1. “Από την κοιλιά της μάνας σου”. Περί της
φράσεως ταύτης ο σεβ. σ. παρατηρεί ότι “λέγεται εις δήλωσιν της παλαιότητος
συνηθείας τινός, η οποία υπάρχει εις τον άνθρωπον από της αρχής της υπάρξεώς του,
και συνεχίζεται”. Και παραλληλίζει αυτήν προς την εν 49,1 παρομοίαν φράσιν του
Ησαΐου “Εκ κοιλίας μητρός μου εκάλεσε το όνομά μου”.
2. “Ένας φεύγει, άλλος έρχεται”. Ως γράφει
ο σεβ. σ., αύτη “χρησιμοποιείται προς δήλωσιν της διαδοχής μεταξύ των αποβιούντων
και των ερχομένων εις την ζωήν”, παραλληλίζεται δε υπ’ αυτού προς την εν 1,4
φράσιν του Εκκλησιαστού “Γενεά πορεύεται γενεά έρχεται ”...
3. “Να ζυγίζης τα λόγια σου”. Κατά τον σεβ.
σ., η φράσις αύτη “σημαίνει την οφειλόμενην προσεκτικότητα κατά την συζήτησιν …
δεδομένου ότι η γλώσσα γίνεται πολλάκις αιτία πολλών κακών”, και παραλληλίζεται
υπ’ αυτού προς την εν 28,25 της Σοφίας Σειράχ “Τοις λόγοις σου ποίησον ζυγόν
και σταθμόν, και τω στόματί σου ποίησον θύραν και μοχλόν”.
4. “Ποιος είδε το Θεό και δεν το φοβήθηκε;”
Ως παρατηρεί ο σεβ. σ., “της φράσεως ταύτης γίνεται χρήσις εις δήλωσιν του
φόβου και του τρόμου … από μίαν κατάστασιν, η οποία εμπνέει θάμβος και
ανησυχίαν”. Παραλληλίζεται δε αύτη προς το χωρίον 33,20 της Εξόδου “Ου δυνήση
ιδείν το πρόσωπόν μου˙ ου γαρ μη ίδη άνθρωπος το πρόσωπόν μου και ζήσεται”.
5. “Τον σέρνει από τη μύτη”. Κατά τον σεβ.
σ., “η φράσις είναι δηλωτική της ταπεινώσεως και της υποταγής” και
παρομοιάζεται προς μίαν άλλην εν τω χωρίω 37,29 του Ησαΐου: “Και εμβαλώ φιμόν εις
την ρίνα σου, και χαλινόν εις τα χείλη σου”.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
«ΘΕΟΛΟΓΙΑ», ΤΕΥΧΟΣ 3, ΤΟΜΟΣ 64, 1993
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου