Ο ΚΥΡΙΟΣ ΦΛΥΑΡΟΣ

Έχω κουραστεί με τους φλύαρους και τη φλυαρία τους. Η ψυχή μου τους αποστρέφεται.

Όταν ξυπνάω το πρωί για να διαβάσω τα γράμματα και τα περιοδικά που είναι δίπλα στο κρεβάτι μου, τα βρίσκω γεμάτα φλυαρία˙ το μόνο που βλέπω είναι η ασυγκράτητη φλυαρία, άδεια από νόημα αλλά γεμάτη από υποκρισία.

Όταν κάθομαι στο παράθυρο για να σύρω το πέπλο της νύχτας από τα μάτια μου και να ρουφήξω τον τούρκικο καφέ μου, εμφανίζεται μπροστά μου ο κύριος φλύαρος, χοροπηδώντας, ξεφωνίζοντας και γκρινιάζοντας. Καταδέχεται να πιει τον καφέ μου και να καπνίσει τα τσιγάρα μου...

Ο ΓΥΝΑΙΚΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΦΑΛΛΙΚΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΣ

Στα όργια του Μαιναδικού θιάσου πιστεύεται πως παρουσιάζεται ένας αρσενικός κορυφαίος. Η παρουσία του μαρτυριέται από τους μύθους που παρουσιάζουν τον Διόνυσο επικεφαλής των «τροφών» του κι από τις «Βάκχες» (στιχ. 115 Βρόμιος όστις άγει θιάσους, 140 ο δ’ έξαρχος Βρόμιος˙ πρβ και 136 κε), όπου ο λόγος για έναν κορυφαίο που ενσαρκώνει το θεό του θιάσου. Ένα υστερότερο επίθετο του Διόνυσου, Καθηγεμών, μπορεί να κατεβαίνει από το λειτούργημα του κορυφαίου τούτου...

ΜΑΓΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ

Διάχυτη είναι η πεποίθηση στην Αφρική ότι απροσδιόριστες δυνάμεις επηρεάζουν την υγεία, την ευεξία, την πορεία γενικά της ζωής. Πρόκειται για μια απρόσωπη, αδιάφορη στο καλό και στο κακό ενέργεια. Αν υποτεθεί ότι οι αντιλήψεις για το Υπερβατικό αναλογούν στα γιγαντιαία δένδρα της αφρικανικής ζούγκλας και οι απόψεις για τις ιδιαίτερες θεότητες στους θάμνους και τα αναρριχώμενα φυτά, οι δοξασίες για τις μαγικές δυνάμεις αναλογούν στη χλόη και τα χόρτα της αφρικανικής ζούγκλας και αναπτύσσονται ταχύτατα, όπως εκείνα...

Η ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΝΑ

Με ποιο τρόπο θα φτάσουμε στην ταπεινοφροσύνη, που είναι σωτήρια αρετή; Μήπως όταν αποβάλουμε το ολέθριο εξόγκωμα τής υπερηφάνειας; Και βέβαια, αν σε όλα κάνουμε αυτή την προσπάθεια και δεν παραμελούμε τίποτε με την πρόφαση ότι τάχα δε θα βλαφτούμε. Γιατί η ψυχή εξομοιώνεται μ’ εκείνα που κάνουμε, και λαβαίνει τον τύπο εκείνων που κάνει, και διαμορφώνεται ανάλογα προς αυτά.

Και η εμφάνιση και το ένδυμα και ο τρόπος του βαδίσματος και το κάθισμα και ο τρόπος τής τροφής και το σπίτι και τα σκεύη του σπιτιού ας είναι όλα τακτοποιημένα με απλότητα˙ ακόμη και ο λόγος και το άσμα και η συνάντηση με τον πλησίον, και αυτά ας αποβλέπουν καλύτερα στη χρήση του μέτρου, παρά στην επιδεικτική εξόγκωση...

ΤΑ ΙΕΡΑ ΜΙΑΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΛΗΣ

Οι κάτοικοι της Μαντινείας έχουν ένα διπλό ναό που χωρίζεται στα δύο από ένα τοίχο υψωμένο στη μέση. Το ένα τμήμα του ναού έχει ένα άγαλμα του Ασκληπιού φτιαγμένο από τον Αλκαμένη και το άλλο είναι ένα ιερό της Λητούς και των παιδιών της˙ τα αγάλματά τους φτιάχτηκαν από τον Πραξιτέλη δυο γενιές μετά από τον Αλκαμένη. Στο βάθρο τους παριστάνονται οι Μούσες και ο Μαρσύας να παίζει τον αυλό του…

Η ΣΧΕΣΗ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟ ΧΡΗΜΑ

«Ο δε υιός τού ανθρώπου ούκ έχει πού τήν κεφαλήν κλίνη» (Ματθ. 8:20)

Οι παρενέργειες της σχέσης των κληρικών μας με το χρήμα ως προσώπων απαιτούν ειδική μνεία, αν και μερικές φορές δεν είναι εύκολο να χαραχθούν με ακρίβεια τα όρια με την πρώτη κατηγορία. Αυτό συμβαίνει όταν τα εκκλησιαστικά συμφέροντα συγχέονται με τα ατομικά, όταν οι συναλλαγές του εκκλησιαστικού οργανισμού προϋποθέτουν ή συνεπάγονται αθέμιτες οικονομικές ικανοποιήσεις κληρικών.

Φυσικά, χρειάζεται να αρχίσουμε από τις αμοιβές των «τυχερών». Πρόκειται για μια συνήθεια καθιερωμένη από αιώνες και απολύτως απαραίτητη σε εποχές στέρησης ακόμη και των στοιχειωδών. Επί πλέον σφυρηλατούσε και τον ψυχικό σύνδεσμο του πιστού με τον εφημέριό του. Όπως συμβαίνει, όμως, και με την ανθρώπινη ανάπτυξη, εκείνο που αποδείχθηκε λειτουργικό σε μία φάση καταντά περιττό ή και επιβλαβές σε άλλη. Για να μη συμβεί αυτό απαιτείται ευελιξία και αναπροσαρμογή...

ΠΟΝΤΙΦΗΚΑΣ, ΔΗΛΑΔΗ … “ΓΕΦΥΡΑΙΟΣ”!

Αξίζει εδώ να αφηγηθούμε κάτι που δεν είναι διόλου άσχετο με την ιστορία μας: Στη Ρώμη, ανώτερο όλων των θρησκευτικών αξιωμάτων ήταν εκείνο του Ποντίφηκα. Αν μεταφράζαμε τον τίτλο στα ελληνικά, τους Ποντίφηκες θα τους λέγαμε “Γεφυραίους”. Τους είπαν έτσι για τον εξής λόγο: Όταν οι άνθρωποι δεν ήξεραν ακόμη να τιμούν τους θεούς φτιάχνοντας αγάλματα, στη Θεσσαλία για πρώτη φορά δημιουργήθηκαν εικόνες τους...

ΥΠΗΡΞΕ ΤΕΛΙΚΑ ΕΡΩΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗ ΚΑΙ ΣΩΚΡΑΤΗ;

Ό,τι κι αν λέει ο Πλούταρχος, πολλές απ’ αυτές τις φιλίες ανάμεσα σ’ έναν άντρα και σ’ έναν έφηβο μπόρεσαν να μείνουν αγνές. Είδαμε λίγο πριν τον Αλκιβιάδη να κάνει σκηνή ζηλοτυπίας στον Σωκράτη, μα ο ίδιος διηγείται αμέσως μετά σε μια τολμηρή σελίδα του «Συμπόσιου» του Πλάτωνα (217α – 219ε) αυτό που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε «ο πειρασμός του Σωκράτη», όπου οι συνήθεις όλοι αντιστρέφονται: εδώ ο νέος άντρας – μα που είναι ήδη διεφθαρμένος από ένα σωρό ερωτικές περιπέτειες – είναι αυτός που κάνει τις προτάσεις – και ποιες προτάσεις! – στον ώριμον άντρα, που τον θαυμάζει για την επιστήμη του και τη σοφία του:

ΦΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΛΟΓΟ ΜΑΣ

1. “Από την κοιλιά της μάνας σου”. Περί της φράσεως ταύτης ο σεβ. σ. παρατηρεί ότι “λέγεται εις δήλωσιν της παλαιότητος συνηθείας τινός, η οποία υπάρχει εις τον άνθρωπον από της αρχής της υπάρξεώς του, και συνεχίζεται”. Και παραλληλίζει αυτήν προς την εν 49,1 παρομοίαν φράσιν του Ησαΐου “Εκ κοιλίας μητρός μου εκάλεσε το όνομά μου”.

2. “Ένας φεύγει, άλλος έρχεται”. Ως γράφει ο σεβ. σ., αύτη “χρησιμοποιείται προς δήλωσιν της διαδοχής μεταξύ των αποβιούντων και των ερχομένων εις την ζωήν”, παραλληλίζεται δε υπ’ αυτού προς την εν 1,4 φράσιν του Εκκλησιαστού “Γενεά πορεύεται γενεά έρχεται ”...