Η λαιμαργία, η αγριότητα και η ακολασία του Ρωμαίου αυτοκράτορα Βιτέλλιου

Κάνοντας λοιπόν μια τέτοια αρχή, οργάνωσε στη συνέχεια και το μεγαλύτερο μέρος της κρατικής εξουσίας με βάση τις συμβουλές και τα κέφια ακόμα και του πιο τιποτένιου θεατρίνου και ηνιόχου, κυρίως όμως του απελευθέρου του, Ασιατικού. Ο άνθρωπος αυτός είχε ανήθικες σχέσεις με τον Βιτέλλιο όταν ήταν νέος, τον βαρέθηκε όμως αργότερα και εξαφανίστηκε...

Όταν ο Βιτέλλιος τον συνάντησε στους Ποτιόλους να πουλάει πόσκα, τον έριξε στην φυλακή, αλλά τον ελευθέρωσε αμέσως και τον πήρε ξανά στο κρεβάτι του. Αγανακτισμένος όμως και πάλι από την τρομερή αναίδεια και την ροπή του Ασιατικού στην κλεψιά, τον πούλησε σε έναν πλανόδιο εκπαιδευτή μονομάχων και, ενώ σκόπευαν να τον παρουσιάσουν κάποια στιγμή στο τέλος μιας επίδειξης, αιφνιδίως ο Βιτέλλιος τον φυγάδευσε και, όταν έφτασε στην επαρχία του, τον απελευθέρωσε. Την πρώτη κιόλας ημέρα της αυτοκρατορικής του εξουσίας του δώρισε το χρυσό δαχτυλίδι κατά τη διάρκεια του δείπνου τους, μολονότι το ίδιο πρωινό, όταν όλοι του ζητούσαν να του απονείμει αυτή τη διάκριση, ο Βιτέλλιος είχε αποκρούσει την ιδέα να κηλιδώσει με τέτοιο τρόπο την τάξη των ιππέων. (Σουητώνιος, Βιτέλλιος ΧII)

Είχε παραδοθεί εντελώς στην τρυφή και την αγριότητα, παίρνοντας πάντοτε τρία, κάποτε όμως και τέσσερα γεύματα στη διάρκεια της ημέρας, το πρόγευμα, το γεύμα, το δείπνο και την οινοποσία, εύκολα ανταποκρινόμενος σε όλα αυτά, μια και είχε συνηθίσει να κάνει εμετό. Είχε επίσης κανονίσει κάθε μέρα να τον προσκαλεί κάποιος άλλος σε καθένα από αυτά τα γεύματα, ενώ τα υλικά τους ουδέποτε κόστισαν λιγότερο από τετρακόσιες χιλιάδες σηστερτίους. Το πιο φημισμένο από όλα ήταν το δείπνο που παρέθεσε ο αδελφός του, για να γιορτάσει την άφιξη του αυτοκράτορα στη Ρώμη, στο οποίο θρυλείται ότι προσφέρθηκαν δύο χιλιάδες από τα εκλεκτότερα ψάρια και επτά χιλιάδες πουλιά. Ο ίδιος όμως ξεπέρασε ακόμα και αυτό το δείπνο, όταν παρουσίασε μια πιατέλα, που, λόγω του τεράστιου μεγέθους της, την ονόμασε «ασπίδα της Πολιούχου Αθηνάς». Μέσα σε αυτή την πιατέλα ανακάτεψε συκώτια σκάρων, μυαλά φασιανών και παγωνιών, γλώσσες φοινικοπτέρων και λεπτά έντερα από σμέρνες, υλικά που είχαν φέρει οι καπετάνιοι και οι τριήρεις του, από τη χώρα των Πάρθων ως τον ισπανικό πορθμό. Καθώς μάλιστα ήταν άνθρωπος του οποίου η όρεξη όχι μόνο δεν γνώριζε φραγμούς αλλά επιπλέον εκδηλωνόταν άκαιρα και ξεδιάντροπα, του ήταν αδύνατον να συγκρατηθεί, ακόμα και όταν θυσίαζε ή ταξίδευε, ώστε να μην αρπάζει από τους βωμούς, σχεδόν από την φωτιά, κρέας ή πίτες και να τα καταβροχθίζει αμέσως, αλλά και από τα καταστήματα τροφίμων κατά μήκος των δρόμων τροφές αχνιστές ή ακόμα και αφημένες από την προηγούμενη μέρα και μισοφαγωμένες. (Σουητώνιος, Βιτέλλιος ΧIIΙ)

Καθώς του άρεσε να εκτελεί και να βασανίζει οποιονδήποτε και για οποιαδήποτε αιτία, μετήλθε κάθε είδους δόλο για να θανατώσει άνδρες της ανώτερης τάξης, που υπήρξαν συμμαθητές και συνομήλικοί του, δελεάζοντάς τους με διάφορα τεχνάσματα, σχεδόν προτείνοντάς τους να μοιραστούν μαζί του την εξουσία. Σε έναν μάλιστα από αυτούς έδωσε με το ίδιο του το χέρι δηλητήριο μέσα σ’ ένα ποτήρι κρύο νερό, που εκείνος του ζήτησε επειδή είχε πυρετό. Ουδέποτε επίσης λυπήθηκε κάποιον από τους τοκογλύφους ή όσους κατείχαν συμβόλαια για ποσά που του είχαν δανείσει ή τους εισπράκτορες δημοσίων εσόδων, αν τύχαινε να του έχουν ζητήσει την εξόφληση κάποιου χρέους του στη Ρώμη ή την καταβολή διοδίων όταν ταξίδευε. Όταν μάλιστα παρέδωσε για εκτέλεση έναν από αυτούς, την ώρα που εκείνος του υπέβαλλε τον πρωινό χαιρετισμό του, αμέσως ανακάλεσε την διαταγή του, κι ενώ όλοι επαινούσαν την επιείκειά του, διέταξε να τον εκτελέσουν μπροστά του, λέγοντας ότι του ήρθε η όρεξη να φάει τα μάτια του˙ σε μιαν άλλη περίπτωση θανάτωσε δυο γιους που αποπειράθηκαν να τον ικετεύσουν για χάρη του πατέρα τους. Όταν ένας Ρωμαίος ιππέας του φώναξε, την ώρα που τον πήγαιναν για εκτέλεση: «Είσαι ο κληρονόμος μου», ο Βιτέλλιος τον ανάγκασε να του παρουσιάσει τη διαθήκη του˙ και όταν διάβασε πως συγκληρονόμος ήταν ο απελεύθερος του καταδικασμένου, έδωσε διαταγή να τους εκτελέσουν μαζί. Θανάτωσε και ορισμένους από το λαό, πιστεύοντας ότι από περιφρόνηση προς τον ίδιο και επειδή σχεδίαζαν πραξικόπημα είχαν εκδηλωθεί απερίφραστα κατά της φατρίας των Βενέτων. Εναντίον όμως κανενός άλλου δεν υπήρξε τόσο εχθρικός όσο εναντίον των λιβελογράφων και των αστρολόγων˙ κάθε φορά που κατηγορούσαν κάποιον από αυτούς, τον θανάτωνε χωρίς να τον δικάσει, εξαγριωμένος καθώς ήταν, επειδή, ύστερα από ένα διάταγμά του, με το οποίο έδινε εντολή στους αστρολόγους να εγκαταλείψουν τη Ρώμη και την Ιταλία ως τις Καλένδες του Οκτωβρίου, τοιχοκολλήθηκε αμέσως ένας λίβελος, όπου οι Χαλδαίοι είχαν αναγράψει: «Μακάρι ο θεός να μας βοηθήσει και ο Βιτέλλιος Γερμανικός να μη δει άλλες Καλένδες». Υποψίες τον βάραιναν και για τον θάνατο της μητέρας του˙ συγκεκριμένα υποπτεύονταν πως είχε απαγορεύσει να της δώσουν τροφή, όταν εκείνη αρρώστησε, και τούτο γιατί κάποια γυναίκα των Χάττων, την οποία εμπιστευόταν σαν να ήταν μάντισσα, του είχε προφητέψει ότι θα κυβερνούσε με ασφάλεια και για πολλά χρόνια, μόνον αν κατάφερνε να επιζήσει της μητέρας του. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι η ίδια η μητέρα του, αηδιασμένη από τα δεινά που υφίστατο και φοβισμένη από όσα την απειλούσαν, ζήτησε από τον γιο της να της δώσει δηλητήριο, επιθυμία που εκείνος δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να ικανοποιήσει. (Σουητώνιος, Βιτέλλιος ΧIV)  

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΣΟΥΗΤΩΝΙΟΣ, ΤΟΜΟΣ Β΄», ΕΚΔΟΣΗ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ, ΑΘΗΝΑ 1999

ΣΟΥΗΤΩΝΙΟΣ

Ο Γάιος Σουητώνιος Τράγκυλλος, γνωστός απλά ως Σουητώνιος ή Σουητόνιος ήταν Ρωμαίος ιστορικός στα πρώτα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Το σημαντικότερο έργο του που μας διασώζεται είναι το De Vita Caesarum 

Γέννηση: 70 μ.Χ.

Απεβίωσε: 130 μ.Χ., Ιταλία

Βιβλία: Suétone: Περί βλασφημιών, Περί παιδιών