ΜΑΡΤΙΧΟΡΑΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΟΣ ΚΑΙ Η ΠΗΓΗ ΠΟΥ ΒΓΑΖΕΙ ΧΡΥΣΑΦΙ!

Για την πηγή που κάθε χρόνο γεμίζει από υγρό χρυσάφι, και από την οποία κάθε χρόνο αντλούνται εκατό πήλινα σταμνιά, που πρέπει να είναι πήλινα, γιατί το χρυσάφι όταν αντληθεί πήζει και είναι ανάγκη να σπάσουν το δοχείο και έτσι να το βγάλουν. Η πηγή είναι τετράγωνη με περίμετρο δεκαέξι πήχεων και βάθος μια οργυιά και κάθε στάμνα χωράει ένα τάλαντο.

Λέγει και για τον σίδηρο που υπάρχει στον πυθμένα της πηγής, από τον οποίο ο Κτησίας έχει δύο ξίφη, ένα δώρο του βασιλιά, και το άλλο από την μητέρα του βασιλιά. Λέγει γι’ αυτό ότι όταν μπηχθεί στη γη απομακρύνει τα νέφη και το χαλάζι και τις θύελλες, και ότι είδε τον βασιλιά να το κάνει αυτό δύο φορές...

Για τα Ινδικά σκυλιά λέγει ότι είναι πολύ μεγάλα, ώστε να τα βάζουν και με λιοντάρια. Για τα μεγάλα βουνά από τα οποία εξορύσσονται το σάρδιο, ο όνυχας και οι άλλοι πολύτιμοι λίθοι. Ότι υπάρχει εκεί πολύ ζέστη, ότι ο ήλιος είναι δεκαπλάσιος στο μέγεθος από ό,τι αυτός φαίνεται στις άλλες χώρες, και πολλοί πεθαίνουν από την αποπνικτική ατμόσφαιρα. Υπάρχει λέγει και θάλασσα εκεί καθόλου μικρότερη από την Ελληνική, η επιφάνειά της σε βάθος μέχρι τέσσερα δάκτυλα είναι τόσο θερμή, ώστε να μην ζουν τα ψάρια όταν πλησιάσουν σ’ αυτή, αλλά πρέπει να ζουν κάτω από αυτήν.

Ότι ο ποταμός Ινδός, που ρέει μέσα από πεδιάδες, ρέει και από τα βουνά, όπου φύεται ο λεγόμενος Ινδικός κάλαμος, με πάχος κορμού τόσο, που θα μπορούσαν να τον αγκαλιάσουν δυο άνθρωποι, ενώ το ύψος του είναι όσο το κατάρτι ενός μεγάλου καραβιού. Υπάρχουν βέβαια και ακόμα μεγαλύτεροι και μικρότεροι, όπως είναι φυσικό σε μεγάλο βουνό, και ότι υπάρχουν κάλαμοι και αρσενικοί και θηλυκοί. Ο αρσενικός δεν έχει εντεριώνη και είναι πολύ ισχυρός, ενώ ο θηλυκός έχει.

Γράφει και για τον μαρτιχόρα, το θηρίο που ζει μέσα σ’ αυτά, ότι στο πρόσωπο μοιάζει με άνθρωπο, στο μέγεθος είναι όσο ένα λιοντάρι, στο χρώμα κόκκινος όπως το κιννάβαρι, έχει τρεις οδοντοστοιχίες, τα αυτιά του είναι σαν του ανθρώπου, τα μάτια του γαλανά όμοια με του ανθρώπου, ενώ τα αυτιά και η ουρά του είναι σαν του σκορπιού της ξηράς, όπου έχει και το κεντρί του, και είναι μεγαλύτερη από έναν πήχυ.

Έχει και στα πλάγια της ουράς κεντριά και στο άκρο όπως ο σκορπιός. Με αυτό το κεντρί κεντά (τσιμπά) όποιον τον πλησιάσει και αυτός που θα δεχθεί το κέντημα ασφαλώς πεθαίνει. Κι αν κάποιος πολεμά το θηρίο από μακριά, στήνοντας μπροστά την ουρά του σαν τόξο και τεντώνοντάς την πίσω σε ευθεία γραμμή, χτυπά αυτόν με τα κεντριά του. Χτυπά από απόσταση ενός πλέθρου και ό,τι χτυπήσει το σκοτώνει οπωσδήποτε, εκτός από ελέφαντα.

Τα κεντριά του έχουν μήκος ένα πόδι, και το πάχος τους είναι όσο ένα λεπτό σχοινί. Λέγεται μαρτιχόρας, που στα Ελληνικά σημαίνει ανθρωποφάγος, επειδή σκοτώνει και τρώει ανθρώπους˙ τρώει βέβαια και τα άλλα ζώα. Μάχεται και με τα νύχια και με τα κεντριά˙ τα κεντριά, λέγει, όταν εκτοξευθούν, ξαναφυτρώνουν. Τέτοια ζώα υπάρχουν πολλά στην Ινδία. Οι άνθρωποι τα σκοτώνουν καβαλικεύοντας ελέφαντες και από εκεί ρίχνουν εναντίον τους. (Κτησίου του Κνιδίου, τα Ινδικά)

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑ ΦΩΤΙΟΥ «ΜΥΡΙΟΒΙΒΛΟΣ Ή ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ», ΕΚΔΟΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΜΕΡΕΤΑΚΗ,  ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2001     

ΜΕΓΑΣ ΦΩΤΙΟΣ

Ο Μέγας Φώτιος ή Άγιος Φώτιος διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από το 858 έως το 867 και από το 877 έως το 886. Θεωρείται ως μία από τις σημαντικότερες μορφές της εν γένει ιστορίας του Βυζαντίου καθώς και του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. 

Γέννηση: 810 μ.Χ., Κωνσταντινούπολη

Απεβίωσε: 6 Φεβρουαρίου 891 μ.Χ., Αρμενία

Βιβλία: Ο ηγεμων, Βιβλιοθήκη, οσα της ιστορίας: ανθολογία