εντάχθηκε στην ΕΔΑ και φυλακίστηκε για τέσσερα χρόνια κατά την περίοδο της Χούντας των Συνταγματαρχών. Κατά τη διάρκεια αυτής του αφαιρέθηκε η ελληνική ιθαγένεια και υπέστη βασανιστήρια. Για την περιπέτεια του Λεντάκη ο Μίκης Θεοδωράκης έγραψε Τα τραγούδια του Αντρέα.

Το 1977 εξελέγη πρόεδρος της ΕΔΑ και τον επόμενο χρόνο δήμαρχος Υμηττού. Επανεξελέγη άλλες δύο φορές (1982, 1986). Στις εκλογές του 1989 και 1990 εξελέγη βουλευτής με τον Συνασπισμό, παραιτήθηκε όμως το 1993 για να εκλεγεί στις εκλογές του ίδιου έτους με την Πολιτική Άνοιξη.

Απεβίωσε στις 20 Μαρτίου 1997 από ανακοπή καρδιάς.