Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΑΔΥΝΑΤΗ

Όποιοι και αν είναι οι λόγοι που προκάλεσαν το θάνατο του Θεού στην εμπειρία του σύγχρονου ανθρώπου ο θάνατος του Θεού έχει δύο τραγικές συνέπειες για τον άνθρωπο. Έχει προκαλέσει την απώλεια του νοήματος της ζωής και έχει κάνει την αγάπη ανέφικτη˙ και χωρίς την αγάπη η ζωή του ανθρώπου γίνεται ανυπόφορη, όσες και αν είναι οι υλικές ανέσεις, όποια και αν είναι τα επιτεύγματα της επιστήμης...

Τον έβδομο μετά Χριστόν αιώνα δυο μοναχοί, ο Ιωάννης Μόσχος και ο μετέπειτα πατριάρχης Ιεροσολύμων Σωφρόνιος, ξεκίνησαν από την Κωνσταντινούπολη με σκοπό να περιοδεύσουν όλη την αυτοκρατορία – Μικρά Ασία, Συρία, Παλαιστίνη και Αίγυπτο – για να επισκεφθούν τα μοναστήρια και τους ασκητές που ήταν άφθονοι τότε σ’ αυτές τις περιοχές και να συγκεντρώσουν και να καταγράψουν πληροφορίες που αφορούσαν στη ζωή τους, τη δραστηριότητά τους και τη σοφία τους. Απ’ αυτή την εξερεύνηση προέκυψε ένα πολύ σημαντικό ιστορικό έργο, γνωστό ως το Λειμωνάριο του Ιωάννη Μόσχου, στο οποίο, μεταξύ άλλων, αναφέρεται και η ακόλουθη διήγηση:

«Όταν ήλθαν οι Μάζικες και λεηλάτησαν όλη εκείνη τη χώρα, ήλθαν στη Μεγάλη Όαση και θανάτωσαν πολλούς μοναχούς, ενώ πολλούς άλλους τους αιχμαλώτισαν. Ανάμεσα σ’ αυτούς που πιάστηκαν αιχμάλωτοι στη λαύρα ήταν και ο αββάς Ιωάννης, πρώην αναγνώστης της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, ο αββάς Ευστάθιος ο Ρωμαίος και ο αββάς Θεόδωρος. Ήταν όμως και οι τρεις ασθενείς.

Όταν αιχμαλωτίσθησαν ο αββάς Ιωάννης είπε στους βαρβάρους: “Πηγαίνετέ με στην πόλη και θα πείσω τον επίσκοπο να σας δώση είκοσι τέσσερα χρυσά νομίσματα”. Τον πήρε λοιπόν ένας από τους βαρβάρους και τον επήγε κοντά στην πόλη. Ο αββάς Ιωάννης επήγε στον επίσκοπο και άρχισε να τον παρακαλή να δώση στους βαρβάρους τα είκοσι τέσσερα χρυσά νομίσματα, αλλά ο επίσκοπος δεν είχε περισσότερα από οκτώ. Τα έδωσε στον αββά Ιωάννη, αλλά ο βάρβαρος δεν τα εδέχετο. Ηναγκάσθησαν λοιπόν οι κάτοικοι του κάστρου να δώσουν στον βάρβαρο τον αββά Ιωάννη, που έκλαιγε και οδύρετο καθώς τον οδηγούσαν στις σκηνές των βαρβάρων.

Ο αββάς Λέων (παλιός φίλος του Μόσχου) έτυχε να ευρίσκεται εκείνο τον καιρό στο κάστρο της Όασης. Μετά από τρεις ημέρες επήρε τα οκτώ χρυσά νομίσματα και επήγε στους βαρβάρους και παρακαλούσε λέγοντας: “Πάρτε εμένα και αυτά τα οκτώ νομίσματα και αφήστε αυτούς τους τρεις μοναχούς να φύγουν. Είναι ασθενείς˙ δεν μπορούν να σας υπηρετήσουν και θα τους σκοτώσετε. Εγώ όμως είμαι υγιής και μπορώ να σας υπηρετήσω”. Τότε οι βάρβαροι επήραν αυτόν και τα οκτώ νομίσματα και άφησαν ελεύθερους τους άλλους τρεις. Επήγε λοιπόν ο αββάς Λέων μέχρι ενός σημείου μαζί τους και όταν εξηντλήθη και δεν μπορούσε να προχωρήση άλλο τον αποκεφάλισαν. Έτσι ο αββάς Λέων εξεπλήρωσε το ρητό της Γραφής: “Μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει, ίνα τις θη την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού”(Ιωάν. 15,13), δηλαδή “ Δεν έχει κανείς μεγαλύτερη αγάπη από αυτή, από το να θυσιάσει την ζωή του δια τους φίλους του” (σ.σ.)».

ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ π. ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΦΑΡΟΥ «Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΑΡΜΟΣ», Β΄ ΕΚΔΟΣΗ 2010.

ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΦΑΡΟΣ

Ο π. Φιλόθεος Φάρος γεννήθηκε το 1930 στον Πειραιά. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες, νομικά και θεολογία. Έγινε κληρικός το 1962 και συνέχισε σπουδές στην ποιμαντική ψυχολογία και την ποιμαντική συμβουλευτική στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης στις ΗΠΑ. Δίδαξε ποιμαντική ψυχολογία στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη και εργάσθηκε ως Pastoral Counselor και Family Therapy Supervisor στην πρότυπη ψυχιατρική θεραπευτική κοινότητα Human Resource Institute της Βοστώνης, όπου απέκτησε μια σημαντική ψυχοθεραπευτική εμπειρία κάνοντας ατομική και ομαδική ψυχοθεραπεία και κυρίως εργαζόμενος με οικογένειες και ζευγάρια. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα επεχείρησε να θέσει στην υπηρεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος την εμπειρία του, οργανώνοντας ένα πρόγραμμα ποιμαντικής κλινικής εξασκήσεως για κληρικούς σ' ένα νοσοκομείο της Αθήνας. Ταυτόχρονα οργάνωσε ένα κέντρο νεότητος για την Αρχιεπισκοπή Αθηνών, όπου καλλιεργείται και προάγεται η κοινοτική ζωή. Έχει γράψει πολλά άρθρα, μελέτες και δεκατρία βιβλία που διαπραγματεύονται άμεσα και καίρια για τη ζωή του ανθρώπου θέματα, όπως είναι το πένθος, ο γάμος, η ανατροφή των παιδιών, ο έρωτας κτλ.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΡΘΡΟΥ: ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΡΑΣΑΝΤΕΣ