Η ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΝΤΑΞΗ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ, ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΠΕΜΠΟΥΜΕ * ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ "ΣΛΑ ΜΑΧΑΛΑ"

28 Ιουν 2017

Ο ΙΣΤΟΡΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟΥ




Είναι πλατιά διαδεδομένη η άποψη πως μια αληθινά επιστημονική ή φιλοσοφική στάση απέναντι στην πολιτική και μια βαθύτερη κατανόηση της κοινωνικής ζωής γενικά πρέπει να βασίζεται πάνω σε μια θεώρηση και ερμηνεία της ανθρώπινης ιστορίας. Λέγεται δηλαδή πως, ενώ ο κοινός άνθρωπος δέχεται ανεξέταστα ως δεδομένο το πλαίσιο της ζωής του και τη σημασία των προσωπικών εμπειριών και των μικροαγώνων του, ο κοινωνικός επιστήμονας ή ο φιλόσοφος πρέπει να εποπτεύει τα πράγματα από ένα υψηλότερο επίπεδο...

25 Ιουν 2017

Η ΑΠΕΙΛΗ ΤΗΣ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ Ή ΤΗΣ ΑΦΟΜΟΙΩΣΗΣ




Αυτός που φοβάται να αποδεχθεί κάποιον με ανοιχτά χέρια, ουσιαστικά νιώθει ότι απειλείται από τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της απομόνωσης. Οι αξίες του «κόσμου» δεν είναι θεμελιωμένες στο σεβασμό, στην καλή πίστη και αγάπη αλλά στο φόβο, στην έλλειψη εμπιστοσύνης, στην εκμετάλλευση, στον φθόνο και στο μίσος. Αν δεν κρατήσεις ένα όπλο, αν δεν σηκώσεις μια γροθιά, αν δεν αρπάξεις αυτό που σου ανήκει, αν δεν ακολουθήσεις τις αξίες της μάζας, τότε υπάρχει φόβος να μείνεις απομονωμένος και μόνος, ξεκομμένος από την κοινότητα...

21 Ιουν 2017

ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ




Κατά γενικό κανόνα, στα παιδιά αρέσει να βρίσκονται στην εκκλησία και αυτή η ενστικτώδης έλξη και το ενδιαφέρον για τις ακολουθίες της Εκκλησίας αποτελεί την βάση πάνω στην οποία πρέπει να στηρίξουμε τη θρησκευτική μας εκπαίδευση. Όταν οι γονείς ανησυχούν ότι τα παιδιά θα κουραστούν από το μήκος των ακολουθιών, συνήθως εκφράζουν υποσυνείδητα ανησυχία όχι για τα παιδιά τους αλλά για τους ίδιους. Τα παιδιά εισέρχονται ευκολότερα απ’ ότι οι ενήλικοι στον κόσμο της τελετουργίας, στο λειτουργικό συμβολισμό...

18 Ιουν 2017

Η ΣΤΡΕΒΛΗ ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΠΑΔΕΣ




Στην αντίληψη των περισσοτέρων ανθρώπων φαίνεται να κυριαρχή η εικόνα ενός ευσεβιστικού στερεοτύπου για τον κληρικό, ο οποίος τελεί ακολουθίες, μοιράζει δέματα σε απόρους, χαμογελά σεμνότυφα, μιλά απαλά και χαμηλόφωνα, δεν λέει τίποτε που θα μπορούσε να ταράξη, είναι αβλαβής όσο ο πρωτοχρονιάτικος αγιοβασίλης και επίμαχος όσο ο ταχυδρόμος.

14 Ιουν 2017

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ, ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑΣ




Ο Σωκράτης είχε αρνηθεί να συμβιβάσει την προσωπική του ακεραιότητα. Ο Πλάτων, αντίθετα, απαιτώντας μια χωρίς συμβιβασμούς εκκαθάριση του καμβά οδηγήθηκε σ’ ένα δρόμο όπου κάθε βήμα συνεπαγόταν και συμβιβασμούς της ακεραιότητάς του. Ήταν αναγκασμένος να καταπολεμήσει την ελεύθερη σκέψη και την αναζήτηση της αλήθειας. Και οδηγήθηκε στο να υπερασπιστεί το ψέμα, τα πολιτικά θαύματα, την ταμπουιστική προκατάληψη, την καταστολή της αλήθειας και, τελικά, τη βάρβαρη βία.

11 Ιουν 2017

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ




Ο κόσμος μας είναι ένας κόσμος απρόσωπος και σαν συνέπεια τρομερά ψυχρός, απάνθρωπος και αφόρητος. Ζούμε όλοι ανάμεσα σε ανταγωνιστές, ανάμεσα σε εχθρούς και ο καθένας από μας με τη σειρά του γίνεται ανταγωνιστικός και εχθρός για τους άλλους. Κανείς σχεδόν δεν έχει εμπιστοσύνη σε κανένα. Όλοι φοβόμαστε σχεδόν όλους. Όλοι σχεδόν είμαστε απειλή για όλους...

7 Ιουν 2017

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΑΙ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ: ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΚΟΣΜΟΙ




Μελετώντας επί χρόνια τη μακρά διαδρομή των δύο κόσμων και των δύο Εκκλησιών, της Ρωμαιοκαθολικής και της Ορθόδοξης, έχω πειστεί ότι πρόκειται για δύο διαφορετικούς κόσμους, οι οποίοι συντίθενται από ανθρώπινες μονάδες που διαμορφώθηκαν διαφορετικά. Αμετάβλητο χαρακτηριστικό της Δύσης, το οποίο συναντάμε επί 1.000 και πλέον χρόνια, είναι η δύναμή της να ολοκληρώνει πράγματα με διαχρονική συνέπεια και με βάθος, στοιχεία που είναι άγνωστα στην Ανατολή.

4 Ιουν 2017

ΟΙ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΨΥΧΙΚΩΣ ΠΑΣΧΟΝΤΕΣ




Από όσα αναπτύχτηκαν στις προηγούμενες ενότητες, διαφάνηκε ότι, για την επίτευξη επιτυχούς και αποτελεσματικής συμβολής του εκκλησιαστικού οργανισμού στην ιατρική φροντίδα των ψυχικώς πασχόντων, απαιτείται να πληρούνται κάποιες βασικές προϋποθέσεις, κυριότερες από τις οποίες είναι: η ύπαρξη καλής συνεργασίας μεταξύ Εκκλησίας και φορέων παροχής υπηρεσιών ψυχικής υγείας˙ η κατάλληλη εκπαίδευση των ιερέων ή άλλων εκκλησιαστικών στελεχών (π.χ. κατηχητών, θεολόγων) και, παράλληλα, η αρμόζουσα ευαισθητοποίηση και υπεύθυνη στάση των επαγγελματιών ψυχικής υγείας απέναντι σε θέματα πίστης.