Ο ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΜΕΝΟΣ ΛΕΝΙΝ!

Ο Αντρέας φεύγει κι αυτός για τη Μόσχα. Κάπως ανορθόδοξα, μα φεύγει. Τον παίρνει μαζί του ο «στεναχωρεμένος» Λένιν! Ο Μιχαήλ Γκρηγκόρεβιτς του είχε γνωρίσει ένα γέρο ζωγράφο, τον Λεβ Ιλίτς. Γίνανε πολύ φίλοι. Ο Λεβ Ιλίτς ζωγραφίζει ακόμα με τα παραμορφωμένα από αρθριτικά δάχτυλά του. Φοράει πάντα, χειμώνα καλοκαίρι, κάτι μάλλινα μαύρα γάντια με κομμένα μισά τα δάχτυλα, για να μπορεί να πιάνει το πινέλο. Τιμωρημένος κι αυτός...

Τον εξόρισαν στην Τασκένδη, γιατί είχε τολμήσει να ζωγραφίσει έναν Λένιν … στεναχωρεμένο. Έναν πίνακα δυο μέτρα ύψος. Αλλιώτικος Λένιν, χωρίς το χέρι απλωμένο μπροστά να βγάζει λόγο στα πλήθη, χωρίς μάτια να σπιθοβολούν, χωρίς στοχαστικό βλέμμα βαθιάς σοφίας. Ο Λένιν του Λεβ Ιλίτς είχε τα μάτια γεμάτα περισυλλογή και πίκρα, λες και τον έχουν πνίξει οι έννοιες του κόσμου όλου. Έπρεπε λοιπόν ή να τον εξαφανίσει τον Λένιν του ο δημιουργός του ή, όπως κι έγινε, να κλείσουν γι’ αυτόν οι πόρτες των μουσείων και οι αίθουσες των εκθέσεων. Μπορούσε να πάει να ζήσει στην Τασκένδη, να πάρει και τον Λένιν του μαζί και να ζωγραφίζει όσο ήθελε, χωρίς όμως να μπορεί να εκθέτει. Πως ζούσε; Ο Αντρέας λέει πως τον βοηθούσε ο Μιχαήλ Γκρηγκόρεβιτς και μια ανιψιά που είχε στη Μόσχα.

Τώρα ο Λένιν του έχει «αποφυλακιστεί» από τα σκούρα πανιά που ήτανε τυλιγμένος και βρίσκεται στο «ατελιέ», δηλαδή σ’ ένα μεγάλο δωμάτιο με χώμα κάτω, που έχει νοικιάσει ο Λεβ Ιλίτς σ’ ένα παλιό πλιθόχτιστο σπιτάκι. Τα χιόνια λιώνουν … Οι φοιτητές της Σχολής Καλών Τεχνών στην αρχή, κι ύστερα άλλοι φοιτητές από πανεπιστήμια και Ινστιτούτα και κόσμος, κόσμος απλός, έρχονται να προσκυνήσουν τον «στεναχωρεμένο» Λένιν με τόση ευλάβεια, σαν να πήγαιναν στο Μαυσωλείο.

Τον κάλεσαν πίσω στη Μόσχα τον Λεβ Ιλίτς κι έφυγε με τον Λένιν του αμπαλαρισμένο, για τη μεγάλη έκθεση που ετοιμάζουν για κείνον με την ευκαιρία που κλείνει τα ογδόντα. Θα ζήσει στο σπίτι της ανιψιάς του, που έχει μείνει χρόνια μαζί της, από τότε που πέθανε η γυναίκα του. «Θα σε φέρω στη Μόσχα», είπε του Αντρέα σαν τον αποχαιρετούσε. Ο Αντρέας συγκινήθηκε, μα δεν το πίστεψε. Τόσο απίθανο του φαινότανε. Δεν πέρασε όμως πολύς καιρός, που έφυγε ο Λεβ Ιλίτς, κι έστειλε του Αντρέα πρόσκληση με σφραγίδες πως τον φιλοξενεί για ένα χρόνο σπίτι του. «Έλα εσύ», του έγραφε, «και μετά κανονίζουμε για μόνιμη διαμονή».

ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΛΚΗΣ ΖΕΗ «Η ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΤΙΚΙΑ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, ΔΕΚΑΤΗ ΕΝΑΤΗ ΕΚΔΟΣΗ, 1987

ΑΛΚΗ ΖΕΗ 

Η Άλκη Ζέη είναι Ελληνίδα συγγραφέας και πεζογράφος. Έχει βραβευθεί για το έργο της από την Ακαδημία Αθηνών, ενώ βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε 20 γλώσσες. 

Γέννηση: 1925, Αθήνα

Εκπαίδευση: Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Υποψηφιότητες: Βραβείο Άστριντ Λίντγκρεν

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΡΘΡΟΥ: ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΤΣΙΛΙΚΑ