Η Ιερά Πορνεία στη Συρία

Ο Ευσέβιος, επίσκοπος Καισαρείας που έζησε γύρω στα 260 – 340 μ.Χ., έγραψε μια βιογραφία του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου όπου μας πληροφορεί για την Ιερά Πορνεία των Φοινίκων. Συγκεκριμένα γράφει ότι οι Φοίνικες κάτοικοι της Ηλιουπόλεως, που είναι το σημερινό Baalbec, επέτρεπαν στις συζύγους τους καθώς και στις κόρες τους να εκπορνεύονται.

Και αυτό γινόταν μέχρι τα χρόνια του, αλλά ο Μέγας Κωνσταντίνος απαγόρευσε το έθιμο αυτό, γκρέμισε το ιερό και στη θέση του ανήγειρε χριστιανική εκκλησία με πρεσβύτερους και διάκονους έχοντας επικεφαλής επίσκοπο...

Προηγουμένως κατάργησε το ναό στα Άφακα της Φοινίκης που δεν βρισκόταν στο μέσο της πόλης, ούτε στις αγορές ή τις πλατείες όπου έχτιζαν τους ναούς που αποτελούσαν στολίδι της πόλης, αλλά έξω απ’ αυτήν και μακριά από τα τρίστρατα και τις πολυσύχναστες λεωφόρους. Βρισκόταν στις βουνοκορφές του Λιβάνου, στα Άφακα, κι αποτελούσε «σχολή κακοεργίας, κάθε ακολασίας και διαφθοράς του σώματος». Εκεί, στο άλσος και στο τέμενος, ασκούνταν ανδρική Ιερά Πορνεία. Στο ναό υπηρετούσαν γυναικωτοί («γύνιδες … άνδρες ουκ άνδρες») που απαρνήθηκαν τη φύση τους και υπηρετούσαν τη θεά. Κανείς δεν έλεγχε όσα διαδραματίζονταν εκεί, ενώ οι σεμνοί άνδρες δεν τολμούσαν να παρευρεθούν. Όμως αυτά τα δρώμενα, λέει ο εκκλησιαστικός συγγραφέας, δεν διέφυγαν της προσοχής του μεγάλου αυτοκράτορα που διέταξε να γκρεμίσουν συθέμελα το ναό και να αφανίσουν τα αφιερώματα. Έστειλε στρατιωτική δύναμη και με τη βασιλική απειλή «καθάρισε» τον τόπο.

Και ο Σωκράτης ο Σχολαστικός που έζησε γύρω στα 380 με 450 μ.Χ. αναφέρει αυτό το γεγονός. Παρανοεί όμως τον χαρακτήρα της Ιεράς Πορνείας που έχει σαν στόχο την διακόρευση σε ιερό χώρο, πράγμα που αποτελεί ένα είδος υποχρεωτικού προθαλάμου του γάμου. Μας πληροφορεί ότι ο Κωνσταντίνος διέταξε να χτιστεί εκκλησία στην Ηλιούπολη της Φοινίκης την οποία επάνδρωσε με ιερό κλήρο έχοντας επικεφαλής επίσκοπο. Έτσι πέτυχε να μετριάσει τα κακά των Ηλιουπολιτών, γιατί ένα εγχώριο έθιμο όριζε να έχουν κοινές τις γυναίκες και εξαιτίας αυτού του γεγονότος τα παιδιά που γεννιόντουσαν δεν είχαν σίγουρη πατρότητα που αμφισβητούνταν, μιας και δεν υπήρχε καμιά διάκριση ανάμεσα στους γονιούς και τα τέκνα. Βέβαια εδώ ο χριστιανός συγγραφέας όχι απλώς παρανοεί τον θρησκευτικό χαρακτήρα του εθίμου αλλά βγάζει και συμπεράσματα πολεμικής. Στη συνέχεια γράφει ότι εκπόρνευαν τις παρθένες, δηλαδή τις άγαμες κόρες τους, με τους περαστικούς ξένους. Επισημαίνει δε ότι το έθιμο αυτό είναι πολύ παλαιό («και τούτο εξ αρχαίου κρατούν παρ’ αυτοίς») και με καινούργιο νόμο το κατήργησε ο Κωνσταντίνος. Με παραπλήσιο τρόπο γκρέμισε και το ναό της Αφροδίτης στα Άφακα του Λιβάνου και κατήργησε τις μυστικές τελετές που γίνονταν εκεί πέρα. Το ποιες ήταν αυτές μας το λένε ο Σωζομενός και ο Αθανάσιος.

Ο Ερμείας Σωζομενός, που έζησε γύρω στα 450 μ.Χ., έγραψε και αυτός Εκκλησιαστική Ιστορία. Μας πληροφορεί ότι ο Κωνσταντίνος απαγόρευσε το θέαμα των μονομαχιών, αυτή ήταν και η πρώτη απαγόρευση, στους δε Φοίνικες που κατοικούσαν στον Λίβανο και στην Ηλιούπολη απαγόρευσε το έθιμο να πορνεύονται οι παρθένες προτού συνάψουν νόμιμο γάμο ύστερα από την εμπειρία της πρώτης αθέμιτης μίξης, πράγμα που υποδηλώνει πράξη ιερής απαρχής. Μας λέει επιπλέον ότι ανασκάφησαν εκ θεμελίων ο ναός του Ασκληπιού στις Αιγαίς της Κιλικίας και ο ναός της Αφροδίτης στα Άφακα που βρισκόταν στον Λίβανο, δίπλα στον ποταμό Άδωνη, ναοί που ήταν σεβαστοί από πολύ παλιά. Εκεί, μια συγκεκριμένη μέρα του χρόνου, απ’ τη βουνοκορφή του Λιβάνου εμφανιζόταν φωτιά, σαν να ήταν αστέρι που βυθιζόταν στον κοντινό ποταμό, κι έλεγαν ότι αυτό είναι η Ουρανία, δηλαδή η Αφροδίτη, γιατί έτσι την ονόμαζαν.

Τέλος ο Μέγας Αθανάσιος που έζησε γύρω στα 295 με 373 μ.Χ. στο λόγο του «Κατά Ελλήνων» (δηλ. κατά των ειδωλολατρών κι είναι χαρακτηριστικό ότι σε ένα χειρόγραφο ο τίτλος είναι «κατά ειδώλων») γράφει ότι οι γυναίκες της Φοινίκης παλαιά εκπορνεύονταν σε ναό (αυτό σημαίνει η φράση «εν ειδωλείοοις προεκαθέζοντο») δίνοντας ως απαρχή στους εκεί θεούς τα χρήματα που έπαιρναν για την έκδοσή τους, επειδή θεωρούσαν ότι με την πορνεία θα ευχαριστήσουν την θεά (δηλ. την Αστάρτη) και μ’ αυτό τον τρόπο θα είναι ευμενής απέναντί τους. Αναφέρει ότι το ίδιο έκαναν και άντρες που απαρνήθηκαν τη φύση τους και οι οποίοι δεν ήθελαν να είναι πια άντρες, αλλά μιμούμενοι τη γυναικεία για φύση να ευχαριστήσουν και να τιμήσουν τη Μητέρα των θεών τους. Κι όλοι μαζί ζουν κατά τον πιο επαίσχυντο τρόπο και συναγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα κάνει το χειρότερο. Κι όπως είπε ο άγιος υπηρέτης του Θεού Παύλος (Ρωμ. 1:26 – 27) «οι γυναίκες άλλαξαν τις φυσικές σχέσεις σε αφύσικες. Το ίδιο και οι άντρες, εγκατέλειψαν τη φυσική σχέση με τις γυναίκες και με ακράτητη ορμή έπεσαν ο ένας στον άλλο, αρσενικοί με αρσενικούς, χωρίς καμιά απολύτως ντροπή».

Από αυτές τις τέσσερις μαρτυρίες είναι ολοφάνερο ότι έχουμε να κάνουμε με Ιερά Πορνεία των κοριτσιών πριν από το γάμο τους που εκπορνεύονται στο ναό της Μεγάλης Μητέρας Θεάς, της Αστάρτης, της Ουράνιας Θεάς, για να διακορευτούν στον ιερό χώρο και μετά να παντρευτούν. Μας πληροφορούν ακόμη ότι στα Άφακα του Λιβάνου ασκούνταν και αρσενική Ιεροδουλεία, κάτι που ασκήθηκε και στο Ισραήλ, όπως θα δούμε στη συνέχεια.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΛΕΝΤΑΚΗ «ΙΕΡΑ ΠΟΡΝΕΙΑ», ΕΚΔΟΣΗ  ΔΩΡΙΚΟΣ 1990