Ο εμφύλιος μασκαράς της Λαμίας

Στα χρόνια του Εμφυλίου, η καχυποψία των κρατούντων και μάλιστα σε μιαν επαρχιακή πόλη όπως η γενέθλια πόλη μου, οι αποκριές περιορίζονταν στα στενά, κλειστά δωμάτια των σπιτιών και σπανιότερα στις αυλές και στις μακρινές συνοικίες. Ήταν ρητά απαγορευμένοι οι μασκαράδες. Το καθεστώς φοβόταν πως πίσω από έναν μασκαρά, πίσω από μια αυτοσχέδια μάσκα (που τότε προσωπίδες έστω χάρτινες, οι πλαστικές ήταν μελλοντική εφεύρεση), πίσω από ένα μαντίλι, ένα πυκνό βέλο, πίσω από ένα καρβουνισμένο πρόσωπο, μπορεί να κρυβόταν ένας «προδότης της πατρίδας», ένας μητραλοίας ή ένας από τους κρυβόμενους και καταζητούμενους «κατσαπλιάδες», κάποιος εαμοβούργαρος φονιάς...

Συνήθειες και έθιμα των Γαλατών ιστορημένες από τον αρχαίο ιστορικό Αμμιανό Μαρκελίνο

Όλοι σχεδόν οι Γαλάτες είναι ψηλού αναστήματος, ξανθοί και κοκκινομάλληδες. Τα άγρια μάτια τους τούς κάνουν τρομερούς στην όψη•  είναι φιλέριδες, και υπερβολικά επιθετικοί. Ούτε μια ομάδα ξένων δεν είναι ικανή να τα βάλει με έναν από αυτούς, αν ζητήσει την βοήθεια της συζύγου του, που είναι πολύ δυνατότερη από εκείνον και τα μάτια της αστράφτουν• ιδιαίτερα όταν φουσκώνει τον λαιμό και τρίζει τα δόντια της, και ζυγιάζοντας τα τεράστια λευκά χέρια της, προχωρά εμπρός για να μοιράσει γροθιές και κλωτσιές, σαν βολές που εκτοξεύονται από τα στριμμένα σκοινιά ενός καταπέλτη...