ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΚΡΥΒΟΥΝ ΜΕΓΑΛΗ ΣΟΦΙΑ

Κάποτε ένα μικρό αγόρι πήγε με τη μητέρα του και την αδελφή του σ’ ένα εστιατόριο για να γευματίσουν. Αφού η μητέρα και την αδελφή έδωσαν την παραγγελία τους, η σερβιτόρα απευθύνθηκε στο μικρό αγόρι και το ρώτησε: «Νεαρέ κύριε, εσύ τι θα πάρης;». Αλλά, πριν εκείνο απαντήση, η αδελφή του είπε: «Θα παραγγείλω εγώ γι’ αυτόν». Η γκαρσόνα επανέλαβε την ερώτηση στο αγόρι. Αλλά η απάντηση πνίγηκε αυτή τη φορά από τη μητέρα που είπε: «Θα παραγγείλω εγώ γι’ αυτόν».

Η σερβιτόρα απτόητη επανέλαβε την ερώτηση στο αγόρι. «Νεαρέ κύριε», είπε σταθερά «εσύ τι θα πάρης;». «Ένα χάμπουργκερ», είπε το αγόρι. «Πως το θέλεις, λίγο ψημένο, μισοψημένο ή καλοψημένο;» «Καλοψημένο». «Και τι θέλεις σ’ αυτό, μουστάρδα, πίκλες, κρεμμύδια, καρυκεύματα, σάλτσα ντομάτας;». «Μουστάρδα, πίκλες, κρεμμύδια, καρυκεύματα, σάλτσα ντομάτας, απ’ όλα». Η σερβιτόρα επανέλαβε την παραγγελία: «Έρχεται ένα χάμπουργκερ καλοψημένο, με μουστάρδα, πίκλες, κρεμμύδια, καρυκεύματα, σάλτσα ντομάτας, απ’ όλα»˙ και όταν απομακρύνθηκε και έφυγε για να εκτελέση τις παραγγελίες, το αγόρι αναφώνησε κατάπληκτο: «Πω, πω, μαμά, αυτή νομίζει ότι είμαι άνθρωπος;».

Η σερβιτόρα μετέδωσε σεβασμό, ευαισθησία και αποδοχή, χωρίς να χρησιμοποιήση καμιά απ’ αυτές τις λέξεις.

*

Κάποιος ήθελε να αποκτήση μια συλλογή πράσινου νεφρίτη. Ήταν πλούσιος, αλλά δεν ήθελε να εξαπατηθή, και αποφάσισε να ζητήση καθοδήγηση για την αξιολόγηση του νεφρίτη από τον πιο διάσημο ειδικό για τον νεφρίτη στον κόσμο. Κάποιος φίλος τον σύστησε σ’ έναν ειδικό και έμαθε ότι η διδασκαλία απετελείτο από δώδεκα μαθήματα και θα στοίχιζε χίλια δολλάρια. «Ωραία», είπε, «και πως γίνονται τα μαθήματα;». «Έρχεσαι εδώ κάθε βδομάδα για μία ώρα και σε δώδεκα βδομάδες θα ξέρης πώς να αξιολογής τον νεφρίτη», απάντησε ο δάσκαλος. Κάθε βδομάδα ο άνθρωπος αυτός πήγαινε για το μάθημα και κάθε φορά που πήγαινε, ο δάσκαλος του έβαζε στο χέρι ένα διαφορετικό νεφρίτη και αποχωρούσε. Στο τέλος του ενδέκατου μαθήματος ο μαθητής ήταν τόσο οργισμένος που είπε στον φίλο που του είχε συστήσει τον δάσκαλο: «Με εξαπάτησες. Με έκανες να πιστεύω ότι αυτός ο άνθρωπος είναι πραγματικά ένας ειδήμων και κύτταξε τι απεκόμισα, έντεκα ώρες που κρατούσα ένα κομμάτι νεφρίτη στο χέρι μου».

Μαζί και οι δύο πήγαν στο δωδέκατο μάθημα. Πάλι ο ειδικός του νεφρίτη απλώς έβαλε ένα κομμάτι νεφρίτη στο χέρι του μαθητή και βγήκε από την αίθουσα. «Βλέπεις», είπε ο μαθητής στον φίλο του, «όχι μόνο σπατάλησε το χρόνο μου και τα χρήματά μου για έντεκα ώρες, αλλά προσθέτοντας προσβολή στη βλάβη, την τελευταία ώρα μου έδωσε ένα κομμάτι ψεύτικου νεφρίτη».

Η επικοινωνία είχε επιτευχθή!

ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ π. ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΦΑΡΟΥ «ΤΑΞΙΔΙ ΑΥΤΟΑΝΑΚΑΛΥΨΗΣ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΑΡΜΟΣ», 2^η ΕΚΔΟΣΗ 2009

ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΦΑΡΟΣ

Ο π. Φιλόθεος Φάρος γεννήθηκε το 1930 στον Πειραιά. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες, νομικά και θεολογία. Έγινε κληρικός το 1962 και συνέχισε σπουδές στην ποιμαντική ψυχολογία και την ποιμαντική συμβουλευτική στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης στις ΗΠΑ. Δίδαξε ποιμαντική ψυχολογία στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη και εργάσθηκε ως Pastoral Counselor και Family Therapy Supervisor στην πρότυπη ψυχιατρική θεραπευτική κοινότητα Human Resource Institute της Βοστώνης, όπου απέκτησε μια σημαντική ψυχοθεραπευτική εμπειρία κάνοντας ατομική και ομαδική ψυχοθεραπεία και κυρίως εργαζόμενος με οικογένειες και ζευγάρια. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα επεχείρησε να θέσει στην υπηρεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος την εμπειρία του, οργανώνοντας ένα πρόγραμμα ποιμαντικής κλινικής εξασκήσεως για κληρικούς σ' ένα νοσοκομείο της Αθήνας. Ταυτόχρονα οργάνωσε ένα κέντρο νεότητος για την Αρχιεπισκοπή Αθηνών, όπου καλλιεργείται και προάγεται η κοινοτική ζωή. Έχει γράψει πολλά άρθρα, μελέτες και δεκατρία βιβλία που διαπραγματεύονται άμεσα και καίρια για τη ζωή του ανθρώπου θέματα, όπως είναι το πένθος, ο γάμος, η ανατροφή των παιδιών, ο έρωτας κτλ.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΡΘΡΟΥ: ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΡΑΣΑΝΤΕΣ