ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑ

Ακόμα και για ένα ζήτημα τέτοιας εξόφθαλμης παθογένειας, υπάρχουν ενστάσεις στις οποίες πρέπει να δοθούν απαντήσεις. Οι ενστάσεις που καταγράφει ο Rossi είναι πολύ ρεαλιστικές, συχνά τις ακούω και ακόμα συχνότερα τις συναντώ στο ίδιο το διαδίκτυο: είναι άλλωστε χαρακτηριστική η ελαφρότητα με την οποία προσπερνούν το ζήτημα πάμπολλες ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης ή λοιποί ψυχαγωγικοί και «life – style» ιστότοποι...

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΑΤΑΦΥΓΙΑ ΤΗΣ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑΣ

Από καιρό σε καιρό έρχονται στο φως αρχαιολογικά ευρήματα που μαρτυρούν μια κάποια αναστολή της γενικής υποχώρησης του παγανισμού. Στη Ζοάρα, μια τοποθεσία ακριβώς νότια της Νεκρής Θάλασσας, ο Θεανδρίτης, ένας θεός που λατρευόταν άλλοτε από τον Πρόκλο και τον Ισίδωρο, αντικαταστάθηκε από τον Άγιο Γεώργιο, το 515. Λιθάρια χαραγμένα με αφιερώματα του έκπτωτου θεού ξαναχρησιμοποιήθηκαν στη νέα τοιχοποιία, και μια επιγραφή με ημερομηνία 22 Μαρτίου της ίδιας χρονιάς υμνεί με λυρισμό τη μετατροπή του αρχαίου ναού σε εκκλησία:

Εκεί που παλιά φώλιαζαν οι δαίμονες τώρα κατοικεί ο Θεός˙ εκεί όπου κάποτε το σκοτάδι άπλωνε τα πέπλα του τώρα λάμπει το φως της σωτηρίας˙ άγγελοι χορεύουν εκεί που κάποτε γίνονταν θυσίες στα είδωλα...

ΟΙ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ

Ας αρχίσουμε από τα προβλήματα που γεννιώνται από συμπεριφορές των ομοφυλόφιλων. Αυτό που ενοχλεί πολλούς είναι η πάγια στάση του ομοφυλόφιλου ακτιβισμού να εμπνέεται ιδεολογικά αποκλειστικά από την μεταμοντέρνα νοοτροπία της δικαιωματικής ευρυχωρίας των πάντων προκειμένου να διεκδικήσει τη θέση του στην κοινωνία. Δεν ξεχνά βέβαια να την εμπλουτίσει με τη νεωτερική στάση του δικαιώματος όταν η διεκδίκηση λαμβάνει και νομικό χαρακτήρα, έτσι ώστε να συμμετάσχουν και οι ομοφυλόφιλοι στους θεσμούς και στις δομές της οικογενειακής ζωής...

ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

Μέσα στον οργανισμό του Ισραήλ υπήρχε και ένα άλλο ξένο σώμα, οι ελληνικές πόλεις. Ορισμένος αριθμός από οικισμούς, πολλοί από τους οποίους σημαντικοί, ήταν ελληνικοί και όχι εβραϊκοί. Άλλοι είχαν ιδρυθεί την εποχή που οι απόγονοι των στρατηγών του Μεγαλέξανδρου, οι Λαγίδες από την Αίγυπτο και οι Σελευκίδες από την Συρία, κρατούσαν στα χέρια τους την Παλαιστίνη, όπου είχαν εγκαταστήσει διάφορους δήμους με έλληνες μετανάστες. Αποτελούσαν τη Δεκάπολη, μια ομοσπονδία από δέκα πόλεις...

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΓΓΕΛΩΝ – ΔΑΙΜΟΝΩΝ

Ο πόλεμος έγινε αναπόφευκτος, τον ετοίμασε με μια ακούραστη υπομονή επιστρατεύοντας όλες τις ικανότητες ενός προνοητικού πνεύματος. Δίνοντας στους Θρόνους και τις Κυριότητες το ρόλο των Χαλύβων και των Κυκλώπων, έβγαλε από τα γύρω βουνά σίδερο που τ’ αγαπούσε περισσότερο από το χρυσάφι κι έφτιαξε όπλα μέσα στις σπηλιές τ’ ουρανού. Ύστερα συγκέντρωσε στις έρημες, πολικές πεδιάδες μυριάδες Πνεύματα, τα όπλισε και τα γύμνασε...

ΜΑΡΙΑ Η ΙΣΡΑΗΛΙΤΙΣΣΑ: Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΨΗΣΕ ΚΑΙ ΕΦΑΓΕ ΤΟ ΓΙΟ ΤΗΣ!

Στην πολιορκία της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ., έγιναν φρικιαστικά και ανείπωτα γεγονότα!

  

Μια γυνή από τους κατοικούντας πέραν του Ιορδάνου, καλουμένη Μαρία, θυγάτηρ του Ελεαζάρου, από την κώμην Βαθεζώρ – το όνομα σημαίνει οίκος υσσώπου –, επίσημος δια το γένος και τον πλούτον, καταφυγούσα εις τα Ιεροσόλυμα με το άλλο πλήθος συνεπολιορκείτο και αυτή. Τα άλλα αγαθά αυτής, όσα είχε συσκευάσει και μετέφερεν από την Περαίαν εις την πόλιν, διήρπασαν οι τύραννοι, τα δε λείψανα της περιουσίας και οσάκις εύρισκε κάτι διά τροφήν εισβάλλοντες καθημερινώς οι ένοπλοι ήρπαζον. Δεινή δε αγανάκτησις κατέλαβε την γυναίκα, η οποία, λοιδορούσα και καταρωμένη τους άρπαγας, τους εξηρέθιζεν εναντίον της.

ΤΑΥΤΙΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΧΒΕ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ

Ο ακαταπόνητος Πλούταρχος πασχίζει να δείξει πως η λατρεία των Ιουδαίων είναι διονυσιακού τύπου: Ο αρχιερέας τους φορά στις γιορτές «μίτρα» και «νεβρίδα» χρυσοπλούμιστη, «ποδήρη χιτώνα» και «κοθόρνους» κ’ έχει κρεμασμένα από τη στολή του κουδούνια που σημαίνουν καθώς περπατεί, ως και παρ’ ημίν˙ μεταχειρίζουνται κρότους σε νυχτερινές τους τελετές (παρά τα νυκτέλια …) και χαλκοκρότους τας του θεού τιθήνας προσαγορεύουσι˙ απέναντι (;) του ναού δείχνουνται τα σχέδια θύρσου και ντεφιών˙ και ταύτα ουδενί δήπουθεν άλλω θεών ή Διονύσω προσήκεν. Τις ομοιότητες, αυλούς, τύμπανα, κισσούς, και το Χρυσό Κλήμα του ναού, τις βλέπει ο Τάκιτος, μα με κριτικότερο μάτι: Οι γιορτές του Διονύσου είναι χαρωπές και γελαστές, μα των Εβραίων ρυπαρές και παράλογες, λέει...

Η ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΕΝ ΑΝΕΣΤΕΙΛΕ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ!

Michael H. Shank

Το χριστιανικό κόμμα [στις αρχές του Μεσαίωνα] διατεινόταν ότι όλη η γνώση βρίσκεται στις Γραφές και στις παραδόσεις της Εκκλησίας … Η Εκκλησία παρουσιάζεται έτσι ως τόπος αποθήκευσης και τρόπος διευθέτησης της γνώσης˙ ήταν ανά πάσα στιγμή πρόθυμη να καταφύγει στην πολιτική εξουσία προκειμένου να επιβάλλει την υπακοή στις αποφάσεις της. Ακολούθησε τοιουτοτρόπως μια διαδρομή που καθόρισε όλη τη μελλοντική της πορεία: έγινε ένα εμπόδιο για την πνευματική πρόοδο της Ευρώπης για περισσότερο από χίλια χρόνια.

John William Draper,

History of the Conflict between

Religion and Science (1874)

Ο μύθος της αντίθεσης της μεσαιωνικής Εκκλησίας στην επιστήμη δεν είναι πιθανόν να αναχωρήσει εύκολα – εν μέρει επειδή ταιριάζει κάλλιστα με άλλους χαϊδεμένους μύθους σχετικά με τον Μεσαίωνα, και εν μέρει επειδή είναι τόσο εύκολο να παραχθεί. Όποιος έχει ακουστά την ένσταση του Τερτυλλιανού – «Τι κοινόν μεταξύ Αθηνών και Ιερουσαλήμ;» – και την παρουσία του Γαλιλαίου ενώπιον της Ιεράς Εξετάσεως, μπορεί απλώς να συνδέσει άμεσα τα δύο αυτά σημεία. Το μόνο που χρειάζεται κανείς είναι η προϋπόθεση, επίσης μυθική, ότι ο Γαλιλαίος καταδικάστηκε από μια μεσαιωνική Εκκλησία που έκανε αυτό που ήξερε να κάνει καλύτερα...

Η ΑΛΛΟΚΟΤΗ ΑΠΑΓΩΓΗ ΠΑΙΔΙΟΥ

Μισοπεθαμένος απ’ την πείνα, ο Κέρμιτ Κρολλ μπήκε τρεκλίζοντας στο λίβινγκ ρουμ του σπιτιού των γονιών του, όπου εκείνοι τον περίμεναν μ’ αγωνία, μαζί με τον επιθεωρητή Φορντ.

Ευχαριστώ που πληρώσατε τα λύτρα γέροι μου, είπε ο Κέρμιτ. Είχα χάσει κάθε ελπίδα ότι θα ’βγαινα από κει μέσα ζωντανός.

Πες μας για την απαγωγή, είπε ο επιθεωρητής.

Κατέβηκα στην πόλη να δώσω το καπέλο μου για σιδέρωμα, όταν μια λιμουζίνα σταμάτησε δίπλα μου και δυο άντρες με ρωτήσανε αν θα ’θελα να δω ένα άλογο που ’ναι σε θέση ν’ απαγγείλει ομιλίες του Λίνκολν. Τους είπα ναι και μπήκα μέσα. Αμέσως μετά, με χλωροφορμίζουν και ξυπνάω δεμένος σε μια καρέκλα, με δεμένα και τα μάτια.