Η ωραιότητα της εικόνας, μας οδηγεί στο βάθος και την κατανόηση του νοήματος

Μια φορά και έναν καιρό, η εμπειρία που γευτήκαμε μας κάνει άλλους ανθρώπους και, με αυτή την έννοια, το κάλλος, η αρμονία η τελειότητα της δομής είναι στοιχεία που μας δίνουν ένα μήνυμα. Και αν μέσα στον ναό μάθαμε να ανοιγόμαστε σ' αυτό το μήνυμα, θα φύγουμε από την εκκλησία ανανεωμένοι, διαφορετικοί, με μία όμως προϋπόθεση:

Ότι το κάλλος δεν πρέπει να καταστεί για μας αυταξία, ότι η ομορφιά – συνειδητά και πέραν του συνειδητού – θα είναι οδηγός μας στην κατανόηση του νοήματος, και δεν θα μετατραπεί σε αισθητική. Εξηγώ τη φράση μου αυτή με μια παρατήρηση που άκουσα κάποτε.

Είπε κάποιος: "Βλέποντας μια εικόνα, ο άπιστος μπορεί να πει: "Τι υπέροχο έργο τέχνης!", ενώ ο πιστός θα κάνει το σημείο του σταυρού και θα προσευχηθεί. Την αντικειμενική ωραιότητα της εικόνας την αντιλαμβάνονται και οι δύο, αλλά για τον έναν η ομορφιά παραμένει εξωτερική, ενώ τον άλλον τον φέρνει στον χώρο της λατρείας και διά της λατρείας στο απύθμενο βάθος του νοήματος.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ π. ANTHONY BLOOM «ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Ή ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΥΤΟΥ;» σελ. 121 – 122

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΛΕΞΙΑ ΚΡΗΝΙΤΗ