«Ο ελληνικός λαός διέσωσε ου
μόνον την πίστην εις διαφόρους αρχαίους δαίμονες αλλά και πολυάριθμα εθνικά
λατρευτικά στοιχεία. Είναι δε αξιοσημείωτο το γεγονός, ότι εν πολλοίς αι δυο
πίστεις υφίστανται εν τη ψυχή του λαού εκ παραλλήλου, χωρίς ούτως να αισθάνεται
την αντίφασιν και να πολυπραγμονεί δια αυτήν.»
Στίλπων
Κυριακίδης
Από πάντοτε, ξεκινώντας από τους
πρωτόγονους λαούς, οι άνθρωποι παραδέχονταν πως υπάρχουν πνευματικές δυνάμεις
που κυριαρχούν στη φύση. Οι αρχαίοι Έλληνες απέδιδαν φοβερές μαγικές δυνάμεις
σε μερικά πρόσωπα της ιστορίας και της μυθολογίας τους, όπως η Κίρκη, η Μήδεια,
οι Τελχίνες και άλλα.
Στα
ελληνορωμαϊκά χρόνια, απέδιδαν αυτές τις διάφορες δυνάμεις, που τις ονόμαζαν
«δαίμονες», σε διάφορους ανατολικούς λαούς, όπως οι Χαλδαίοι, που θεωρούνταν
μάγοι και εξουσιαστές πάντων των φυσικών δυνάμεων. Οι μάγοι αυτοί πίστευαν πως
κατείχαν μυστικούς τρόπους, όπως περίεργα λόγια και κρυφές τελετουργικές
πράξεις, για να πετύχουν τον σκοπό τους. Τους δαίμονες τους χώριζαν σε αγαθούς
και σε κακούς...
