Του Ταξιάρχη (Μάκη) Δημητρίου
«Ανάσα
Κατινάκι μου
για
σένα σκίζω το σακάκι μου»
Αυτό
τραγουδούσε μόνιμα ο “Ανάσας” – από
το οποίο πήρε και το παρατσούκλι του – προς τιμή και εξευμενισμό της συζύγου
του όταν τύφλα στο μεθύσι τριγυρνούσε στα στενοσόκακα του Σλα Μαχαλά ψάχνοντας
στα σπίτια των φίλων του, παρέα για το υπόλοιπο της βραδιάς. Μόνιμη συντροφιά
του είχε ένα αρκετά μεγάλο φορητό ραδιόφωνο, που μέρα και νύχτα έπαιζε λαϊκά
και ρεμπέτικα. Το ραδιόφωνο είχε γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της φυσικής του
ύπαρξης αφού αποτελούσε προέκταση του χεριού του, αλλά και της υπόστασής του – τρόπος ύπαρξης δηλαδή...