Συνήθειες και έθιμα των Γαλατών ιστορημένες από τον αρχαίο ιστορικό Αμμιανό Μαρκελίνο

Όλοι σχεδόν οι Γαλάτες είναι ψηλού αναστήματος, ξανθοί και κοκκινομάλληδες. Τα άγρια μάτια τους τούς κάνουν τρομερούς στην όψη•  είναι φιλέριδες, και υπερβολικά επιθετικοί. Ούτε μια ομάδα ξένων δεν είναι ικανή να τα βάλει με έναν από αυτούς, αν ζητήσει την βοήθεια της συζύγου του, που είναι πολύ δυνατότερη από εκείνον και τα μάτια της αστράφτουν• ιδιαίτερα όταν φουσκώνει τον λαιμό και τρίζει τα δόντια της, και ζυγιάζοντας τα τεράστια λευκά χέρια της, προχωρά εμπρός για να μοιράσει γροθιές και κλωτσιές, σαν βολές που εκτοξεύονται από τα στριμμένα σκοινιά ενός καταπέλτη...

Η φωνή των περισσοτέρων είναι τρομακτική και απειλητική, άσχετα αν είναι ήρεμοι ή θυμωμένοι. Όλοι τους όμως είναι καθαροί και κομψοί, σε όλη εκείνη την περιοχή, και ιδιαίτερα στην Ακουιτανία, δεν βλέπει κανείς άνδρα ή γυναίκα, όσο φτωχοί και να είναι, ντυμένους με φθαρμένα ή κουρελιασμένα ρούχα, όπως αλλού.

Όλες οι ηλικίες είναι κατάλληλες για στράτευση, ηλικιωμένοι στρατολογούνται στις εκστρατείες με ηθικό ίδιο με αυτό της νιότης τους. Τα μέλη τους έχουν σκληρύνει από το κρύο και τον διαρκή μόχθο, και δεν πτοούνται από κανέναν κίνδυνο. Ούτε κανένας από αυτούς, φοβούμενος να υπηρετήσει τον Άρη, κόβει τον αντίχειρά του, όπως κάνουν στην Ιταλία: εκεί ονομάζουν τέτοιους άνδρες δειλούς (murci).

Είναι μια φυλή που επιδίδεται στην οινοποσία, και υπεραγαπούν την κατανάλωση διαφόρων ειδών ποτών που μοιάζουν με το κρασί, ενώ κάποιοι ανάμεσά τους, από τα κατώτερα στρώματα, των οποίων η αντίληψη έχει αμβλυνθεί λόγω της συνεχούς μέθης, που το ρητό του Κάτωνα προσδιορίζει σαν ένα είδος εκούσιας τρέλας, τρέχουν σε ατέλειωτα γλέντια, ώστε να αποδειχθούν αληθινά τα λόγια του Κικέρωνα όταν υπερασπιζόταν τον Φοντέιο: «οι Γαλάτες από εδώ και στο εξής θα πίνουν κρασί αναμιγμένο με νερό, που κάποτε το θεωρούσαν δηλητήριο».

Αυτές οι περιοχές και ειδικά εκείνες που συνορεύουν με την Ιταλία πέρασαν σταδιακά και σχετικά εύκολα στην κυριαρχία της Ρώμης. Την αρχή έκανε ο Φούλβιος, ύστερα ακολούθησαν μικρές μάχες υπό τον Σέξτιο που τους αποδυνάμωσαν και τέλος τους υπέταξε ο Φάβιος Μάξιμος, ο οποίος λόγω της αποπεράτωσης αυτής της αποστολής, όταν εξολόθρευσε την τρομερή φυλή των Αλλοβρόγων, απέκτησε αυτό το επώνυμο.

Ολόκληρη η Γαλατία, εκτός, όπως μας πληροφορεί η αυθεντία του Σαλλούστιου, από τις απροσπέλαστες ελώδεις περιοχές, καθυποτάχτηκαν από τον Καίσαρα ύστερα από δεκατρείς αμφίρροπες πολεμικές επιχειρήσεις και την συνένωσε με τη Ρώμη με μια συνθήκη αιώνιας συμμαχίας.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΑΜΜΙΑΝΟΥ ΜΑΡΚΕΛΙΝΟΥ «Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ», ΤΟΜΟΣ Α΄ , ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΥΑΝΔΡΟΣ

ΑΜΜΙΑΝΟΣ ΜΑΡΚΕΛΙΝΟΣ   

Ο Αμμιανός Μαρκελλίνος ήταν Ρωμαίος ιστορικός, πιθανόν ελληνικής καταγωγής. Θεωρείται ένας από τους τελευταίους μεγάλους ιστορικούς της ύστερης ρωμαϊκής περιόδου και το έργο του Res gestae, γραμμένο στα Λατινικά, κατατάσσεται μεταξύ των μεγάλων έργων, της τάξεως του Λίβιου και του Τακίτου. 

Γέννηση: 330 μ.Χ., Αντιόχεια, Τουρκία

Απεβίωσε: 400 μ.Χ., Αρχαία Ρώμη